علی‌اصغر احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به این پرسش که آیا وفاق ملی یک مسئولیت عمومی و همگانی است، اظهار کرد: ما یک ظرفی به نام ایران و یک مظروف به نام ملت بزرگ ایران داریم. این ظرف و مظروف یک تناسبی با هم دارند. به نظر من برآیند دیدگاه عمومی ملت بزرگ ایران این است که از هویت و کشور خودشان دفاع کنند. اگر در بحث وفاق ملی بخواهیم ورود کنیم از صدر تا ذیل باید به این قصه توجه شود. نمی‌شود گوشه‌ای از آن را مورد توجه قرار دهیم و گوشه دیگر آن را رها کنیم؛ همه عوامل موثر در این وفاق باید نقش‌آفرینی کنند.
خروجی سه عنصر وحدت ملی، امنیت ملی و منافع ملی همان وفاق ملی است
احمدی با تاکید بر سه عنصر وحدت ملی، امنیت ملی و منافع ملی، گفت: اگر این سه عنصر ایجاد شود، خروجی آن وفاق ملی به نفع ملت ایران خواهد بود. این که آقای پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهور، تمشیت امور را در دست گرفته‌اند، مایه خوشحالی است، به خاطر اینکه ایشان به ذات یک انسان عاقل، فهمیده و تحصیل کرده است و ملت ایران را با تمام سلایقش درک می‌کند. برداشت و استنباط من همان است که در فرمایشات مقام معظم رهبری چه قبل از انتخابات و در ایام ثبت نام، چه بعد از انتخابات به آن اشاره شد، ایشان فرمودند دریچه جدیدی در کشور گشوده شده است که با محوریت اجرایی آقای رئیس‌جمهور به آن سمت حرکت خواهیم کرد.
مدیران کشور باید چهار ویژگی اهلیت، عالم بودن، عامل بودن و سالم بودن را توأمان داشته باشند
وی در پاسخ به این پرسش که دولت چگونه می‌تواند به اهداف خود در زمان‌بندی مشخص برسد، گفت: من داشتن چهار مولفه را در سطح مدیریت کشور ضروری می‌دانم و به آن معتقدم آقای رئیس‌جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس و قوه قضاییه، فرقی نمی‌کند در هر رده‌ای که مسئولیت داشته باشند باید این ۴ مولفه را داشته باشد. در قدم اول هر کسی که می‌خواهد مدیر شود، باید اهلیت داشته باشد. اهلیت به معنای پایبندی به قانون اساسی و ارزش‌هایی است که مردم‌مان به آن قائل هستند، خصوصاً کسی که می‌خواهد در اجرا کنار آقای رئیس‌جمهور قرار گیرد؛ حالا می‌خواهد وزیر، معاون وزیر یا استاندار و فرماندار و غیره باشد. همچنین باید رئیس‌جمهور را قبول داشته باشد و این اهلیت در او وجود داشته باشد. اگر این اهلیت نباشد، حتماً با چالش مواجه می‌شویم.
احمدی ادامه داد: عنصر دوم عالم بودن است یعنی هر کسی که کاری به او سپرده می‌شود، عالم به آن کار باشد. سوم باید عامل باشد یعنی مهم نیست که تنها علم کاری را داشته باشد، در عمل هم باید بتواند این را برنامه‌ها را پیاده کند. عنصر چهارم این است که باید سالم باشد. اگر آقای رئیس‌جمهور در انتخاب افراد برای پست‌های مختلف این چهار عنصر را در نظر بگیرد، به نظر من آن وفاق ملی رقم خواهد خورد. البته بخشی از این وفاق بر عهده‌ی سایر ارکان نظام است، از مقام معظم رهبری گرفته تا سایرین مثل قوه قضاییه، مجلس و غیره که اگر در این فضا حرکت کنیم به نظر بنده یک گام به جلو خواهیم برداشت.
قانون باید نحوه اجرای اصل ۲۷ قانون اساسی را مشخص کند
پلیس باید امنیت عمومی تجمعات را مثل مسابقات فوتبال تامین کند
معاون سیاسی وزیر کشور در دولت دوازدهم در جواب این سوال که لایحه ساماندهی تجمعات تا چه اندازه می‌تواند در اجرای دقیق اصل ۲۷ قانون اساسی موثر باشد، تصریح کرد: در قانون اساسی ما این مساله نهفته است؛ برای راهپیمایی و تجمع مردم بدون سلاح ممنوعیتی تعریف نشده است، اگرچه نحوه اجرای آن را قانون باید مشخص کند. این لایحه حدود ۷ سال پیش در سال‌های ۹۵ از سوی کمیسیون سیاسی دولت به وزارت کشور پیشنهاد شده بود که اگر قرار است، تجمعی برگزار شود، چه اصولی باید رعایت شود. کسانی که قانون اساسی را می‌نوشتند برای تجمعات اصلی مشخص نوشتند. شاید عده‌ای از کارگران بخواهند تجمعی داشته باشند اقشار مختلف جامعه مثل تاکسیرانان، پرستاران و غیره از اتحادیه‌های صنفی هستند که می‌خواهند مطالبشان را عنوان کنند.
وی افزود: برخی اوقات لازم است این گروه‌ها اظهار وجود کنند، در آن زمان لازم است که اماکنی مشخص شود. همچنین تقاضاکننده باید مشخص باشد، کسی که تقاضا می‌کند باید موضوع را مطرح کند و سخنران هم مشخص شود. فرض بفرمایید استادیوم آزادی یکی از این اماکن باشد و در شهر تهران اعلام کنند که می‌خواهیم در آن یک تجمعی داشته باشیم. اگر مکان معلوم، محدود و محصور باشد، تقاضاکننده و سخنران معین و مشخص باشد و همچنین مسئولیت آن را بپذیرند، آن زمان یک تجمع قانونی شکل خواهد گرفت. همچنین امنیت عمومی لازم است. پلیس باید امنیت عمومی تجمعات را مثل مسابقات فوتبال تامین کند.
نمی‌شود همینطور ۱۰۰ نفر در خیابان‌ها راه بیفتند؛ ممکن است برخی وارد جمعیت شوند و آن را به هم بریزند
احمدی عنوان کرد: اگر تجمعی با تعاریفی که مطرح شد، مشخص شود و پلیس ما هم بداند که اگر خطایی رخ دهد تقاضاکننده و خاطی کیست تا در برابر قانون پاسخگو باشد، مساله‌ای ندارد. نمی‌شود همینطور ۱۰۰ نفر در خیابان‌ها راه بیفتند؛ اصلا اجازه چنین کاری را نداریم. به اعتقاد من تجمع در محیط بسته که قابل کنترل باشد باید به عنوان اولویت اول در نظر گرفته شود. اینکه راهپیمایی اتفاق بیفتد، حساسیت بالایی دارد چون محیط بسته نیست و جمعیت سیال و در حال حرکت است. ممکن است تعدادی بخواهند وارد آن جمعیت شوند و جمعیت را به هم بریزند. به نظر من قانون‌گذار باید شیوه آن را مشخص کند. ضرورت کشور را در آن می‌بینم که حتماً لایحه‌ای توسط دولت و وزارت کشور مجدداً به مجلس ارائه شود. یک بازنگری هم باید صورت گیرد تا با حداکثر دقت تجمع در چهارچوب قانون اساسی و قوانین شکل گیرد و تبعاتی برای کشور نداشته باشد. به هر حال باید یک عده‌ای صدایشان را منعکس کنند.
تمام احزاب ایران جمع شوند، نمی‌توانند یک دهدار مشخص کنند
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی در خصوص لزوم بازنگری در فعالیت احزاب و حمایت‌های دولت برای تقویت فعالیت‌های حزبی در کشور، گفت: در قانون اساسی ما از تشکیل حزب یاد شده است ولی فرق احزاب ما با برخی دیگر کشورها در چیز دیگری است. نظام اداری ما و در دست گرفتن قدرت در کشور حزبی نیست. در قانون اساسی برای احزاب ما جایگاه قدرتی تعریف نشده است. در انتخابات شوراهای روستا افرادی انتخاب می‌شوند تا فردی را به عنوان دهدار مشخص کنند و در شورای شهرها، شهردار را مشخص می‌کنند، تمام احزاب ایران جمع شوند، نمی‌توانند یک دهدار مشخص کنند. چون در ساختار قدرت در قانون اساسی ما جایگاهی برای احزاب مشخص نشده است.
وی ادامه داد: برای مثال در پاکستان انتخابات حزبی برگزار می‌شود. برای تشکیل دولت یک حزب قوی ۴۸ درصد کرسی‌ها را به دست می‌آورد و بر این اساس نمی‌تواند دولت تشکیل دهد چون باید ۵۱ درصد باشد، پس با یک حزب بسیار ضعیف که سه کرسی را در دست گرفته است، ائتلاف می‌کند. برای مثال توافق می‌کند که دو وزارتخانه را به این حزب بدهند و در این صورت ائتلاف آنها به ۵۱ درصد می‌رسد، در این صورت می‌تواند دولت تعیین کند و نخست وزیر انتخاب کند. نظام ما بر پایه چهارچوب قانون اساسی است اما در آن احزاب در جایگاه قدرت نقشی ندارند.
احزاب ما مانند مرغی هستند که در عزا و عروسی باید آنها را ذبح کنیم
احمدی در تعریف احزاب با بیان اینکه حزب یعنی دولت سایه نه آن دولت سایه‌ای که در انتخابات از آن نام برده شد، تصریح کرد: یک حزب باید کادر قوی، برنامه و مانیفستی قوی برای اداره کشور داشته باشد که اگر در جایی به قدرت رسید، بتواند بگوید که در سیاست خارجی، بهداشت، اقتصاد و غیره این برنامه‌های مشخص و این آدم‌ها را دارد. حزب باید بتواند هم آدم معرفی کند و هم برنامه داشته باشد. وقتی احزاب ما در جایگاه قدرت نیستند، معمولاً وقتی در انتخابات هم شرکت می‌کنند، یا علی از تو مدد می‌گویند و از شخص A یا B حمایت و تعریف می‌کنند چون نظام ما یک نظام حزبی نیست. احزاب ما مانند مرغی هستند که در عزا و عروسی باید آنها را ذبح کنیم.
وی خاطرنشان کرد: بهار احزاب در ایران تنها در یک دوره انتخابات است و بعد از آن معنایی ندارد. من همه چیز را نفی نمی‌کنم، احزاب باید حضور داشته باشند و حزب باید برنامه‌ریزی داشته باشد. مردم اگر ببینند که یک جریان حزبی که چپ و راست آن هم مهم نیست در چهارچوب نظام در طول ۴ سال چه اقداماتی انجام داده است در دوره بعدی یا به حزب دیگری رای می‌دهند یا همان حزب را انتخاب می‌کنند و به آن رای می‌دهند. ما در جریان انتخابات هم حزبی عمل نمی‌کنیم. اظهار وجودمان هم در عرصه سیاسی حزبی نیست.
انتهای پیام/
