پنج دلیل بر تداوم ریاست جمهوری «حسن روحانی»
بین سه تا شش هفته تا محدوده زمانی تعیین کننده دولت دوازدهم، باقی مانده است. تحولات این مدت، بشدت حائز اهمیت خواهد بود.
به گزارش ایلنا، علی رضا اکبری دانش آموخته صلحسازی و حفظ صلح و بنیانگذار موسسه پژوهشهای راهبردی تصمیم در یادداشتی با عنوان پنج دلیل بر تداوم ریاست جمهوری «حسن روحانی» نوشت:
معتقدم موضوع انتخابات ریاست جمهوری، در میان مسایل ملّی، از "اهَمّ" انها است. انتخابات پیش رو، برای تعیین دوازدهمین رییس جمهور نیز فوق العاده مهم است زیرا این "مهمّ"، با تحولات و روندهای ماندگار و مؤثری در محیط های داخلی و خارجی کشور، مقارن خواهد بود.
بشدت معتقدم که، ریاست جمهوری اقای حسن روحانی برای چهار سال بعد نیز تداوم خواهد یافت. برای این نظر، دلایلی محکم دارم؛
یکم؛ باور دارم که، "علّت موجبه ریاست جمهوری اقای روحانی، علت مبقیه ان، نیز خواهد بود".
از مهمترین زمینه ها و علل انتخاب شدن روحانی در سال ٩٢، ضرورتهای سیاست خارجی، و فیصله دادن به یک تعارض شدید و سرد ده ساله بود. همان امری که به "برجام" منتهی شد. هنوز همان زمینه ها، علل و ضرورتها باقی است. نه فقط اجرای برجام، بلکه "مدیریت نامناسبات" فیمابین ایران و امریکا، جوهر ان ضرورت میباشد، که کماکان تداوم دارد.
دوم، تا انجا که در رویکرد محوری سیاست خارجی ج ا ایران، تغییری اِعمال نگردد، وضعیت روابط خارجی ایران و نیز، ضرورتهای اقتصادی کشور، وجود یک دولت "مادِرِیت" (میانه رو) و تقریباً تکنوکرات، را در راس قوه اجرایی، إیجاب مینماید. دولت اقای حسن روحانی، در بین همه احتمالات، بهترین خصوصیات را از هر لحاظ دارا می باشد.
سوم، در بین خطوط سیاسی داخلی و چهره های متعلق به هر گرایش، هیچ شخصی نیست که امکان، صلاحیت، قابلیت و مقتضیات "ریاست جمهوری" را، در حدّ و اندازه اقای روحانی، داشته باشد. سوابق و لواحق اقای روحانی، و موقعیت خاص ایشان در مقایسه با دیگر "رجال سیاسی" کشور که در مظانّ "ریاست جمهوری" می گٌنجند، بمراتب مشعشع تر و پٌر و پیمان تر است.
چهارم، اقای روحانی، طی سی و هشت سال اخیر، إثبات کرده است که؛ - قواعد بازی را بخوبی میشناسد و رعایت میکند، - خطوط قرمز "نظام" را کاملاً اگاه است و رعایت می کند، - تابعیت و التزام عملی قابل ملاحظه نسبت به أرکان و اصول موضوعه نظام دارد، - قابلیت اعتماد لازم را از خود إثبات کرده، - قواره رسمی سیاست خارجی را انگونه که مرکزیت نظام تأیید میکنند، میتواند اداره کند، - در سیاست های داخلی و اقتصادی کشور، در حد ضرورت های نظام، ایفای نقش میکند، - در امور نظامی، دفاعی و امنیتی، دارای تجربه و سابقه ای کم نظیر است و در سطح ملّی، بشدت "ماموریت پذیر" است.
پنجم؛ اقای روحانی، یک روحانی است و اصولاً به بال راست و اصولگرای نیروهای انقلاب تعلق خاطر دارد، دارای گرایشات مدرنیستی است و روابط عمیقی با نیروهای تکنوکرات دارد، در حفظ مناسبات با جریانات نوگرا و اصلاح طلب کشور از ذکاوت و سابقه قابل ملاحظه ای برخوردار است، سعی در حفظ اعتدال و گرایش به توسعه از ویژگی های بارز ایشان است، در حفظ مناسبات سیاسی مملکت، با کشورهای مهم جهان بویژه غربی و نیز کشورهای مهم منطقه، دارای ظرفیت و استعداد قابل ملاحظه ای است.
این پنج دلیل و مجموعه خصوصیات اقای روحانی، در قیاس با دو دسته از واقعیات محیط داخلی و خارجی کشور، جایگاه وی را در صدر احتمالات منتخب بعدی ریاست جمهوری، بشدت استحکام بخشیده است.
شرح واقعیت محیط داخلی؛
هیچکدام از جریانات و گرایشات سیاسی داخل کشور قادر نیستند چهره ای را به ملت عرضه کنند که بتواند بر جذابیت های اقای روحانی، در تامین مقتضیات موقعیتی بقای نظام، غلبه کند.
شرح واقعیت محیط خارجی؛
تا زمانیکه وضعیت "نامناسبات" فیمابین ایران و امریکا، در نقطه کنونی،(یعنی نقطه تعادل میان تضاد و توافق) قرار داشته باشد، موقعیت دولت روحانی نیز مستحکم است. اگر وضعیت مذکور به سمت "تضاد یا توافق" حرکت کند، انگاه احتمال ضرورت جایگزینی دولت، با خصوصیاتی متفاوت از دولت روحانی، بشدت افزایش خواهد یافت و این جابجایی، ضرورت جدی خواهد یافت.
هم اینک امّاٰ، نوعی ارامش و سکون تامل برانگیز، بر این وضعیت، حاکم است.
بین سه تا شش هفته تا محدوده زمانی تعیین کننده دولت دوازدهم، باقی مانده است. تحولات این مدت، بشدت حائز اهمیت خواهد بود.