دانش‌جعفری: سهم بخش سلامت از تولید ناخالص ملی باید ارتقاء یابد

مشاور عالی وزیر بهداشت گفت: باید با بهبود وضعیت اقتصادی کشور، سهم ۵ درصدی سلامت از تولید ناخالص ملی را ارتقاء دهیم چون به طور معمول تولید ناخالص داخلی کشور‌ها هر ساله رشد دارد و طی دهه‌های گذشته ایران نیز به طور متوسط ۸/۴ دهم، رشد اقتصادی داشته است.

به گزارش ایلنا، دکتر داود دانش جعفری با اشاره به اینکه یکی از شاخص‌هایی که بر اساس آن میزان توجه به بخش سلامت در کشور‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد، شاخص نسبت هزینه‌های سلامت به تولید ناخالص داخلی است، توضیح داد: تولید ناخالص داخلی شامل ارزش تلاش‌هایی است که در کل اقتصاد کشور صورت می‌گیرد و دربرگیرنده بخش‌های مختلف صنعت، کشاورزی و خدمات است. سلامت نیز یکی از زیرمجموعه‌های مربوط به بخش خدمات محسوب می‌شود.

به گفته دکتر داود دانش جعفری، نسبت هزینه‌های سلامت به تولید ناخالص داخلی در واقع بیانگر حجم مناسبت‌هایی است که در بخش سلامت در مقایسه با کل تولید ناخالص داخلی صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر این نسبت در واقع کوچک بودن یا بزرگ بودن بخش سلامت نشان می‌دهد که جایگاهش نسبت به کل تولید ناخالص داخلی کجاست.

وی خاطرنشان کرد: البته برای شناسایی بخش سلامت شاید نباید تنها شاخص هزینه‌های سلامت به نسبت تولید ناخالص ملی را در نظر گرفت بلکه باید در کنار آن به شاخص‌هایی مثل اثر بخشی نظام سلامت و میزان رضایت مردم نیز توجه داشت.

دکتر دانش جعفری با اشاره به اینکه در برخی کشور‌ها مثل آمریکا طی سالهای مختلف میزان هزینه‌ای که در بخش سلامت صورت گرفته، حتی بالا‌تر از رشد ناخالص ملی هم بوده است، ادامه داد: ولی بر اساس آمارهایی که در این کشور گزارش می‌شود، میزان رضایتمندی مردم از خدمات سلامت در حد مطلوب نیست. در حالی که بعضی از کشورهای اروپایی با هزینه کرد تقریبا ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی، توانسته‌اند میزان رضایتمندی بالاتری را از سوی مردم کسب کنند.

وی در ادامه توضیح داد: به عبارت دیگر چگونه خرج کردن و میزان اثربخشی از مقدار مطلق مهم‌تر است. ضمنا هرچقدر که هزینه در بخش سلامت بالا‌تر باشد و در عین حال اثر بخش بوده و میزان رضایتمندی مردم را نیز تامین کرده باشد، نشان دهنده توسعه یافتگی یک کشور در بخش سلامت است.

مشاور عالی وزیر بهداشت خاطرنشان کرد: ایران در رتبه کشوری جزو کشورهای با درآمد متوسط به بالا قرار دارد. اگر بخواهیم نسبت هزینه‌های سلامت به تولید ناخالص ملی را در ایران محاسبه کنیم، نزدیک به ۵ درصد از سهم تولید ناخالص ملی را در سالهای گذشته به این بخش اختصاص داده‌ایم. در مقاطعی این میزان کم یا زیاد شده ولی در مقایسه با کشورهای مشابه از نظر درآمدی، به نظر می‌رسد که این شاخص جای تقویت بیشتری دارد. یعنی باید به بخش سلامت اهمیت بیشتری داده و میزان ۵ درصد را افزایش دهیم.

به گفته دکتر دانش جعفری این افزایش به معنای تقویت بودجه در این بخش نیست بلکه منابع مختلف علاوه بر بودجه را نیز باید در نظر گرفت؛ از قبیل منابع مربوط به حق بیمه‌ها و منابع مرتبط با پولی که مردم برای خرید بیمه تکمیلی از جیب خودشان پرداخت می‌کنند. این منابع در کنار هم مجموعه هزینه‌های سلامت را تشکیل می‌دهند.

وی همچنین گفت: اینکه کدام یک از این منابع جای افزایش دارد تا سهم سلامت از تولید ناخالص داخلی بالا برود، جای بررسی دارد و باید مشخص کرد افزایش کدام یک از آن‌ها آثار سوء بر جای نمی‌گذارد و به عنوان شاخص ضد توسعه‌ای مطرح نمی‌شود.

مشاور عالی وزیر بهداشت افزود: یکی از این موارد بودجه دولت است. اگر هزینه‌هایی که در بودجه دولت برای بخش سلامت در نظر گرفته می‌شود را بخواهیم با کشورهای مشابه خودمان مقایسه کنیم، به نظر می‌رسد در دهه‌های گذشته مخارجی که دولت در بخش سلامت هزینه کرده، نسبت به کشورهای همسان کمتر بوده است.

به گفته وی البته در سال ۹۳ دولت یک بازنگری اساسی در این حوزه انجام داد و منابع بودجه‌ای بخش سلامت را ارتقاء بخشید. این حرکت باعثخواهد شد که هزینه‌های پرداختی از جیب مردم کاهش یابد ولی در مجموع نکته مهم این است که باید با بهبود وضعیت اقتصادی کشور، سهم ۵ درصدی سلامت از تولید ناخالص ملی را ارتقاء دهیم. چون به طور معمول تولید ناخالص داخلی کشور‌ها هر ساله رشد دارد و طی دهه‌های گذشته ایران نیز به طور متوسط ۸/۴ دهم، رشد اقتصادی داشته است.

دکتر دانش جعفری با بیان اینکه شاید تصور ما بر این باشد هرچه نسبت سهم سلامت بالا‌تر برود، این نشان دهنده افزایش اهمیت به بخش سلامت در کشور است، تاکید کرد: این در حالی است که باید توانایی تامین هزینه‌ها را با توجه به اهمیت بخش‌های دیگر به غیر از سلامت داشته باشیم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: هر چند سهم ۵ درصدی سلامت عدد بدی نسبت به کشورهای همتراز نیست ولی بهتر است با توجه به سیاست‌های کلی سلامت که باید به صورت مستمر این نسبت افزایش یابد، هدف مشخصی را برای برنامه ششم ۵ ساله انتخاب کنیم. به نظر می‌رسد رسیدن به نسبت ۷ درصد می‌تواند بیانگر اهمیت بیشتر کشور به بخش سلامت را نشان دهد.