چرا «ناپلئون بناپارت» پاپ ها را یکی پس از دیگری دستگیر و تبعید می کرد؟

به گزارش ایلنا، بین ساعتهای 2 و 3 بامداد 6 ژوئیه 1809 ، نیروهای فرانسوی به دستور ناپلئون بناپارت دیوارهای باغ کاخ کویرینال در رم را پایین ریختند و به بخشی از کاخ که محل زندگی خادمان پاپ  بود نفوذ کردند. آنها پس از یک ساعت درگیری شدید با نگهبانان، پاپ پیوس هفتم را دستگیر کردند و او را شبانه به ساونا ، در نزدیکی جنوا انتقال دادند. او تا پنج سال دیگر به رم برنگشت.

این آدم ربایی اوج روابط خصمانه بین رهبر جهانی کلیسای کاتولیک و امپراتوری فرانسه بود. از آغاز به قدرت رسیدن پاپ پیوس هفتم در سال 1800 تا سقوط ناپلئون در سال 1815 ، این دو نفر بطور مداوم در حال درگیری بودند و حکومت فرانسه از امتناع پاپ نسبت به برآورده شدن مطالباتش عصبانی بود.

اما این اولین باری نبود که چنین اتفاقی افتاده است: در سال 1796 ، در طول جنگهای انقلاب فرانسه، نیروهای ناپلئون به رم حمله کرده و پاپ پیوس ششم را به عنوان زندانی به فرانسه بردند و او در سال 1799  در اسارت درگذشت. سال بعد ، پس از خالی شدن صندلی پاپ به مدت شش ماه ، کاردینال چیارامونتی به عنوان پاپ جدید انتخاب شد و عنوان  پیوس هفتم را به دست آورد. اما از آنجا که فرانسویان هنگام دستگیری پیوس ششم قدرت های پاپ را به دست گرفته بودند ، پاپ جدید  را نیز در 21 مارس 1800 تحت فشار قرار دادند.

با توجه به این که ناپلئون تمایل داشت کنترل اروپا را بدون رقیب در دست بگیرد، به مرور زمان متوجه شد که نیاز دارد تا بر کلیسای کاتولیک مسلط شود. در مذاکرات طولانی هشت ساله (قبل از آدم ربایی پیوس هفتم)  سرانجام قراردادی امضا شد که نشان می داد گرچه کلیسا مسئول دین در اکثریت بزرگ مردم فرانسه است اما به طور هم زمان اندازه اختیارات روحانیت در فرانسه محدود به نظرات حکومت است. این موافقتنامه اقتدار پاپ در فرانسه را به شدت محدود کرد و دولت ناپلئون فروش املاک و مستغلات و زمین های گسترده کلیسای کاتولیک در فرانسه را تأیید کرد.

حتی با تمام امتیازات کلیسا ، ناپلئون هنوز به دنبال راه هایی برای اثبات تسلط خود بود  و نحوه تاجگذاری وی در کلیسای جامع نوتردام در سال 1804 یک شرایط عالی برای تحقیر پیوس هفتم را فراهم کرد. به طور سنتی مقامات ارشد کلیسا امپراتورها را  تاج گذاری می کردند ، اما برای نشان دادن این که پاپ زیر دست  پاپ است، ناپلئون تاج را از دست پاپ گرفت و با دستان خودش تاجگذاری کرد. نقاشی ژاک لوئیس دیوید با عنوان "تاجگذاری ناپلئون" احتمالاً بهترین تصویرگری از این لحظه بدنام است.

پس از تاجگذاری ، رابطه پر تلاطم و متزلزل ناپلئون و کلیسا به بدترین وضعیت خود نزدیک شد و تنش هر لحظه افزایش یافت. پیوس هفتم در پشت صحنه تلاش می کرد تا  قدرت ناپلئون را متلاشی کند ولی اقدامات وی جواب نمی داد و در نهایت در تاریخ  10 ژوئن 1809 ، ناپلئون به مقر زندگی پاپ حمله کرد.این اقدام باعث شد زنگ های اخطار کلیسا با صدای بلند و وضوح پخش شود و ژنرال فرانسوی؛ میولیس ،از ترس قیام مردمی در حمایت از پاپ ، به سربازانش دستور داد فورا او را از محل استقرارش دستگیر و تبعید کنند. روابط ناپلئون با قدرت های کاتولیک تا پایان دوران امپراتوری وی همواره تیره و تار و بسیار سرد بود.

منبع: انتخاب