احتمال رفع حصر در دولت رئیسی بیشتر از دولت روحانی است / محصورین آزاد شوند تمایز بین دو گرایش متفاوت در اصلاحات جدی خواهد شد

حسین نورانی نژاد معاون سیاسی حزب اتحاد ملت در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در سالگرد حصر میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی در پاسخ به این سوال که برخی اصلاح طلبان از دولت سیزدهم درخواست رفع حصر داشتند چقدر احتمال وجود دارد این اتفاق رخ دهد؟ گفت: البته احتمال رفع حصر در این دوره، بیش از زمان دولت روحانی است، همان طور که ظاهرا، اختیار حل مسایل خارجی را بیشتر از دولت قبل دارد. به هر حال معادلاتی است که همه می‌دانند. برخی در جریان حاکم فکر می کنند که اگر قرار بر حل مساله ای است،  بهتر است توسط معتمدین و در شرایط یک دست حاکمیت انجام شود.

وی افزود: یک بحث هم عامل زمان است. طبیعتا، با گذر زمان شانس رفع حصر بیشتر می‌شود. اما رفع حصر خواست و مسئله جدی آقای روحانی نبود، هم اجازه این کار را هم نداشت. شاید فکر می کرد که آزادی محصورین موجب دردسرش شود. اگر هم این تحلیل اشتباه باشد، مقصر خود دولت آقای رحانی و شخص ایشان هستند که هیچ وقت درباره این مطالبه به حق رای دهندگانش و موضوعی که خودش وعده اش را داده بود، هیچ توضیحی نداد و سکوت او حمل بر رضایت شد.

او تصریح کرد: تاکنون درباره حصر از موضع اخلاقی و قانونی و نسبت آن با ارزش‌های انقلاب بسیار گفته شد اما اثری نداشته است. شاید بد نباشد از منظر منافع جریان حاکم و کل حاکمیت هم نکاتی گفته شود. نتیجه ناامیدی بدنه حامی دولت روحانی که اکثریت آن از طبقه متوسط و بخش موثر جامعه بود، دیدیم که جز ضرر برای کشور و نظام سیاسی موجود نداشته است.

همچنین تصریح کرد: جامعه سرخورده به درد هیچ پیشرفتی در هیچ زمینه‌ای نمی‌خورد و اگر فکر می‌کنند با اقلیت ده تا پانزده درصدی توفیق آن را کسب می‌کنند، اشتباه کرده و متاسفانه چوب آن را همه ایرانی‌ها با هم می‌خورند. ولی ما هم چاره‌ای جز نصیحت، اعتراض و نشان دادن راه از چاه نداریم. 

او گفت: در ستادهای انتخابات ۹۶ آقای روحانی، اصلی‌ترین شعاری که سر داده شد، رفع حصر بود. آن کاندیدا پیروز شد و هوادارانش هم بارها قول رفع حصر را از زبان کاندیدایشان شنیدند، اما در ادامه گرچه برخی گشایش‌های محدود در حصر صورت گرفت اما حل نشد. حال چه جای اعتمادی برای آن جمعیتی می‌ماند که خلف وعده دید و حتی در مقام پاسخ، یک جمله توجیه آمیز سرسری هم نشنید؟ فقط روزی آقای شمخانی به یک خبرنگار در نمایشگاه مطبوعات گفت که چرا از حصر می‌پرسید؟ مگر حصر وجود دارد؟ با این وصف آیا نایی برای تلاش دوباره و اعتماد باقی می‌ماند؟ بعلاوه، آیا آن اعتمادی که از پشت سر دولت روحانی برداشته شد به سبد اصولگراها رفت؟ نرفت. به حساب براندازها یا کسانی که مهاجرت کردند و یا در هوای مهاجرت هستند رفت و اگر هم مانده‌اند می‌گویند دیگر خودتان می‌دانید و مملکتتان.

نورانی‌نژاد تاکید کرد: آقای روحانی چندان به دنبال رفع حصر نبود و بد عهدی کرد. چه بسا نگران نقش اجتماعی و محبوبیت محصورین بود. اگر کسانی که این احتمال را می‌دهند در اشتباه باشند، مقصر خود آقای روحانی است که توضیح روشنی در این باره نداد و سکوتش حمل بر رضایت شد. بعد گلایه می‌کنند چرا حمایت‌ها از دولت کاهش یافت؟ مواردی از این گونه باعث شد و کسی جز دولت وقت در این موضوع مقصر نیست.

وی همچنین گفت: رفع حصر، هیچ ضرری برای هیچ کس ندارد. اتفاقا به خاطر امید و خوشحالی که می‌سازد، کمی از فضای رخوت می‌کاهد. حصر برای بسیاری از فعالان و پی گیران مسایل سیاسی چیزی شبیه بغض در گلو شده که در قبال آن احساس مسوولیت و عذاب وجدان دارند. حرفی که محصورین چه درست و چه غلط بابت آن در حصرند، حرف میلیون‌ها نفر بود و حالا هزینه آن حرف را آن سه نفر هنوز می‌پردازند. حصر، گرهی است که حس حرف زور شنیدن به خیلی از افراد می‌دهد. وجود. مجازات بررسی نشده، مجازاتی که وجدان عمومی بخش مهمی از جامعه نسبت به آن رنجیده است. 

معاون سیاسی حزب اتحاد ملت درباره تاثیر رفع حصر احتمالی محصورین در آینده سیاسی اصلاح طلبان هم گفت: اگر محصورین آزاد شوند، تمایزات بین دو گرایش متفاوت در اصلاحات جدی‌تر می‌شود. گرایشی که جامعه محور است به محصورین و به خصوص آقای مهندس موسوی نزدیک‌تر خواهند شد و گرایش دیگر، ضمن حفظ ارتباط و احترام، احتمالا به طور راحت‌تری به نقد آنها و حتی جنبش سبز خواهد پرداخت و در مجموع خطوط تمایز در این جبهه شفاف‌تر می‌شود.

وی درباره آینده سیاسی محصورین و نقش آفرینی آنان هم گفت: این حصر، تاکنون برای محصورین چیزی جز افزایش سرمایه اجتماعی نداشته است. حتی هستند کسانی مثل آقای مطهری که با داعیه محصورین درباره انتخابات ۸۸ همسو نیستند اما از سر دفاع از مظلوم و دفاع از قانونگرایی، از حق آنها دفاع کرده‌اند. امروز اگر میرحسین موسوی در فضای رخوت آلود کوچک‌ترین پیامی بدهد، طنین زیادی خواهد داشت و تداوم حصر بخشی از این سرمایه را موجب شده است.

او تاکید کرد:  آقای کروبی در انتخابات ۱۴۰۰ از موضع دفاع از آقای همتی فعال شد و شرایط هم برای اعلام این حمایت و گفتگوهای سیاسی و اقناع ایشان توسط کسانی چون آقای کرباسچی و آقای قوچانی به رغم حصر و محدودیت‌ ارتباط با سایرین فراهم شد.آقای موسوی هم البته با دایره تعاملات کمتر، موضع خود را در مجموع نشان داد و در آینده هم چه با تداوم حصر و چه بدون حصر آنها موضع سیاسی خود را داشته و اعلام خواهند کرد. مگر می‌شود کسانی که عمرشان را پای سیاست و عقایدشان گذاشته‌اند نقش آفرینی سیاسی متصور نشد؟ نه چنین چیزی ممکن است و نه مطلوب.