دانشمندان چگونه سرطان سینه را از خواب بیدار می‌کنند؟

به گزارش ایلنا، دانشمندان تلاش کرده‌اند تا بدانند که چگونه سلول های سرطانی گاهی برای سالها پنهان می‌شوند و دقیقا چیزی که موجب فعال شدن مجدد آنها می شود چیست. دانشمندان مکانیزمی را شناسایی کرده اند که اجازه می دهد سلول های سرطانی در سایر قسمت های بدن به حالت خاموش در آیند تا سالها بعد با نیروی کشنده دوباره حرکت کنند.

اینترنشنال نیوز بر اساس یک مطالعه منتشر شده در روز سه شنبه، دانشمندان مکانیزمی را شناسایی کرده اند که اجازه می دهد سلول های سرطانی در سایر قسمت های بدن به حالت خاموش در می آیند تا سالها بعد با نیروی کشنده دوباره حرکت کنند.

محققان در آزمایشات با سلول های انسانی و موش های زنده، نشان دادند که مکانیسم غیرفعال کردن - با مواد مخدر یا دستکاری ژن - سلول های سرطانی را فلج کرده و مانع از گسترش آنها می شود.

این مطالعه نشان می دهد که کشف گزارش شده  در مجله Nature Communications ، یک هدف امیدوار کننده برای توسعه درمان های سرطان پستان است.حدود 90 درصد مرگ و میرهای سرطان پستان در زمانی رخ می دهد که بیماری به سایر اعضا یا قسمت های بدن منتقل می شود.

دانشمندان تلاش کرده اند تا بدانند که چگونه سلول های سرطانی، پنهان می شوند - گاهی اوقات برای دهه ها - و دقیقا چیزی که موجب تحریک آنها می شود چیست.

Autophagy زمانی اتفاق می افتد که هر سلولی - سالم یا سرطانی - اجزای داخلی را مجددا تغییر داده و برای زنده ماندن در محدوده ای استرس زا و محیط مغذی این اجازه را می دهد تا سلول به طور جزئی تعطیل شود یعنی وارد حالتی شبیه به خواب زمستانی می شود.  یافته های این تحقیق به توضیح اینکه چرا درمان های فعلی اغلب نمی توانند سلول های سرطان پستان را که بعد از جراحی و شیمی درمانی باقی می مانند، ریشه کن کنند،پرداخته است.  

هانتر گفت: "بسیاری از داروهای ضد سرطان سنتی برای هدف قرار دادن سلولهای تقسیم شده طراحی شده اند. با این حال، سلول های خاموش، به طور فعال غالبا تقسیم نمی شوند و بنابراین به نظر می رسد که به این نوع داروها مقاوم هستند. " این واقعیت که آنها در جای دیگری در بدن پنهان می شوند، به سلول ها نیز کمک می کند تا درمان های موضعی مانند اشعه را فراموش کنند. در یک آزمایش، محققان به رهبری همکار هانتر، لورا ورا-رامیرز سلولهای سرطانی پنهانی را به موشها تزریق کردند. نیمی از حیوانات یک داروی مهارکننده اتوفایگی را در اختیار داشتند، در حالی که دیگران داروهای پلاسبو یا "مکانی" را دریافت کردند. در یک آزمایش دوم، آنها یک ژن را کنترل کردند که autophagy را کنترل می کند. این مطالعه به این نتیجه رسید که هر دو روش "بطور قابل توجهی" کاهش بقای سلول های سرطانی را کاهش داده و گسترش می دهند. بدون استفاده از اتوفایگی، سلول های سرطانی ماده سمی را به وجود می آورند و به میتوکندری ها، واحدهای تولید انرژی سلول ها آسیب می رسانند. هانتر گفت: جاده ای که به درمان مناسب می انجامد طول خواهد کشید. یک آزمایش بالینی برای تعیین اینکه آیا درمان در بیماران انسانی کار می کند یا خیر، باید انجام شود. او اضافه کرد، همچنین مشخص نیست که آیا این یافته ها مربوط به انواع دیگر سرطان است یا خیر.

منبع: علم و فناوری