مولایی در گفتوگو با ایلنا:
مباحثفنی توافقنامه ژنو بیش از مباحثحقوقی است
آقای روحانی فکر میکند شرایط آماده است و این دانشگاهیان هستند که وارد میدان نمیشوند و حرف نمیزنند، اما برای اظهارنظر عمومی استادان دانشگاه باید شرایط ابراز بیان و امنیت را برای آنان فراهم کرد.
یک استاد حقوق بینالملل، مباحثفنی توافقنامه ژنو را بیش از مباحثحقوقی آن دانست و ابراز داشت: اگر کسی به مباحثفنی تسلط نداشته باشد، نمیتواند تفسیری درستی از این توافق داشته باشد.
یوسف مولایی در گفتوگو با خبرنگار ایلنا، در خصوص دعوت رئیسجمهور از حقوقدانان برای نقد و بررسی توافقنامه ژنو، درباره این توافقنامه گفت: توافق ژنو یک متن منحصر به فرد از نظر شکلی و محتوایی است و قابلیت انعطافپذیری بالایی دارد.
وی ادامه داد: در این توافق، تعهدات نهایی نیامده، بلکه توافق در مسیر ۲ روند طراحی شده است؛ یک روند، بازرسی از مراکز هستهای ایران و شفافسازی کشورمان درباره فعالیتهای هستهاش است و روند دیگر، آزادی و رفع تحریمهاست که این روند باید در یک پروسه صورت بگیرد.
این حقوقدان با بیان اینکه مباحثفنی این توافقنامه بیش از مباحثحقوقی آن است، اذعان داشت: همانطور که گفتم روندهای توافقنامه ژنو در یک پروسه صورت میپذیرد. مثلا برای غنیسازی بیش از غلظت ۵ درصد باید طی مذاکراتی مشخص شود که برای فعالیت هستهای صلحآمیز، تا چه سطحی میتوان غنیسازی کرد که خود بحثفنی است که خود راه را برای مذاکرات بعدی باز میکند و اگر کسی به مباحثفنی تسلط نداشته باشد، نمیتواند تفسیری درستی از این توافق داشته باشد.
مولایی درباره چرایی دعوت رئیس جمهور از استادان دانشگاه و حقوقدانان برای اظهارنظر درباره توافقنامه ژنو اظهار داشت: باید دید در گذشته چه رخدادی صورت گرفته است که سکوت بر فضای دانشگاهها حاکم شده و استقلال این نهاد علمی نهادینه نشده است.
وی در ادامه افزود: دانشگاه محل تولید علم است و یکی از وظایفش نقد و بررسی علمی است، اما هزینههای بسیار سنگینی را در ۸ سال گذشته پرداخته اند.
این استاد دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: آقای روحانی فکر میکند شرایط آماده است و این دانشگاهیان هستند که وارد میدان نمیشوند و حرف نمیزنند، اما برای اظهارنظر عمومی استادان دانشگاه باید شرایط ابراز بیان و امنیت را برای آنان فراهم کرد.
این حقوقدان با بیان اینکه دولت باید نظر خویش را درباره استادان دانشگاه مشخص سازد، تاکید کرد: در دولت گذشته بسیاری از افراد خارج از ضابطههای علمی و اداری حذب هیاتهای علمی شدند و بسیاری از استادان مستقل و آزاداندیش نیز از ادامه کار دانشگاهها بازماندند که این خود از ضربات جدیای بوده است که به دانشگاهها وارد شد.