10 حقیقت از محاصره وحشیانه لنینگراد

به گزارش اسپوتنیک به نقل از روزنامه فیگارو فرانسه، هفتاد و پنج سال پیش لنینگراد شوروی که در حال محاصره نیروهای آلمانی و فنلاندی بود، توسط سربازان ارتش سرخ آزاد شد. ما چند رقم برای توصیف این محاصره تاریخی و فاجعه بشری را ارائه می دهیم.

22 ژوئن 1941: عملیات بارباروسا

در این روز، تهاجم آلمان به اتحاد شوروی، علی رغم پیمان دوجانبه عدم تجاوز که در ماه اوت 1939 امضا شد، آغاز گردید. عملیات "بارباروسا" شامل سه خط حمله بود که یکی از آنها حرکت به سمت شرق لنینگراد — طرح «شفق قطبی» بود. بنا به فرمان هیتلر، شهر بایستی از روی سطح زمین زدوده شود. لنینگراد از شمال، توسط نیروهای فنلاندی مورد حمله قرار گرفت و از جنوب — توسط آلمان. در پایان ماه اوت، مرکز راه آهن مگا Mga به دست آلمانی ها افتاد: رابطه شهر با بقیه کشور قطع شد. سه چهارم لنینگراد در محاصره قرار گرفت.

دو و نیم میلیون نفر

پیش از آغاز جنگ، 2.5 میلیون نفر در پایتخت تزاری سابق، از جمله 400 هزار کودک زندگی می کردند. هیتلر این دومین شهر بزرگ (بعد از مسکو)، گهواره انقلاب را هدف قرار گرفت. او می خواست از بیرون رفتن مردم از شهر جلوگیری کند (تا برای تغذیه آن‌ها نیازی نباشد) تا مردم از گرسنگی بمیرند. با وجود هجوم یگان های آلمانی به آن شهر ساکنان آن تخلیه نشدند تا رهبری شهر به روحیات شکستطلبی متهم نشود. در نتیجه تمامی اهالی لنینگراد در دام واقع شدند.

هشتم سپتامبر 1941: آغاز محاصره

لنینگراد پس از تصرف دژ شلیسلبورگ در نوا، تماس با بقیه اتحاد شوروی را از دست داد: تمام خطوط زمینی و خطوط راه آهن قطع شدند. محاصره طولانی آغاز شد. بر خلاف پیش بینی های نازی ها، که معتقد بودند بر اثر محاصره آن شهر را به سرعت می گیرند، شهر از تسلیم شدن سرپیچی کرد و اهالی آن استقامت و مردانگی بی‌نظیری از خود نشان دادند. ماه های طولانی رنج و مرگ شروع شد.

80 درصد از حملات هوایی

در ماه های سپتامبر — نوامبر 1941 لنینگراد هدف 80 درصد از حملات هوایی آلمان شد. آلمان می‌خواست دفاع لنینگراد را نابود کرده تا ساکنان آن تسلیم شوند. برای مثال، در تاریخ 31 دسامبر 1941، 3295 بمب بسیار مخرب انفجاری و 99717 بمب آتشزا و 30154 گلوکه توپخانه بسوی لنینگراد شلیک شد. اهداف اصلی — انبارهای مواد غذایی، نیروگاه برق در جنوب شهر، ذخایر سوختی، کارخانه تولید لبنیات و کره بودند.

125 گرم نان

حتی در ابتدای محاصره، برای مقامات شوروی روشن شد که ذخایر غذایی برای تغذیه تمام شهروندان تحت محاصره کافی نیست. در نتیجه، کارتهای غذا به سرعت چاپ و معمول شدند: مقدار نان در روز، به نسبت وضعیت شخص بستگی داشت. در کل، در حین محاصره، جیره ها پنج بار کاهش یافت. میزان جیره در نوامبر 1941 به ویژه سخت بود: 125 گرم نان برای شهروندان و کودکان غیر کارگر، 250 گرم برای افراد کارگر. این نان دارای کیفیت بسیار پایین شناخته شده است: آرد آن کمتر از 40 درصد بود، در حالی که باقی مانده آن مخلوطی از جو و خاک اره بوده است. در زمستان 1942-1941، مردم از قحطی وحشتناک رنج می بردند.

2015 فرد بازداشت شده بخاطر آدمخواری 

همانا این تعداد مواردی ثبت شده بود تا وقتی که این وقایع در پایان سال 1942 ناپدید شد. قحطی در میان جمعیت شهر بزرگ محاصره شده چنان وحشتناک بود که مردم را به اقدامات غیر انسانی سوق می داد. از آنجا که هیچ گوشتی وجود نداشت، شهرنشینان ابتدا گربه ها و سگ ها را خوردند و سپس موارد وقوع کانبالیسم آغاز شد. هر طوری که شده، در بیشتر موارد، موضوع سر سرقت گوشت اجساد، نه شکار انسان‌ها بود. برای مدت طولانی، سانسور شوروی، صحبت کردن در مورد وحشت های مربوط به محاصره لنینگراد را منع کرده بود.

38 درجه زیر صفر

به علاوه گرسنگی، بسیاری مردم بخاطر سرماخوردگی جان باختند. زمستان سال 1941 سرد بود: درجه حرارت در لنینگراد به 38 درجه زیر صفر کاهش یافت و مردم برای گرم شدن هر چیزی که می سوخت آتش می‌زدند که گاه بگاه منجر به آتش سوزی می شد.

270 هزار تن مواد غذایی

دقیقا همان مقدار مواد غذایی بروی یخ دریاچه لادوگا در پایان سال 1941 حمل شده بود، اما با توجه به نیازهای عمومی جمعیت، بازهم کافی نبود. علاوه بر این، 90 هزار تن سوخت مورد نیاز به لنینگراد از همین راه تحویل داده شد. 

هنگامی که یخ دریاچه ضخیم شد، به یک کانال ارتبط با «زمین بزرگ» تبدیل گردید و همچنین به تخلیه هزاران نفر از شهروندان، به ویژه کودکان (بیشتر یتیمان) کمک کرد. این راه "جاده زندگی" نامیده شد. همانطور که ممکن بود، "جاده مرگ" نیز نامیده شود زیرا این مسیر 160 کیلومتری بسیار خطرناک بود. یخ زیر چرخ های کامیون می‌توانست پاره شود و هواپیماهای لوفت وافه آلمان از آسمان حمله می کردند. در بهار، به جای کامیون ها کشتی‌ها راه افتادند ولی سرعت و ظرفیت آن‌ها کمتر بود.

872 روز محاصره

عملیات تهاجمی "لنینگراد- نووگورود" توسط ارتش سرخ در 14 ژانویه 1944 آغاز شد. نیروهای ژنرال لئونید گووُروف و ژنرال کریل مِریتسکوی در 25 ژانویه متحد شدند و حلقه محاصره لنینگراد را شکافتند. دو روز بعد، برداشت محاصره به طور رسمی اعلام شد. این شهر برای 872 روز در محاصره بسر برد، که طولانی‌ترین دوره در تاریخ معاصر بود.

یک میلیون کشته

رویهم رفته، تعداد تلفات برای کل دوره محاصره یک میلیون نفر تخمین زده می شود. علل اصلی مرگ و میر مردم ، گرسنگی و سرما بود، نه بمباران ها. در دو ماه اول محاصره در سال 1942، 96000 شهرنشین کشته شدند و پس از اتمام محاصره، تنها 600 هزار نفر در شهر شهید باقی ماندند.

در سال 1965، لنینگراد عنوان شهر قهرمان اتحاد شوروی را دریافت کرد.