در تکریم آیت الله

در تکریم آیت الله " عنوان یادداشت سیدابوتراب فاضل مدیرعامل سابق خبرگزاری کار ایران است که در ذیل می‌آید؛

آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی، پیش از پیروزی انقلاب از روحانیون مخالف مبارز بود و پس از انقلاب یکی از ۵ روحانی که هسته اصلی شورای انقلاب را تشکیل می‌دادند. وی پس از آن به عنوان وزیر کشور در دولت‌های شهیدان رجایی و باهنر و کفیل نخست وزیر پس ازماجرای بمب گذاری در دفتر نخست وزیری و شهادت رجایی و باهنر بوده است. بدون تردید آیت الله یکی از سیاست ورزان و موثرین در جریان انقلاب از پیروزی تابحال که ریاست مجلس خبرگان را عهده دارمی باشند، بوده است.

اما آیت الله را فقط به سیاست‌ورزی محدود کردن شاید که جفا باشد. این استاد اخلاق راهی را در ابتدای انقلاب آغاز کرد که بسیاری از همراهانش نه تنها به آن طریق نرفتند بلکه تلاش افزونی به خرج دادند که دانشگاه را نماد تمدن وتفکر غربی نشان دهند و با برشمردن وجوه افتراق و البته منفی آن، علوم اسلامی را در مقابل علوم جدید گذاشته و آنگاه رای به حذف یا محدودسازی دانشگاه بدهند. ایشان البته رویکرد متفاوتی برگزید چون گویا باورداشت نیروی انسانی محورتوسعه دردنیای مدرن است و مهمترین ابزار قدرت در آینده. لذا به تربیت نیروی انسانی کآرامد همت کرد تا فرآیند نخبه‌سازی را به انجام برساند. مدیریت دانشگاه امام صادق(ع) که زمانی وابسته به دانشگاه هاروارد آمریکا بود و مسئولیت آن نیز برعهده یک آمریکایی بود، نتیجه عملی این رویکرد بود.

دانشگاه امام صادق(ع) دانشگاهی است در رشته‌های علوم انسانی و علوم اجتماعی که سیستم آموزشی و برنامه درسی آن ترکیبی از علوم جدید و علوم حوزوی است. دانشگاهی غیردولتی که از همان بدو تأسیس، بخش قابل توجهی از مجموعه دروس کلیه رشته‌های دانشگاه رابه دروس حوزوی و معارف اسلامی اختصاص داد. البته نکته مهم اینکه وجود این واحدها، باعثکاهش دروس تخصصی رشته‌های دانشگاه نشده و لذا از جمله ویژگی‌های این دانشگاه که اتفاقا بسیار مدرن بوده و در دانشگاههای برتر دنیا به این خصلت توجه شده، خاصیت " میان رشته ای " آن است.

به عبارتی سامان آموزشی این دانشگاه رویکرد تلفیقی میان رشته‌ای، میان معارف اسلامی ویک دانش تخصصی درحوزه علوم انسانی را تجربه کرده است. در حقیقت آیت الله به جای آنکه به نفی علوم جدید به خصوص علوم وارداتی ازغرب بپردازد، تلاش کرد تا با تلفیق عالمانه رشته های تخصصی ومعارف اسلامی برونداد موثری را استخراج کند. این نوع طراحی با این هدف صورت پذیرفت که دانش‌آموختگان این رشته‌ها نهایتاً افرادی باشند که با استفاده از علوم روز و زبان جدید و با آگاهی از مبانی معارف دینی در مسیر تولید علوم انسانی اسلامی گام بردارند.

آیت‌الله با این راهبرد و بدون تعصب واستفاده از همه ظرفیت‌های علمی دانشگاه‌های کشور و بدون توجه به مرام و مسلک اساتید و فقط باهدف آموزش علوم جدید درکنار علوم اسلامی، دانشگاه امام صادق را اداره کرد. به همین دلیل در طول سالیان گذشته افراد با ویژگی‌های خاص و البته با یک خصلت عام به نام " نخبگی " به جامعه مدیریتی کشور تحویل شده‌اند. فارغ از مرام و خطوط سیاسی این افراد که البته به مثابه یک طیف کامل می‌باشند، توانمندی این افراد قابل توجه بوده به نحوی که شاید برونداد این دانشگاه وتاثیرگزاری آن برفرآیند توسعه بیش از دیگر دانشگاه‌های کشور بوده است و‌ دانش آموختگان این دانشگاه عمدتا مدیرانی هستند که در همه دولت‌ها با گرایشات سیاسی متفاوت از جمله در رده‌های بالایی مدیریت کرده اند. ازدکتر رمضانزاده سخنگوی دولت خاتمی و عضو جبهه مشارکت تا دکتر جلیلی دبیر شورایعالی امنیت ملی و منتسب به جبهه پایداری و دکتر حسینی وزیر ارشاد احمدی نژاد و دکتر آشنا دستیار آقای روحانی دردولت اعتدال همه از جمله تولیدات این دانشگاه بوده و هستند.

ستایش آیت الله ازاین حیثبسیار شایسته است، اگرچه نمی‌توان به کیاست، اخلاق، سیاست‌ورزی و دیانت حضرتش تکریم نکرد.