ائتلاف؟!
نگرش‌های سیاسی درکشورهای توسعه یافته، نه درکنار هم، بلکه درمقابل یکدیگر نمود عینی پیدا می‌کنند.
علی‌صوفی- وزیر تعاون دوران اصلاحات- در جهان اقتصاد نوشت: اتفاقا همین در مقابل یکدیگر بودن موجبات پیشرف سیاسی اجتماعی و فرهنگی را فراهم می‌آورد.
در هیچ نقطه‌ای از جهان و در هیچ کشور توسعه یافته‌ای سخنی از ائتلاف دو جریان سیاسی شنیده نمی‌شود. البته در نظام‌های پارلمانی احزاب و برخی جریانات بعد از پیروزی در انتخابات زمانی‌که نتوانسته‌اند به پیروزی دست یابند، نه برای همیشه، بلکه در مواردی و برای عدم افزایش قدرت جناح حاکم با یکدیگر ائتلاف می‌کنند. در این کشورها هرجا منافع عمومی جامعه حکم‌فرما باشد، به‌رغم اینکه حتی منافع احزاب و اشخاص زیر سوال برود، جناح‌های سیاسی با یکدیگر متحد خواهند شد. اما در ایران به دلایل مختلفی که البته بخشی از آن منطقی است، قبل از برگزاری انتخابات بخشی از یک جناح سیاسی با جناح سیاسی دیگر توافق می‌کنند. توافقی که البته نه دستاورد مطلوبی تا این لحظه داشته و نه دستاورد منفی از آن برجا مانده است.
به نظر می‌رسد عدم ائتلاف اصلاح‌طلبان با جناح مقابل در انتخابات آتی از لحاظ نظری قطعی است. اما واقعیت آن است که شرایط پیش روی اصلاح‌طلبان وضعیت جریان اصلاحات را مشخص می‌کند.
ائتلاف معمولا در نظام‌های پارلمانی بعد از انتخابات و نه قبل از انتخابات صورت می‌گیرد.
اساسا آنچه میان دوجریان سیاسی در ایران در سال۹۴ به وجود آمد را نباید ائتلاف نامگذاری‌کرد. جاگذاری نمایندگان جریان اصولگرا در لیست تهران نوعی مقابله با ورود تندروها به مجلس بود و نتیجه آن مجلس فعلی و جو آرام آن در مقایسه با مجلس دلواپسان است.
سیاستی که در مقابل جریان رقیب و برای حذف یک جریان سیاستی به صورت سلبی به کار گرفته شد. کنار گذاشتن تندروها حتی به قیمت روی کار آمدن اصولگرایان میانه‌رو استراتژی بود که با توجه به شرایط اصلاح‌طلبان و ردصلاحیت آنها صورت گرفته بود.
هرچند به رغم عدم دستاورد محسوس از ائتلاف با اصولگرایان برخی دم از آمادگی جریان اصلاحات برای ادامه ائتلاف با اصولگرایان می‌زنند، اما بعید است اگر کمی منطقی به این موضوع نگاه کنیم، جامعه آمدگی ائتلاف جریان اصلاحات با اصولگرایان را داشته باشد زیرا دیگر خطری از سوی جریان تندرو در مجلس مشاهده نمی‌شود.
بسیار مطلوب است به جای عنوان بحث ائتلاف یا عدم ائتلاف با اصولگرایان در انتخابات ۲ سال آینده، توجهات را به عملکرد فراکسیون امید و رئیس جمهور جلب کرد تا آنها پاسخ‌گوی عملکرد خود باشند. از این رو باید ایجابی و نه سلبی به زمین بازی آینده ورود کنیم.
