دعایی در روزنامه اطلاعات پناه خبرنگاران بود

به گزارش ایلنا، متن پیام سید کمال خرازی به شرح زیر است: 

انا لله و انا الیه راجعون

رحلت روحانی بزرگوار حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سید محمود دعایی را به فرزندان و خانواده محترم دعایی، عموم ایرانیان به خصوص جامعه مطبوعات کشور تسلیت می‌گویم. دعایی یار دیرین امام، همواره در کنار امام و مورد اعتماد آن بزرگوار بود. او چه در دورانی که امام در عراق بودند و چه در بازگشت امام به ایران در خدمتگذاری به مراد خود زبانزد عام وخاص بود. او در یک جمله ذوب در امام بود و در زندگی پر برکت خویش، سعی داشت منش و کرداری برگرفته از شخصیت امام داشته باشد. آقای دعایی دوستدار همه بود و همه او را دوست می‌داشتند، اصلاحگر واقعی بود و با افتادگی، سلامتی و خیرخواهی خود تصویری واقعی از یک روحانی در ذهن هر کس که با او در تماس بود میآفرید.

شخصیت دعایی در تمامی مسئولیت‌هایی که برعهده داشت، چه در زمانی که رادیوی انقلاب را در عراق اداره می‌کرد، چه در زمانی که سفارت ایران در عراق را برعهده داشت، چه در دوران نمایندگی در مجلس شورای اسلامی و چه در زمان نمایندگی ولی فقیه در روزنامه اطلاعات، هیچ تغییر نکرد. دعایی همان دعایی طلبه بود و با رفتار خاضعانه خویش در دل هر کس راه می‌یافت. او در حل مشکلات دیگران سعی بلیغ داشت و در این راه آماده بود هرگونه زحمت را حتی اگر با تحقیر او همراه بود تحمل کند.

اینجانب که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی افتخار دوستی با او را داشتم، چه در دوران معاونت سیاسی وزارت خارجه در دولت موقت که آقای دعایی سفیرمان در عراق بود و چه در دوران سرپرستی خبرگزاری جمهوری اسلامی و ستاد تبلیغات جنگ و چه در دوران نمایندگی دائم کشورمان در سازمان ملل و چه در دوران وزارت امور خارجه و چه در سال‌های اخیر که مسئولیت شورای راهبردی روابط خارجی را برعهده دارم، همواره دعایی را همان دعایی یافتم. او برخلاف کسانی که با بالا رفتن از نردبان مسئولیت رنگ عوض می‌کنند، زی روحانی خود را از دست نداد. یار بی‌پناهان بود و با خلوص و افتادگی حتی اتهامات ناروا را تحمل می‌کرد.

دعایی در دوران نمایندگی رهبری در روزنامه اطلاعات پناه خبرنگاران بود و با مشی اعتدالی خویش هیچ کس را متهم نمی‌کرد، بلکه در انتشار اخبار و تهیه گزارش، صحت خبر و مصلحت کشور و انقلاب را در نظر داشت. خدایش رحمت کند که نماد انسان انقلابی و اخلاقی و یک روحانی واقعی بود. او ابداً رنگ عوض نکرد. او همان بود که بود.