باید به صورت متغیر مستقل راهمان را باز کنیم
پنجشنبه این هفته که بیاید یک بار دیگر قرار است روزنامه نگاران تهرانی در یک انتخابات شرکت کنند؛ در انتخابات مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران. بعد از تمام فراز و نشیبها و حاشیههایی که بعد از انتخاب قبلی این مجمع اتفاق افتاد، حالا دوباره قرار است روزنامه نگاران بر سر صندوق رای بیایند. عباس عبدی، روزنامه نگار و یکی از نامزدهای این انتخابات در گفتگو با «شهروند» از جزئیات این موضوع میگوید.
*همان طور که اطلاع دارید، جلسه انتخابات مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران، پنجشنبه بیست و سوم آذر، برگزار می شود، این در حالی است که پیش از این تمام روند انتخاب اعضاء طی شده و قرار بود این انجمن به زودی فعالیتش را شروع کند اما در نهایت خبر آمد که مجمع منحل شده است. چه اتفاقی برای آن مجمع افتاد و حالا چه باید کرد؟
ما در یک محیط پایدار و استانداردی زندگی نمی کنیم که بخواهیم بگوییم تمام مشکلات برای راه اندازی مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه نگاران، برطرف شده است، ما میدانیم که مسئولانی که باید این مجمع را تایید کنند، با چه بخشهایی مخالف هستند و حتی میدانیم که با موارد پیش بینی نشدهای مواجه هستیم. در این شرایط نباید مستاصل و ناامید شویم، همه ما این مسائل را میدانیم، بنابراین نباید خیلی به گذشته نگاه کنیم که قبلا چه اتفاقی افتاده و حالا قرار است چه اتفاقی بیفتد. چرا که توجه به این موضوع، خیلی مشکل ما را حل نمیکند، یعنی نباید خود را دربند این قضایا دهیم.
*برای تشکیل مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران در دوره قبل، چه مشکلاتی وجود داشت؟
یک سری موضوعاتی مطرح شده بود و اعلام کرده بودند که یک گروهی نمیتوانند به عنوان اعضای انجمن، کاندیدا شوند، درست است که حق این افراد ضایع میشود اما دلیل نمیشود که ما از کل حقوق خود بگذریم تا حق مثلا من نوعی ضایع نشود. آنان قصدشان تضییع حقوق فردی نیست شاید کلیت جمع را نمیخواهند پس دلیلی ندارد که ما به هدف آنان کمک کنیم. شاید تامین و تحقق حقوق دیگران، منجر به استیفای حقوق آن گروه هم شود. بخشی از مسائل پیش آمده برای دور اول انتخابات، بیش از اینکه لزوما ناشی از موضوعات سیاسی جدی باشد، متاثر از مشکلات اداری نیز بود، آنهم به دلیل محدودیتهایی که وجود داشت. از این مسائل به راحتی میتوان عبور کرد، باید در انتخابات شرکت کرد و انجمن را راهاندازی کرد.
*شما در صحبتهایتان اشاره کردید که نباید به گذشته و اینکه چه شد انجمن قبلی به سرانجام نرسید، نگاه کرد، اما آن زمان خیلیها در انتخابات شرکت کردند و حتی در جلسههای بعدی حضور پیدا کردند، در حالیکه پس از گذشت چندین ماه، اعلام شد که مجمع قبلی منحل شده و این یک نوع بیاعتمادی در میان گروه روزنامه نگاران ایجاد کرده. شاید باز هم همان مشکلات بر سر مسیر راهاندازی انجمن پابرجا باشد؟
تا آنجا که من میدانم آن مشکلات قبلی حل شده است و نگرانی از این بابت وجود ندارد.
*منظورتان حضور برخی چهرهها در انتخابات مجمع است؟
بله، این مساله قبل از برگزاری انتخابات دیده شده و هماهنگیهای لازم انجام شده است، آن مشکل برطرف شده و دیگر نمیتواند به عنوان مشکل مطرح شود.
*چقدر ضرورت دارد که روزنامه نگاران در جلسه انتخابات حضور داشته باشند؟
بستگی به این دارد که افراد چقدر فکر میکنند میتوانند در سرنوشتاشان مشارکت داشته باشند. ما باید به صورت متغیر مستقل راهمان را باز کنیم. آن زمان هم که انجمن صنفی روزنامه نگاران فعالیت میکرد، اینطور نبود که مشکلاتی نداشت. ما باید این انجمن را راهاندازی کنیم، جلوتر برویم و موانع را از سر راه برداریم. این وظیفه ماست، حتی اگر مسیر تنگ و باریک باشد.