بین این جوان‌ها چگونه می‌درخشی؟

حمیدرضا صدر به توصیف عملکرد درخشان یوپ هاینکس در بایرن پرداخته، به بازگشت درخشانش...

وداعش در آخرین بار باشکوه بود. با سه گانه رویایی بایرن مونیخ 2013. قهرمانی بوندسلیگا با بیست و پنج امتیاز بیشتر از تیم دوم، پیروزی برابر اشتوتگارت در فینال جام حذفی و سرانجام به زانو درآوردن دورتموند زهرآگین در نبرد نهایی لیگ قهرمانان. او در حالی که بایرن  در فصل پیش از آن در همه جبهه‌ها دوم شده بود بلافاصله مونیخی‌ها را در همان جبهه‌ها به پیروزی رسانده بود.

یادمان نرفته وداعش آمیخته به خونسردی توام با بی‌مهری از نوع مونیخی شد. نیمه فصل در ژانویه بود که خبر ورود پپ گواردیولا در آخر فصل را دادند، همان زمانی که او و مردانش در همه جبهه‌ها می‌جنگیدند. آن روزها یوپ در مقایسه با پپ، مربی پابه سن گذاشته تمام شده‌ای به نظر می‌رسید، مربی که حرف متفاوتی برای زدن ندارد... او پس از فتح سه گانه با افتادگی وداع کرد. وداع کرد و رفت. رفت و سایه بزرگش چالش بزرگی برای پپ شد، خیلی بزرگ. پپ در بوندسلیگا قهرمان - بدیهی – می‌شد، ولی تیم‌هایش یکی پس از دیگری طی سه فصل پیاپی در لیگ قهرمانان سقوط می‌کردند، هر سه بار در نیمه نهایی. طعنه آمیزانه برابر سه حریف اسپانیایی: رئال مادرید، بارسلونا و آتلتیکو مادرید.

آیا پپ می‌تواند با باشگاه دیگری جز بارسا قهرمان اروپا شود؟ با بایرن ناکام ماند و اکنون نوبت منچسترسیتی فرا رسیده... در حالی که هاینکس هم با رئال در 1998 قهرمان اروپا شد و هم با بایرن 2013 و قهرمانی 2013 برابر چلسی را هم طی ضربه‌های پنالتی از دست داد. رکورد بیشترین درصد کسب پیروزی در تاریخ لیگ قهرمانان - با فاصله فراوانی از همتایانش – به او تعلق دارد، به یوپ با 7/70 درصد. رکورد گواردیولا 63 درصد است، کارلو آنچلوتی 5/56 درصد، آلکس فرگوسن 1/54 درصد، ژوزه مورینیو 4/53 درصد و فابیو کاپلو 3/52 درصد.

شکست 0-3 بایرن در پاییز به رهبری کارلو آنچلوتی برابر پاری سن ژرمن در لیگ  قهرمانان تلخ بود. مونیخی‌ها برابر پاریسی‌ها سقوط کردند و همه آنچلوتی را زیر شلاق گرفتند: "چرا توماس مولر را برابر وردر برمن کنار گذاشتی؟" و سپس افزودند "چرا مولر را جای ریبری و روبن راهی میدان کردی؟" گفتند "تیم‌ها با ستاره‌ها نمی‌برند، تیم‌ها با بهترین تاکتیک‌ها می‌برند"... آن روزها بایرن در رتبه سوم لیگ بسر می‌برد و آنچلوتی را در باواریا به آخر خط رساند.

پرسش این بود "چه کسی جای آنچلوتی وارد خواهد شد؟ یولیان ناگلزمان سی ساله یا توماس توخل چهل و چهار ساله؟" هیچ کدام، او بود که بازگشت: هاینکس هفتاد و دو ساله.

پیروزی 0-5 بایرن در لیگ قهرمانان برابر بشیکتاش دهمین پیروزی متوالی یوپ در لیگ قهرمانان بود. میان تیم‌های به زانو در آمده برابر مردان یوپ، پاری سن ژرمن و همین طور دورتموند، بارسا و یوونتوس در سال 2013 صف کشیده‌اند. آخرین باری که یوپ در اروپا مغلوب شده زمستان 2013 بود، برابر آرسنال. زمانی که بایرن در لندن 3-1 پیروز شده بود و شکست 2-0 در مونیخ سرنوشت نهایی را تغییر نمی‌داد.

بشیکتاش که در گروهش طی مصاف با پورتو، موناکو و لایپزیک اول شده بود با قرعه تلخی برابر بایرن دوم شده در گروهش قرار گرفت. شکست پنج گله برتافته از اخراج زودهنگام ویدا هم بود، ولی برگرفته از حضور برجسته یوپ روی نیمکت هم بشمار می‌رفت. یوپ بود که روبن و ریبری را روی نیمکت نشاند و کومان و مولر را در در دو گوش به میدان فرستاد. او بوده که توماس مولر را احیا کرده. مولر آن شب دو گل زد و یادمان نرفته بایرن در 59 بازی از 62 بازی که مولر گل زده پیروز شده. یوپ بوده که رودریگز را دوباره به پرواز درآورده. حالا سون اولریش هم درغیاب مانوئل نوئر طی سه بازی از پنج دیدار گلی دریافت نکرده.

بایرن و یوپ دوباره بسان پنج سال پیش به سوی سه گانه پرواز کرده‌اند. در لیگ نوزده امتیاز بالاتر از تیم دوم ایستاده‌اند، پا به نیمه نهایی جام حذفی گذاشته‌اند و عملا در صف هشت تیم پایانی لیگ قهرمانان قرار گرفته‌اند... حالا مدیران بایرن هستند که امیدوارند هاینکس هفتاد و دو ساله در پایان فصل خداحافظی نکند. نگوید "نه"، بماند و سکان را در چنگ بگیرد... نمی‌توانیم یوپ را ستایش نکنیم. سی و نه سال نشستن روی نیمکت پس از چهارده سال بازی در میدان یعنی چی؟

منبع: ورزش سه