هرچه رابطه بین اکثریت مردم و حکومت رضایتمندانه‌تر باشد، بر قدرت ملی کشور افزوده می‌شود/ توجه فراگیر تحلیل‌گران حاکمیتی به استفاده از واژه «مردم» از کج‌فهمی علیه رفتارهای عمومی جلوگیری می‌کند

حسن رسولی فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در خصوص سخنرانی رئیس‌جمهور در جشن پیروزی انقلاب درباره بخشودگی هنرمندان، ورزشکاران و فعالان رسانه‌ای داخل و خارج از کشور که در ماه‌های گذشته مواضعی گرفته بودند و اینکه چقدر ضرورت دارد تا موضوع مطرح شده از سوی آقای رئیسی منتهی به این بخش‌ها نباشد و در فراهم آوردن مقدمات آزادی بیان، زمینه آزادی پس از بیان هم فراهم شود تا تمام گرایشات و عقاید بتوانند انتقادات و مواضع مختلف خود را مطرح کنند، گفت: آنچه که آقای رئیسی از آن به عنوان عطوفت و بخشودگی نظام یاد می‌کنند، بیش از آنکه ناشی از اقدامات ایشان باشد، برگرفته از انگیزه‌ها و پیگیری‌های رئیس قوه‌قضائیه و موافقت رهبری است که در نتیجه آن تعدادی از زندانیان و متهمان آزاد شدند. هر چند این اقدام کافی نیست، اما در جای خود قدمی مثبت و رو به جلو است.

وی افزود: تقریبا یکی از راهکارهای پیشنهادی اکثر تحلیل‌گران دلسوز حال و روز امروز کشور به مجموعه نظام، گام نهادن در مسیر تفاهم عمومی و آشتی ملی است که به شدت طی سال‌های اخیر از سال ۹۶، ۹۸ و این ۵، ۶ ماهه اخیر مورد تخریب قرار گرفته است. آثار و تبعات ناشی از این اتفاقات به رضایت عمومی مردم آسیب زده و بیهوده باعث امیدواری جریانات مخالف ایران عمدتا در خارج از مرزها شده است.

رسولی گفت: به هر میزانی که ما در عرصه داخلی تفاهم و رابطه متقابل رضایتمندانه‌تری بین اکثریت مردم و حکومت داشته باشیم، به همان میزان بر قدرت ملی کشور افزوده خواهد شد و در آن صورت نظام با تکیه بر این ظرفیت ملی، بهتر می‌تواند با چالش‌های عدیده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داخلی از یکسو و مواجهه با هجمه‌های گسترده بین‌المللی روبه‌رو شود. آقای خاتمی که سال‌ها قبل آشتی ملی را مطرح کردند با پیش‌بینی چنین روزهایی بود.

وی تصریح کرد: هنوز آقای سیدمصطفی تاج‌زاده و افراد بی‌شماری مانند ایشان برای چندمین بار به حبس طولانی‌مدت محکوم شدند و خبری از آزادی آنان نیست. آشتی ملی که آزادی زندانیان و متهمین، قدم‌های آغازین این فرآیند است در صورتی می‌تواند کامل گردد که هم برای داخل کشور و هم برای ایرانیان خارج از کشور به صورت رسمی عفو عمومی عملیاتی صورت بگیرد و اعلام شود که هیچ شهروند ایرانی در داخل و خارج از کشور صرف انتقاد از حکومت و یا طرح پیشنهاداتی در ارتباط با آینده بهتر ایران مورد تعقیب امنیتی و قضایی قرار نخواهد گرفت. 

رسولی در ادامه گفت: در آن صورت فکر می‌کنم آرامشی بر فضای عمومی کشور حاکم خواهد شد و در سایه این آرامش از شدت فشارهای بین‌المللی به خصوص اروپا و آمریکا کاسته خواهد شد و مجالی دست خواهد داد تا با تکیه بر این کسب رضایت بیشتر عمومی و نشان دادن ظرفیت کامل نظام برای تحمل منتقدان، اسباب پرداختن به مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که امروز ایران ما با این دسته از مشکلات مواجه است، فراهم شود. امروز شرایط به گونه‌ای است که از دست سایر مسئولان نظام به جز رهبری و تعدادی از سران سه قوه کاری ساخته نیست. من پیش‌بینی می‌کنم چنانچه دامنه آزاد کردن زندانی‌ها به نحوی که اشاره شد گسترش و توسعه پیدا کند، وجدان عمومی جامعه ایران و اکثریت مردم ناراضی فعلی با این رویکرد نظام برخورد و عکس‌العمل مشفقانه و همراهانه خواهند داشت و با همکاری دوسویه ملت و حاکمیت می‌توان امیدوار بود که با هزینه کمتر و ثمرات بهتری از تنگناهای عمیق و گسترده امروز کشور عبور کنیم.

این فعال سیاسی در پاسخ به این سوال که چقدر ضرورت دارد حضور مردم در راهپیمایی مغتنم شمرده شود و صدای آنها شنیده شود تا حس نکنند فقط در راهپیمایی‌ها و انتخابات مورد توجه قرار می‌گیرند، گفت: یکی از مفاهیم بسیار مهم که در برآوردها و تحلیل‌های سیاسی، چه از سوی حاکمیت و چه از سوی معترضان و تحلیل‌گران منتقد وجود دارد، تعریف جامع و کامل مفهوم «مردم» است. بالاخره در یک جامعه ۸۵ میلیونی لایه‌ها و اقشار مختلف مردم برخوردار از فرهنگ‌ها و انگاره‌های متنوع و مختلف فرهنگی کلیت جامعه ایران را تشکیل می‌دهند. بخشی از این کلیت، معترض وضع موجود هستند.

وی افزود: پیش‌بینی برخی از مراکز معتبر، حجم ناراضیان را حدود ۷۵ تا ۸۰ درصد مردم ایران می‌دانند. البته راستی‌آزمایی این حجم از نارضایتی با مراجعه به شاخص‌های رسمی مثل نرخ تورم، گرانی قیمت‌ها، منفی شدن نرخ سرمایه‌گذاری، افزایش نرخ مهاجرت و گریز نخبگان کشور خیلی کار مشکلی نیست ولی حتما در این صددرصد جمعیت ۸۵ میلیونی ۲۰، ۲۵ میلیون نفر مدافع وضع موجود هستند. به نظر من وقتی صحبت از مردم می‌شود، صددرصد مردم باید مدنظر باشند. تکیه بر هرکدام از این دو بخش اقلیت و اکثریت در تحلیل‌ها چه از سوی حاکمان و چه از سوی منتقدان و تحلیل‌گران معترض به شرایط موجود صورت بگیرد، به نظر دچار خلط مبحث شده است.

این فعال سیاسی تصریح کرد: به طور قطعی بخش زیادی از مردم ایران همچنان دل در گروی ارزش‌های انقلاب اسلامی دارند. اگر این دلبستگی نبود علیرغم فشارهای وارده به اصول و مبانی انقلاب، بر تعداد و گستره شعاردهندگان در میدان به شدت افزوده می‌شد. این ۷۰، ۸۰ درصد بالقوه ناراضی هستند و همچنان به امید گشایش‌های بعدی و همچنان دلبسته انقلاب هستند. زیرا اعتقاد دارند بهترین عزیزان این کشور جان عزیزشان را فدا کردند تا انقلاب به ثمر برسد.

وی افزود: به نظر من در ۲۲ بهمن یا سایر مناسبت‌ها بخشی از مردم به دلیل دلبستگی‌هایی که به انقلاب دارند حضور پیدا می‌کنند. اما واقعیت اجتناب‌ناپذیر این است که نمی‌توان با تکیه بر این صحنه‌ها، نارضایتی بیش از چهار پنجم جامعه ایران از وضع موجود،‌ به ویژه در بخش‌های اقتصادی، معیشتی، فرهنگی و سیاسی را منکر شد. چنانچه به کار بردن واژه «مردم» با یک رویکرد فراگیر، جامع و مانع، از سوی تحلیل‌گران حاکمیتی مورد توجه قرار بگیرد از کج‌فهمی علیه رفتارهای عموم مردم ایران جلوگیری می‌شود.