10 زیردریایی تهاجمی برتر دنیا/ تصاویر

در ادامه به لیستی شامل 10 زیردریایی تهاجمی اشاره خواهیم کرد که پس از بررسی‌های مختلف همچون مجموع امتیازات سلاح‌های گرم و یا قابلیت اختفا، برای پاسخ‌گویی به پرسش‌های فوق انتخاب شده‌اند.

اما زیردریایی تهاجمی چیست؟ ماموریت اصلی این دسته از زیردریایی‌ها مقابله با کشتی‌ها یا زیردریایی‌های دشمن خواهد بود. بدین ترتیب تمام زیردریایی‌های تهاجمی مجهز به سیستم ردیاب سونار با عملکرد انتشار امواج صوتی هستند. انواع مدرن آنها نیز قادر به استفاده از موشک‌های کروز به منظور هدف‌گیری کشتی‌ها یا حتی اهداف زمینی خواهند بود!

پس به طور خلاصه، تسلیحات قوی و قابلیت اختفا از جمله مهمترین ملزومات یک زیردریایی تهاجمی به شمار می‌روند.

مدل‌هایی که در این مطلب مشاهده خواهید کرد، تنها شامل زیردریایی‌های تهاجمی “هسته‌ای” (نوعی زیردریایی که نیروی محرکه آن توسط نیروگاهی هسته‌ای تولید می‌شود) هستند.

شماره 1؛ زیردریایی کلاس سی‌ولف (آمریکا)

زیردریایی‌های کلاس سی‌ولف  پیشرفته‌ترین کلاس زیردریایی‌های تهاجمی در دنیا هستند و البته گرانقیمت‌ترین دسته نیز خواهند بود.

انگیزه اصلی از ساخت این کلاس، کشف و تخریب آخرین مدل از زیردریایی‌های شوروی سابق (مجهز به سیستم شلیک موشک‌های بالیستیک) نظیر کلاس تایفون و کلاس آکولا بوده است.

در ابتدا تنها 12 زیردریایی از کلاس سی‌ولف ساخته شد زیرا هزینه تولید و نگهداری از این محصول پیشرفته حتی برای کشوری مانند آمریکا در دوران پس از جنگ سرد، بسیار بالا بود.

در نهایت روند تولید تنها با سه زیردریایی کلاس سی‌ولف متوقف شد و نیروی دریایی آمریکا با گزینه‌های ارزان قیمت‌تری همچون کلاس ویرجینیا به مسیر خود ادامه داد.

جالب است بدانید که هر سه زیردریایی سی‌ولف ساخته شده، اکنون در خدمت نیروی دریایی قرار دارند.

– سال آغاز خدمت: 1997

– عمق غوطه وری: 487 متر

– لوله‌های اژدر: 8×660 mm

– تسلیحات: اژدر Mk.48، موشک ضد کشتی هارپون و موشک کروز تاماهاک

شماره 2؛ زیردریایی کلاس ویرجینیا (آمریکا)

زیردریایی تهاجمی هسته‌ای کلاس ویرجینیا به عنوان جانشین کلاس لس آنجلس معرفی شد.

این زیردریایی اندازه‌ای کوچک‌تر در مقایسه با کلاس سی‌ولف داشت اما هزینه تولید آن نیز مراتب کمتر بود.

در مجموع برای ساخت 30 واحد از این کلاس برنامه‌ریزی شده است. لازم به ذکر است که کلاس ویرجینیا مجهز به 12 لوله پرتاب عمودی (VLS) خواهد بود. از این لوله‌ها برای راه‌اندازی موشک‌های کروز تاماهاک مخصوص حمله زمینی با برد 1700 کیلومتر استفاده می‌شود.

– سال آغاز خدمت: 2004

– عمق غوطه‌وری: بیش از 250 متر

– لوله‌های پرتاب عمودی: 12 عدد

– لوله‌های اژدر: 4×533 mm

– تسلیحات: اژدر Mk.48، موشک ضد کشتی هارپون، موشک کروز تاماهاک

شماره 3؛ زیردریایی کلاس استیوت (انگلستان)

نخستین زیردریایی کلاس استیوت به دستور نیروی دریایی سلطنتی انگلستان در سال 2010 آماده خدمت رسانی شد.

تاکنون 7 زیردریایی از این کلاس برای تولید برنامه‌ریزی شده‌اند.

کلاس استیوت به طور قابل توجهی قابلیت استتار داشته و در مقایسه با کلاس‌های قدیمی‌تر ظرفیت بیشتری به منظور حمل تسلیحات مختلف در اختیار دارد.

در واقع مجموعه‌ای از 36 موشک متفاوت و اژدر حمل می‌شوند. موشک‌های کروز حمله زمینی تاماهاک مدل بلاک IV، بردی معادل 1700 کیلومتر دارند و می‌توانند علاوه بر کشتی‌های دشمن، اهداف زمینی را نیز از بین ببرند.

– سال آغاز خدمت: 2010

– عمق غوطه‌وری: بیش از 150 متر

– لوله‌های اژدر: 6×533 mm

– تسلیحات: اژدرSpearfish ، موشک ضد کشتی هارپون، موشک کروز تاماهاک

شماره 4؛ زیردریایی کلاس یازن (روسیه)

پروژه یازن 885، جدیدترین زیردریایی تهاجمی هسته‌ای متعلق به نیروی دریایی روسیه است.

البته دومین نسخه از این کلاس نیز به منظور بهبود پروژه مذکور ساخته شده است.

در حال حاضر حداقل 6 واحد از این زیردریایی برای ورود به روند ساخت خود برنامه‌ریزی شده‌اند. این کلاس نیز جانشین زیردریایی‌های قدیمی کلاس آکولا خواهد بود.

البته با وجود تمامی تلاش‌های صورت گرفته، این کلاس تنها مقدار کمی از کلاس آکولا سبک‌تر است. در مجموع 30 موشک ضد کشتی و اژدر توسط کلاس یازن حمل می‌شوند.

– سال آغاز خدمت: 2013

– عمق غوطه‌وری: حدودا 300 متر

– لوله‌های پرتاب عمودی: 24 عدد

– لوله‌های اژدر: 8×650 mm

– تسلیحات: اژدرهای متفاوت، موشک ضد کشتی و کروز

شماره 5؛ زیردریایی کلاس سیرا II (روسیه)

زیردریایی‌های گرانقیمت کلاس سیرا I و سیرا II به منظور جایگزینی با کلاس آلفا طراحی و تولید شدند.

این کلاس مجهز به دو مدل پوسته تیتانیومی سبک و مستحکم است.

بدین ترتیب قادر به عملیات در اعماق آب بوده و در برابر آسیب‌های ناشی از اصابت اژدرهای دشمن بسیار مقاوم است.

محدودیت تعداد ساخته شده از این زیردریایی‌ها نیز مربوط به هزینه بالای استفاده از پوسته‌های تیتانیومی خواهد بود.

– سال آغاز خدمت: 1992

– عمق غوطه‌وری: حدودا 400 متر

– لوله‌های اژدر: 4×650 mm و 4×533 mm

– تسلیحات: اژدر، موشک ضد کشتی SS-N-15 Starfish یا SS-N-16 Stallion، موشک کروز SS-N-21 Samson

شماره 6؛ زیردریایی بهبود یافته کلاس لس آنجلس (آمریکا)

نیروی دریایی آمریکا در حال حاضر مجموعا 40 زیردریایی کلاس لس آنجلس قدیمی در اختیار دارد که در کنار آنها می‌توان نسل‌های جدیدتری همچون سی ولف و ویرجینیا را نیز مشاهده کرد.

نخستین زیردریایی بهبود یافته از کلاس لس آنجلس در سال 1988 خدمت نظامی خود را آغاز کرد. زیردریایی‌های بهبود یافته از نظر صدا بسیار آرام‌تر از انواع قدیمی‌تر هستند.

گفته می‌شود که این زیردریایی‌ها 7 برابر بی سر و صداتر از کلاس قدیمی خواهند بود.

جالب است بدانید که کلاس بهبود یافته لس آنجلس حتی می‌تواند زیر یخ نیز عملیات خود را انجام دهد.

– سال آغاز خدمت: 1988

– عمق غوطه‌وری: 450 متر

– لوله‌های اژدر: 4×533 mm

– تسلیحات: اژدر Mk.48، موشک ضد کشتی هارپون، موشک کروز تاماهاک

شماره 7؛ زیردریایی کلاس آکولا (روسیه)

در اواخر دهه 1980، اتحاد جماهیر شوروی تعدادی زیردریایی کلاس آکولا را معرفی کرد.

این کلاس پیشرفت قابل توجهی را در سیستم طراحی زیردریایی‌ها در شوروی رقم زد زیرا نسبت به نسخه‌های قدیمی‌تر SSN صدای کمتری تولید می‌کرد.

جالب است بدانید که در آن زمان، کلاس آکولا تبدیل به اولین زیردریایی‌های روسی شد که در برابر آخرین مدل از زیردریایی‌های تهاجمی آمریکا (کلاس بهبود یافته لس آنجلس)، صدای کمتری داشت.

امروزه زیردریایی‌های کلاس آکولا، حدودا نیمی از ظرفیت ناوگان زیردریایی‌های تهاجمی هسته‌ای و البته محدود روسیه را به خود اختصاص می‌دهند.

– سال آغاز خدمت: 1986

– عمق غوطه‌وری: حدودا 300 متر

– لوله‌های اژدر: 4×650 mm و 4×533 mm

– تسلیحات: اژدرهای مختلف و موشک‌های ضد کشتی و کروز

شماره 8؛ زیردریایی کلاس سوزیو (ژاپن)

نخستین زیردریایی کلاس سوزیو در سال 2009 توسط نیروهای دفاع شخصی دریایی ژاپن راه‌اندازی شد.

برخلاف سایر زیردریایی‌های هسته‌ای این لیست، کلاس سوزیو مجهز به موتور دیزلی- الکتریکی است.

ژاپن تنها کشوری است که از این کلاس زیردریایی استفاده می‌کند. کلاس سوزیو دارای طراحی هیدرودینامیک و پوششی مستحکم هستند.

جالب است بدانید که این دسته از زیردریایی‌ها می‌توانند برای مدت بیشتری داخل آن غوطه‌ور بمانند.

یکی از نقاط ضعف اصلی سوزیو عدم بهره‌مندی از سیستم راه‌انداز عمودی است.

– سال آغاز خدمت: 2009

– عمق غوطه‌وری: حدودا 250 متر

– لوله‌های اژدر: 6×533 mm

– تسلیحات: اژدرهای نوع 89، موشک‌های ضد کشتی هارپون

شماره 9؛ زیردریایی کلاس اوهایو (آمریکا)

این زیردریایی‌ها در اصل به منظور حمل موشک‌های بالیستیک در مسافت‌های بین قاره‌ای طراحی شدند و تحت عنوان SSBN طبقه‌بندی می‌شوند.

با این حال از سال 2002 الی 2008، نیروی دریایی آمریکا 4 زیردریایی قدیمی‌تر را به حامل موشک‌های کروز؛ SSGN تبدیل کرد.

تبدیل اولین زیردریایی در سال 2006 پایان یافت. هر SSGN امروزه قادر به جا به جایی 154 عدد موشک کروز تاماهاک است. کلاس اوهایو می‌تواند پرسنل نیروهای ویژه را نیز انتقال دهد.

– سال آغاز خدمت: 2006

– عمق غوطه وری: 300 متر

– لوله‌های پرتاب عمودی: 22 عدد

– لوله‌های اژدر: 4×533 mm

– تسلیحات: اژدر Mk.48، موشک کروز تاماهاک

شماره 10؛ زیردریایی کلاس اسکار II (روسیه)

کلاس اسکار II سومین زیردریایی بزرگ از نظر جا به جایی و طول است.

تنها کلاس تایفون شوروی و کلاس اوهایو آمریکا از این دسته بزرگتر هستند.

از 19 زیردریایی برنامه ریزی شده تنها 11 عدد از آنها ساخته شد و اکنون 4 واحد به صورت فعال به نیروی دریایی روسیه خدمت می‌کنند.

از دید استانداردهای مدرن، کلاس اسکار II فاصله زیادی با قابلیت استتار مورد انتظار دارد.

هدف از ساخت این زیردریایی‌ها، حمله به ناوهای هواپیمابر آمریکا و تاسیسات ساحلی آنها بوده است.

– سال آغاز خدمت: 1986

– عمق غوطه‌وری: 500 متر

– لوله‌های موشک: 24 عدد

– لوله‌های اژدر: 2×650 mm و 4×533 mm

– تسلیحات: اژدرهای متفاوت، موشک‌های ضد کشتی، موشک‌های کروز P-700 گرانیت

منبع: عصرایران