ذاکریان در گفت‌وگو با ایلنا:
۱ + ۵ باید مواضع و تکلیف خود را روشن و شفاف کند / صحبت‌های شرمن غیرحرفه‌ای بود
باید سعی شود عملکرد و صحبت‌های آقای روحانی به گونه‌ای ارائه شود که آمدنش با نیامدنش متفاوت باشد / لازم است از یک ادبیات صحیح و حقوقی و نه یک ادبیات مبتنی بر توهم و پوچ و بیهوده مانند آنچه که در هشت سال دولت قبل رخ داد، استفاده کند تا موجب همراهی جامعه بین‌المللی با خواست ایران شود.
استاد روابط بین‌الملل دانشگاه تهران با بیان اینکه ۱ + ۵ باید مواضع و تکلیف خود را روشن و شفاف کند، تاکید کرد: آنچه از سوی کشورهای ۱ + ۵ دیده می‌شود رفتارهای متضاد و متعارضی است بخشی از ۱ + ۵ مصمم به مذاکره و حل مسئله هستند و بخشی نیز دارای تردید هستند.
سیدمهدی ذاکریان در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به برگزاری دور جدید مذاکرات هسته ای ایران و ۱ + ۵ گفت: آنچه مسلم است، این است که تیم مذاکره‌کننده ایران حسن نیت خود را به جهان نشان داده و فرآیند مثبت و روشنی را پیموده تا بگوید برنامه هسته‌ای کشورمان برخلاف منشور پادمان و منشور سازمان ملل نیست.
وی با بیان اینکه بخش عمده‌ای از تلاش‌های تیم مذاکره‌کننده در رفع تحریم‌ها بوده است، یادآور شد: تیم مذاکره‌کننده می‌کوشد تا نشان دهد تحریم‌هایی که به تصویب رسیده و توسط آمریکا و اتحادیه اروپا فراتر رفته است فرآیند نادرست و نابحقی بوده است.
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی با تاکید براینکه تیم مذاکره‌کننده ایران عملکرد درستی داشته است، اظهار داشت: برای رسیدن به یک توافق تنها عملکرد شفاف ایران کافی نیست و لازم است تا طرف مقابل نیز ارزیابی درستی از مسیری که در مذاکرات پیموده شده است، داشته باشد و به نظر می رسد ارزیابی درست و یا حداقل اظهارات درستی از سوی طرف مقابل وجود نداشته باشد.
ذاکریان به اظهارات اخیر وندی شرمن مذاکره‌کننده ارشد هیات آمریکایی اشاره کرد و ادامه داد: این اظهارات به نظر می‌رسد بیشتر برای راضی کردن افکارعمومی و گروه‌های فشار باشد ولی اعلان این مواضع، مواضع درستی نیست و می‌تواند موجب یاس‌آوری برای طرف ایرانی باشد.
استاد روابط بین‌الملل دانشگاه تهران تاکید کرد: صحبت‌های خانم شرمن غیرحرفه‌ای‌ترین و غیرمنطقی‌ترین اظهارات از سوی ایشان بود و نشان داد آمریکا در تامین صلح و امنیت جهانی صادق نیست چرا که صلح جهانی فقط با تامین صلح اسرائیل ایجاد نمی‌شود و نشان می‌دهد کل جامعه بین‌المللی بها و ارزشی برای نخبگان آمریکا ندارد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا در هیات‌های ۱ + ۵ اراده‌ای برای رسیدن به توافق جامع نهایی وجود دارد، تصریح کرد: آنچه از سوی کشورهای ۱ + ۵ دیده می‌شود رفتارهای متضاد و متعارضی است بخشی از ۱ + ۵ مصمم به مذاکره و حل مسئله هستند و بخشی نیز دارای تردید هستند.
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی افزود: مهم این است که ۱ + ۵ مواضع و تکلیف خود را روشن و شفاف کند، آنچه مسلم است این است که بخشی از رویکردهای داخلی ۱ + ۵، منطقی نیست و این به اراده آنها اثر می‌گذارد.
ذاکریان با اشاره به حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی خاطرنشان کرد: آمریکا از کشوری حمایت می‌کند که خود ناقض منشور، اعلامیه‌ها و بیانیه‌های سازمان ملل است و در چند وقت اخیر نیز غیرانسانی‌ترین جنایت‌ها را انجام داد و چطور مدعی تامین امنیت جهانی است و لازم است آمریکا در نظر به اراده خویش تجدیدنظر کند و نسبت به آن راسخ باشد.
استاد روابط بین‌الملل دانشگاه تهران با بیان اینکه خطر اصلی جهانی داعش، افراط‌گرایی، تروریسم و رژیم صهیونیستی است، ابراز داشت: خانم شرمن بیش از اینکه نسبت به ایران هسته‌ای نگران باشد، باید نسبت به کشته شدن و سر بریده شدن شهروندان آمریکایی توسط داعشی‌ها نگران باشد.
وی درباره تاثیر برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل متحد بر مذاکرات عنوان کرد: یکی از هوشمندی‌های ایران برگزاری مذاکرات در حاشیه اجلاس عمومی سازمان ملل بود. برگزاری این نشست در حاشیه مجمع عمومی موجب می‌شود تا فضای مذاکرات در قالب منشور سازمان ملل باشد و ۱ + ۵ در ساختار منشور سازمان ملل با ایران مذاکره کند و نه در ساختار خواست‌های قدرت‌ها.
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی اضافه کرد: از سوی دیگر ایران می‌تواند از تریبون سازمان ملل استفاده مناسبی کرده و باید گزارشی درباره عملکردش در مذاکرات هسته‌ای به جامعه جهانی ارائه کند و بگوید این مذاکرات با چه موانع و مشکلاتی روبرو است که در این مورد لازم است از یک ادبیات صحیح و حقوقی و نه یک ادبیات مبتنی بر توهم و پوچ و بیهوده مانند آنچه که در هشت سال دولت قبل رخ داد، استفاده کند تا موجب همراهی جامعه بین‌المللی با خواست ایران شود.
ذاکریان درباره حضور حسن روحانی در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل بیان کرد: باید سعی شود عملکرد و صحبت‌های آقای روحانی به گونه‌ای ارائه شود که آمدنش با نیامدنش متفاوت باشد؛ به عبارت دیگر، مسئله مهم این است که باید محاسبه گردد حضور آقای روحانی چقدر می‌تواند به پیشبرد سیاست خارجی ما کمک کند و در صورتی که نرفتن موثرتر است ایشان نباید برود همانطور که در دولت قبل نیز دیدیم رئیس جمهور سابق هر سال به مجمع عمومی سازمان ملل می‌رفت و هیچ اثر و فایده‌ای برای دیپلماسی ما نداشت.
