پیشنهاد ابوطالبی برای تشکیل مرکز مبارزه با خشونت و افراط‌گری

معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری در صفحه شخصی خود در توییتر با بیان اینکه " این روزها دوستان فراوانی اصراردارند که مطلبی درمورد اتفاقات پاریس و فجایع آن بنویسم " همگان را به یکی از مقاله‌های خود در این باره ارجاع داد.

به گزارش ایلنا، این بخشی از مقاله ای است که حمید ابوطالبی در فروردین سال ۱۳۸۸ درباره شیوع افراطی گری و گسترش روز افزون آن به سراسر دنیا منتشر کرده است و بر اساس آنچه در صفحه توییتر خود نوشته، شرایط امروز و ظهور نسل دوم افراط را در آن پیش بینی کرده است و طرح قطعنامه جهان علیه خشونت و افراطی گری(ویو) در سازمان ملل از سوی رئیس جمهوری نیز ریشه در راهکارهای ارائه شده در این مقاله داشته است.

معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری در صفحه شخصی خود در توییتر با بیان اینکه " این روزها دوستان فراوانی اصراردارند که مطلبی درمورد اتفاقات پاریس و فجایع آن بنویسم " همگان را به این مقاله که در وب سایت مرکز تحقیقات استراتژیک قابل بازیافت است(اینجا)؛ ارجاع داده و نوشته است:

درمقاله آورده بودم: افراط مبتنی برهر آنچه که درگریزازقدرت می گنجد وازبی نظمی اجتماعی سود می برد ودرنابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ برما خواهد تاخت. بنیان‌های افراط دردهه هشتاد بیشتراعتقادی بود تا سیاسی و اجتماعی، و کاسته شدن ازعمق و تیزی آن دردهه نود ناشی از تطورات سیاسی وگرایش به سوی قدرت، اما سربرآوردن دوباره افراط در قرن بیست و یکم، هم اعتقادی بود، هم اجتماعی وهم روانی؛ و این یعنی تحولی بزرگ.

ابوطالبی در ادامه با اشاره به موارد مهم دیگری از جمله گسترش افراطی گری و تروریسم در کشوری هسته‌ای مانند پاکستان و یاد کردن از آن با عنوان " کوهستان‌های صعب‌العبور افراط گرایی هسته‌ای " اینگونه ادامه می دهد:

در آن مقاله دو هشدار داده بودم. نخست اینکه از منظر جامعه شناختی، نسل دوم افراط که درحال شکل گیری است با نسل اول آن تفاوت‌های بنیادین دارد.

الف - نسل اول که ازدرون اسلام گرایی محصور دوران جنگ سرد به درآمده است، نسلی متعامل تر، متساهل تر، کم تجربه ترومحتاج تربود،

ب - ولی درنسل دوم که از لابلای خشونت های مفرط و زندگی درهراس و جنگ سربرآورده، اثر کمتری از تعامل و تساهل و احتیاج دیده می‌شود.

ج - درمنظر نسل اول، حفظ حیات امری ایدئولوژیک بود، ولی ازدیدگاه نسل دوم، حیات وسیله‌ای برای رسیدن است

ابوطالبی سپس به تشریح هشداردوم پرداخته، می نویسد: هشدار دوم این بود که شناخت آمریکائیان وغربیان ازاین منطقه و پیچیدگی‌های ایدئولوژیک، سیاسی، جامعه شناختی و… افراط گرایی آن بسیارنابسامان است. تلاقی منافع مقطعی قدرت‌های فرامنطقه‌ای و کشورهای درون آن اجازه نخواهد داد که این شناخت ناکافی - درفرض صحت - بتواند موثر افتد.

واگرآمریکا با هزینه کردن ده‌ها میلیارد دلار نتواند –که به تنهایی نمی‌تواند – براین امر فائق آید، چه کسی یا کسانی خواهند توانست؟ و سرانجام، منطقه و ورای آن به چه سمت و سویی خواهد رفت؟

معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری با اشاره به اینکه راهکارهایی در آن مقاله ارائه کرده است و از همین راهکارها بود که طرح و قطعنامه مبارزه با خشونت و افراط گرایی در سازمان ملل به دست آمد می‌نویسد: اکنون هم به نظرم بهترین راهکارها همان است که عمل به آنها می‌تواند آغاز راه باشد.

راهکارهای ارائه شده از سوی ابوطالبی که پیشتر نیز پیشنهاد تشکیل یک مرکز مبارزه با خشونت و افراط گری را نیز مطرح کرده بود، به شرح ذیل است:

باید از تمام متخصصان حوزه های مختلف علمی برای شناسایی ویافتن راههای مقابله استفاده کرد

ازتعامل بی برنامه با افراط گرایی و پروکسی سازی آن برای منافع کوتاه مدت وبکارگیری علیه دیگران به جد احتراز نمود

ازمعامله برای " بقاء وامنیت " با آن خودداری کرد وبا هرگونه تامین فکری، سیاسی، ومالی این جریان برخورد اساسی نمود

مبارزه با افراط گرایی را به یک جریان فراگیربین المللی تبدیل وبا جلب اعتماد دیگرکشورها، همگان را برای مبارزه با آن فراخواند

مبارزه با افراط راهی نیست که صرفا نظامی باشد ویا بتوان آن را یک تنه ویا یک شبه طی نمود؛ حل معضل جهانی افراط، عزم واجماع جهانی می‌خواهد