رسولی در گفت‌وگو با ایلنا:
کناره‌گیری کاندیداهای اصولگرا به نفع یک نفر به قدرت مجاب‌کنندگی اتاق فکرشان بستگی دارد/ پرده آخر روز چهارشنبه به نمایش درمی‌آید
یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: اینکه چه تعداد از افرادی که از یک جریان فکری برخواسته‌اند تا پایان بمانند یا نمانند، به میزان ضریب انسجام آن جریان سیاسی و قدرت اجماع‌سازی و مجاب کنندگی اتاق فکر مربوطه بستگی دارد؛ باید منتظر باشیم و ببینیم طی روزهای آینده چه اتفاقی می‌افتد که از نظر بنده پرده آخر روز چهارشنبه به نمایش درخواهد آمد.
حسن رسولی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به این سوال که اساسا حضور افرادی مانند علیرضا زاکانی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی در عرصه انتخابات به منظور پوشش کاندیدای اصلی جریان اصولگرا صورت گرفته اما حال با توجه به اینکه نامزد مطرحی از سوی اصلاح‌طلبان در صحنه حضور ندارد، در چند روز اخیر شاهد اظهارنظرهایی مبنی بر تداوم حضور برخی نامزدهای پوششی در عرصه هستیم؛ آیا این امکان وجود دارد که رهبران جریان اصولگرا برنامه دیگری برای انتخابات طرح‌ریزی کرده باشند، گفت: در گذشته و در این دوره در آرایش انتخاباتی جریان‌های سیاسی، حضور تقسیم کار شده مرسوم بوده به این معنا که یک نفر کاندیدای اصلی باشد و تعدادی دیگر که به لحاظ مشی فکری با خواستگاه سیاسی وی همراه و هم‌راستا هستند، با هدف در اختیار داشتن ظرفیت تعیین‌کننده تبلیغات در رسانه ملی و کمک به او در جدل‌ها و تنازع‌های سیاسی ایفای نقش کنند.
وی ادامه داد: به نظر من در این دوره هم مثل سنوات گذشته این واقعیت در صحنه وجود دارد. اینکه حالا چه تعداد از افرادی که از یک جریان فکری برخواسته‌اند تا پایان بمانند یا نمانند، به میزان ضریب انسجام آن جریان سیاسی و قدرت اجماع‌سازی و مجاب کنندگی اتاق فکر مربوطه بستگی دارد؛ باید منتظر باشیم و ببینیم طی روزهای آینده چه اتفاقی می‌افتد که از نظر بنده پرده آخر روز چهارشنبه به نمایش درخواهد آمد.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در پاسخ به سوال دیگری در خصوص پیش‌بینی اقدام سعید جلیلی و محسن رضایی در روز پایانی گفت: این مساله نیز به ظرفیت مجاب‌کنندگی و سازماندهی رهبران جریان اصولگرا بستگی دارد که در انتخابات جاری در همه صحنه‌ها نقش‌آفرین هستند و به هر میزانی که این قدرت راهوری وحدت‌بخش بالاتر باشد، شاهد کناره‌گیری کاندیداهای کمکی بیشتری خواهیم بود.
وی افزود: البته در گذشته و به خصوص در انتخابات سال ۹۲ که بنا براین بود که در بین کاندیداهای اصولگرا یک نفر بماند، تنها آقای حداد عادل تبعیت کرد و کناره گرفت؛ در نتیجه اگر تجربه سال ۹۲ تکرار شود، به معنای عدم توان رهبران جریان اصولگرا برای انسجام‌بخشی است.
