چرا فکر می‌کنید آمده‌ام آمریکا خوشگذرانی؟
شاید کمتر کسی تصور می‌کرد احسان حدادی در ٣٣سالگی بار دیگر بتواند به اوج آمادگی برسد. این پرتابگر ایرانی که با کسب مدال نقره در المپیک لندن نام خود را در تاریخ ورزش ایران به‌عنوان تنها مدال‌آور رشته دوومیدانی ثبت کرده، در سال‌های اخیر دچار افت فاحشی شده بود؛ به‌طوری که در المپیک ٢٠١٦ و مسابقات جهانی ٢٠١٧ حتی نتوانست از دور مقدماتی صعود کند.
حدادی که با تلاش‌های خودش و همکاری فدراسیون چند ماهی است با مربی آمریکایی همکاری می‌کند و هم‌اکنون در آمریکا به سر می‌برد، اخیرا در ٣ مسابقه آغاز فصل در این کشور با رکوردهای قابل قبولی به‌عنوان قهرمانی رسید. پرتاب ٦٨,٨٥ ملی‌پوش دوومیدانی ایران همه را به یاد دوران اوج حدادی انداخت؛ پرتابی که حتی از رکورد او در المپیک لندن هم بالاتر بود. با وجود اختلاف زمانی زیاد توانستیم دقایقی با ملی‌پوش پرتاب دیسک کشورمان در ایالت کالیفرنیای آمریکا همکلام شویم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با احسان حدادی را می‌خوانید:
از مسابقات اخیری که در آمریکا داشتی، شروع کنیم. رکوردهای فوق‌العاده‌ای ثبت کردی که در چند‌سال اخیر بی‌سابقه بود؟
بله، این بهترین رکوردهای من در چند سال اخیر بود. البته خودم توقع چنین پرتاب‌هایی را داشتم، چون در چند ماه اخیر روی اصول تمریناتم را دنبال کردم. سال گذشته به رکورد بالای ٦٥متر رسیده بودم و گفته بودم که می‌خواهم در سال جدید به فرم گذشته‌ام برگردم. بهترین رکورد من ٦٨,٨٥ بود که در نخستین مسابقه پرتاب کردم و در هر ٣ رقابت هم که بودم، قهرمان شدم.
البته برخی صحبت‌ها هم مطرح شد مبنی بر این‌که سطح این مسابقات بالا نبوده و حریفان قدرتمندی نداشتی؟
شاید نیاز نباشد من خیلی در این‌باره توضیح بدهم. اگر به لیست نفرات شرکت‌کننده نگاهی بیندازید، متوجه می‌شوید خیلی از قهرمان‌های جهان و المپیک در این مسابقات رقیب من بودند. دنیل یاسینسکی از آلمان نفر سوم المپیک، دنیل از سوئد نایب قهرمان سال قبل جهان شد که ٧١متر پرتاب کرده بود، در مسابقات آمریکا حاضر بودند. متاسفانه برخی صحبت‌ها مطرح شد که این مسابقات رسمی نیست. من یک سوال دارم؛ مسابقه‌ای که رسمی نباشد، ٦٠نفر در آن شرکت می‌کنند؟ نتیجه این رقابت‌ها خیلی زود در سایت فدراسیون جهانی درج و در رنکینگ پرتابگران ترتیب‌اثر داده شد. از این صحبت‌ها همیشه بوده اما مشکلی نیست. به هرحال خدا جای حق نشسته و مشخص است جایگاه احسان حدادی کجاست.
چند ماهی است که با مک ویلکینز به‌عنوان مربی کار می‌کنی. این مربی آمریکایی چقدر در افزایش رکوردهایت تاثیرگذار بود؟
قطعا مک ویلکینز مربی خوبی است که بعد از کارکردن با او توانستم به این رکوردها برسم. تازه با او هماهنگ شدیم و نتیجه کارمان هم مشخص است. من چند سال بدون مربی کار می‌کردم و می‌گفتم که از این اتفاق ضربه می‌خورم اما کسی توجه نمی‌کرد. ویلکینز از نظر فنی و اخلاقی مربی قابل قبولی است و امیدوارم بتوانم با او همکاری طولانی‌مدتی داشته باشم.
رکوردهای امیدوارکننده‌ای را در آغاز فصل ثبت کردی. می‌توانی این روند را ادامه دهی؟
کمتر ورزشکاری در جهان می‌تواند در مسابقات آغاز فصل رکورد ٦٨,٨٥متر را ثبت کند اما خداراشکر با توجه به تمریناتی که داشتم، من چنین کاری را انجام دادم. البته باید بگویم هنوز اتفاقی نیفتاده و هدف اصلی من المپیک ٢٠٢٠ است تا در توکیو بتوانم یک پرتاب خوب داشته باشم و برای دومین‌بار روی سکوی المپیک بروم.
پس می‌توانیم امیدوار باشیم که دیگر احسان حدادی مثل چند سال اخیر دچار افت نمی‌شود؟
این چند سال که افت داشتم، دلایل مختلفی داشت. آسیب‌هایی داشتم که باعث شد جراحی کنم و مرا مدتی از مسابقات دور کرد. همچنین نداشتن مربی یکی دیگر از دلایل افت من بود که خداراشکر بالاخره با تلاش‌هایی که داشتم، توانستم با ویلکینز همکاری کنم. تفاوت رکوردهای اخیر من با سال‌های قبل نشان می‌دهد که در مسیر درستی حرکت می‌کنم.
با این شرایط می‌توانی به پرتاب بالای ٧٠متر هم فکر کنی؟
قطعا یکی از اهدافم این است که در آینده‌ای نزدیک بالای ٧٠متر پرتاب کنم. این اتفاق برای من قابل دسترس است و با ادامه این روند مطمئن باشید هر روز پیشرفت می‌کنم.
با پرتاب‌های خوبی که در آمریکا داشتی، مجوز حضور در دایموند لیگ را هم گرفتی؟
بله، دایموند لیگ رقابتی است که برترین‌های دوومیدانی جهان در ماده‌های مختلف در آن حاضر می‌شوند. من قبلا سابقه حضور در این رقابت‌ها داشتم و امسال هم در مراحل مختلف این لیگ شرکت می‌کنم. با انگیزه و قدرت بالایی در این مسابقات حاضر می‌شوم و امیدوارم آن‌جا هم نتیجه خوبی بگیرم.
و البته بازی‌های آسیایی را در پیش داری که می‌توانی چهارمین مدال طلای خود را به دست آوری؟
بازی‌های آسیایی برای من مسابقه مهمی است و می‌خواهم طوری تمرین کنم تا در زمان برگزاری این مسابقات در اوج آمادگی باشم. امیدوارم پرتاب‌های خوبی در جاکارتا داشته باشم و چهارمین طلای خود را به دست بیاورم که از اهمیت بالایی برخوردار است.
حتما در ماه‌های اخیر اظهارنظر منتقدان را هم شنیده‌ای. شاید برخی تصور می‌کنند به احسان حدادی در آمریکا خوش می‌گذرد و به همین خاطر در ایران تمرین نمی‌کند؟
خیلی به این صحبت‌ها توجهی نمی‌کنم، چون همیشه این اظهارنظرها وجود دارد. البته این حاشیه‌ها فقط مربوط به امسال نیست و در سال‌های قبلی هم بارها از این صحبت‌ها شنیده‌ام. با این حال خداراشکر می‌کنم آن‌قدر موفق بوده‌ام که ثابت کنم، اگرچه از بیت‌المال برای من هزینه شده، حداقل توانستم پرچم کشورم را در مسابقات مختلف بالا ببرم. فقط همین برای من کافی است، چون مردم هم با بالارفتن پرچم ایران خوشحال می‌شوند. من هم می‌دانم این پولی که برای من خرج می‌شود، پول مردم است و به همین خاطر با تمام وجود تلاش می‌کنم تا دل مردم شاد شود. البته این را هم بگویم، خیلی از مواقع این پول خرج می‌شود اما نه پرچمی بالا می‌رود و نه اتفاقی می‌افتد. من خیلی خوب این مسائل را می‌دانم و معتقدم اگر پولی برای من خرج می‌شود، باید تا آخرین قطره خونم برای این مردم و کشورم بجنگم.
واقعا شرایط تمرینی برای تو در داخل ایران مهیا نیست؟
من بارها گفتم آرزویم این است که داخل ایران تمرین کنم. باور کنید برای این‌که این اتفاق رخ دهد و بتوانم در کشور خودم تمرین کنم، خیلی دویدم و تلاش کردم. این طرح را با مسئولان ورزش کشور هم درمیان گذاشتم که بتوانم در تهران یا کیش کمپی را احداث کنم.
یعنی با طرحی که داده بودی، مخالفت شد؟
خیر، مخالفت نشد اما متاسفانه هنوز جوابی نگرفتم؛ با این‌که وزیر ورزش به من قول داده بود چنین اتفاقی رخ دهد. من گفتم اگر این کمپ احداث شود، دیگر نیازی نیست امثال احسان حدادی به کشورهای دیگر بروند و تمرین کنند. در آن صورت برعکس می‌شود و ورزشکاران خارجی به ایران می‌آیند تا تمرین کنند. البته من هنوز امیدوارم چنین اتفاقی رخ دهد، چون در جریان همین مسابقات اخیر با پرتابگران خیلی از کشورها ازجمله کره‌جنوبی، آلمان، سوئد، نروژ، انگلیس و... صحبت کردم. آنها گفتند اگر این کمپ در ایران احداث شود، ما ٤، ٣ماه در سال را آن‌جا تمرین می‌کنیم که این یک اتفاق خیلی بزرگ برای ورزش ایران است.
در آخر اگر صحبتی داری، بگو؟
فقط امیدوارم قدر نعمت و داشته‌های خودمان را بدانیم و بتوانیم درست از آنها استفاده کنیم. باید طوری برنامه‌ریزی کنیم که ما تولید‌کننده باشیم، نه این‌که همیشه به‌عنوان مصرف‌کننده نام ما مطرح شود.
منبع: شهروند
