چرا طرح‌های سامان‌دهی «کودکان کار» به نتیجه نمی‌رسد

به گزارش ایلنا، در گزارش دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش‌ها که به ارزیابی طرح‌ها و الگوهای مداخله و الزامات تدوین طرح مداخله جامع پرداخته،  آمده است: افزایش جمعیت کودکان کار و خیابان به ویژه به دلیل همه گیریِ بیماری کرونا، نگرانی‌ها درخصوص این کودکان را افزایش داده است.

این گزارش یادآور شد: در گزارش نخست از سلسله گزارش‌های کودکان کار و خیابان، قوانین و مقررات مرتبط با این حوزه مورد بررسی قرار گرفت و در پژوهش حاضر به ارزیابی طرح‌ها و الگوهای مداخله ای پرداخته شده که نهادهای مختلف در راستای انجام وظایف قانونی خود به انجام رسانده‌اند.

در این پژوهش الزامات تدوین طرح مداخله جامع تشریح شده و ذکر شده است که بیش از بیست سال از نخستین طرح‌های سامان دهی کودکان کار و خیابان می‌گذرد و نهادهای متولی، طرح‌های ساماندهی مختلفی در مواجهه با پدیده کودکان کار و خیابان طراحی و اجرا کرده‌اند. چالش‌هایی از جمله «عدم پوشش انواع مختلف کودکان کار و خیابان»، «غلبه رویکرد جمع آوری بر جذب»، «تقلیلِ توانمندسازیِ کودکان کار و خیابان به مساعدت مالی»، «غلبه نگاه کوتاه مدت به توانمندسازی به جای فرایندی دیدنِ آن»، «عدم پوشش کودکان اتباع»، «عدم اجماع درخصوص نحوه مواجهه با پدیده کودکان کار و خیابان»، «عدم ارتباط صحیح سمن‌ها با نهادهای دولتی» و «عدم توجه به ریشه‌های بروز پدیده کودکان کار و خیابان» از دلایل اصلی شکست طرح‌های مداخله در سامان دهی کودکان کار و خیابان بوده است.

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس ادامه داد: در گزارش پیش رو «مفهوم شناسی گونه‌های کودکان کار و خیابان» و تفکیک کودکان کار، خیابان و زباله گرد، «شناسایی بسترهای بروز پدیده کودکان کار و خیابان» و همچنین «تهیه آمارهای دقیق از کودکان کار و خیابان» به عنوان سه الزام مهم در تدوین طرح مداخله جامع تشریح شده است.

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس را اینجا بخوانید