آیین یادبود "داود هرمیداس باوند" برگزار شد

به گزارش ایلنا، آیین یادبود " داود هرمیداس باوند" به همت خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز شنبه ۴ آذر ۱۴۰۲ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش جلسه در ادامه می آید.

محمدرضا ضیائی بیگدلی از اساتید دانشگاه، ابراز داشت: داود هرمیداس باوند دوست و همکاری عزیز و دیرینه بود و مردی از راست قامتان ایران زمین. انسانی که تا اواخر عمر پر برکتش، شمع وجودش روشنی بخش جمع بود. او اخلاق مداری را به خوبی می آموخت و دانش انسان را در مسائل بین المللی غنا می بخشید. او ادب پیشه داشت و ادب می آموخت.

وی افزود: او بسیار دانا بود اما هیچ وقت به دانش خود افتخار نمی کرد. انتقادپذیر، متواضع و متین بود. با گروه های سیاسی چپ و راست نشست و برخاست داشت. عمده فعالیت هایش در زمان حضور در سازمان بین الملل در حوزه حقوق بین الملل بود.

نسرین مصفا از اساتید دانشگاه، اظهار داشت: داود هرمیداس باوند، انسانی شریف، شخصیتی گرانقدر و دیپلماتی گرانسنگ بود. از طرف انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد، این ضایعه را تسلیت می گویم. او همیشه رفتار محترمانه، اصیل، متواضعانه و عالمانه در جلسات داشت. در عین دقت، نظرات و پیشنهاداتی برای کیفیت بهتر کار دانشجویان داشت. او معتقد بود روز دفاع باید خاطره خوبی برای دانشجویان باشد.

وی افزود: دو نکته در مورد باوند قابل توجه بود. یکی، توجه او به درک موضوعات و در بستر تاریخی و دومی، داشتن دانش در حوزه جغرافیای جهان بود. او با تلفیقی از علوم روابط بین الملل و حقوق بین الملل، انجمن ما را از خرمن دانش گفتارش بهره مند می ساخت.

اسعد اردلان از دیپلمات های سابق وزارت خارجه، بیان داشت: آشنایی من با آن مرحوم به سال ۱۳۶۴ در دفتر مطالعات سیاسی وزارت خارجه باز می گردد که آن وقت ما در تدارک یک کتابخانه بودیم. مرحوم باوند، هر روز مشغول مطالعه و تحقیق بود و برای من یک الگو شده بود. بدون اینکه مستقیم شاگردش باشم، از او تلمذ می کردم. او در ارتباط با همکاران و دانشجویان شخصیت فوق العاده ای داشت. دانشجو را به اندازه ای راهنمایی می کرد که دانشجو نگرانی برای دفاع تز نداشت. آرزوی او، ایران پاینده و جاودان بود.

محمدجواد حق شناس از فعالان سیاسی، ابراز داشت: سوگوار کسی هستیم که ایران عزیز بیش از هر زمان دیگری به او نیاز داشت. متاسفانه کشور نتوانست آن چنان که شایسته و بایسته بود از این چنین استادی بهره بگیرد. من افتخار داشتم که در دهه ۶۰ شاگرد آن مرحوم باشم. خاندان باوند خاندان بزرگی هستند و بزرگی آن مرحوم، ریشه در خاندانی بزرگ دارد. پدربزرگش از شخصیت های نامی دوران خود بود. ۱۵ سال حضور مداوم در سازمان ملل، شخصیتی بین المللی به مرحوم باوند داد. او جدای از کلاس درس، یک کنشگر سیاسی هم بود.

مهدی ذاکریان از اساتید دانشگاه، اظهار داشت: مرحوم باوند الگو و سرمشقی برای من بود. او عالمی مؤدب، افتاده و آموزنده بود. در قلبش خدادوستی و ایمان به اینکه انسان باید پایبند به اخلاق حسنه باشد، وجود داشت. پیشنهادی دارم و آن اینکه مطالب پراکنده آن مرحوم جمع آوری گردد و بنیادی به نام او تاسیس و مطالبش چاپ و منتشر شود.

ارسلان قربانی شیخ نشین از اساتید دانشگاه، بیان داشت: از طرف انجمن ایرانی روابط بین الملل این ضایعه را تسلیت می گویم. آن مرحوم، مسئولیت اجتماعی یک استاد را به معنی واقعی داشت. ذهنی فعال و جامع نگر داشت. او منظم، بی حاشیه و متواضع بود. هم چنین وی صرفا یک استاد داخلی نبود بلکه استاد بین المللی هم بود و در خارج از کشور تدریس و داوری کرده بود. تدریس او بسیار رسا و روان بود.

یوسف مولایی از اساتید بازنشسته دانشگاه، اظهار داشت: انسان بزرگی را از دست دادیم، کسی که تمام وجودش عشق به ایران بود. دغدغه او، توسعه و شکوفایی ایران بود. تمام لحظات زندگی اش را فدای ارتقاء نام ایران کرد. وی حافظه خارق العاده ای داشت. تا ایران هست نام باوند خواهد ماند.

حجت اله ایوبی از اساتید دانشگاه، ابراز داشت: باعث خوشحالی است که مراسم نکوداشت مرحوم باوند در زمان حیاتش به همت خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. ما یک معلم به معنای واقعی را از دست دادیم و شاگردی او یکی از بهترین خاطرات زندگی من است. او شخصتی بی نظیر بود، جایی حرف می زد که فکر می کرد برای ایران سودمند است. هر جا نام ایران بود، شور و هیجان جان این مرد را در بر می گرفت.

ماندانا تیشه یار از اساتید دانشگاه، ضمن بیان این که مرحوم باوند یک دیپلمات برجسته بود، در ادامه داستانی از شاهنامه فردوسی را روایت کرد.

در پایان مراسم، همسر و فرزندان مرحوم داود هرمیداس باوند، ضمن تشکر از تمام کسانی که برای برپایی این مراسم زحمت کشیدند، به بازگویی صفاتی از مرحوم باوند مانند اینکه او عاشق هنر، موسیقی و طبیعت بود پرداختند.