بررسی سرمربیان تیم‌های حاضر در سید ۳ جام جهانی
در میان تیم‌های حاضر در سید ۳ جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه پنج تیم از سرمربی داخلی و سه تیم از سرمربی غیروطنی استفاده می‌کنند.
دانمارک، ایسلند، کاستاریکا، سوئد، تونس، مصر، سنگال و ایران هشت تیمی هستند که طبق رنکینگ فیفا در سید سوم این رقابت‌ها قرار گرفته‌اند. این تیم‌ها اکنون منتظر روز ۱۰ آذر (یک دسامبر) هستند تا با انجام قرعه کشی جام جهانی بیش از پیش خود را برای حضور در بزرگترین آوردگاه جهان فوتبال آماده کنند.
از میان تیم‌های حاضر در سید سوم جام جهانی، دانمارک، ایسلند، سوئد سه کشوری هستند که در منطقه اسکاندیناوی اروپا حضور دارند. تونس، مصر و سنگال هم کشور‌های مسلمان آفریقایی هستند که پس از چند دوره غیبت در جام جهانی بار دیگر جواز حضور در این رقابت‌ها را به دست آورده‌اند. کاستاریکا و ایران نیز تنها تیم‌های قاره آمریکای شمالی و آسیا هستند که در سید سه قرار گرفته‌اند.
دانمارک (آیج هاریده)
با وجود غیبت دانمارک در یورو ۲۰۱۶ و قرار گرفتن ابن تیم در جایگاه دوم گروه پنجم رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ در قاره اروپا، عملکرد درخشان وایکینگ‌ها با هدایت آیج هاریده در خانه ایرلند و برتری ۵ بر یک مقابل این تیم سبب شد حسرت حضور آنها در بزرگترین آوردگاه جهان فوتبال برای دومین دوره متوالی تکرار نشود و دانمارک پنجمین حضورش را در جام جهانی را تجربه کند.
سرمربی تیم ملی دانمارک ۲۳ سپتامبر ۱۹۵۳ در هارید نروژ به دنیا آمد. او بیشتر دوران بازیگری‌اش را در تیم مولده سپری کرد و البته مدتی هم برای تیم‌های انگلیسی منچسترسیتی و نورویچ‌سیتی به میدان رفت. هاریده که توانایی بازی در پست دفاع را داشت درحالی سال ۱۹۸۷ از فوتبال خداحافظی کرد که ۵۰ بازی و ۵ گل ملی در کارنامه‌اش ثبت شده بود. البته او در ۲ سال آخر دوران فوتبال خود به عنوان سرمربی مولده هم فعالیت می‌کرد و تا سال ۱۹۹۷ در این تیم ماند. کسب جام حذفی نروژ در سال ۱۹۹۴ تنها افتخار هاریده با مولده است.
این سرمربی در فصل ۹۹-۱۹۹۸ روی نیمکت هلسینگبورگ سوئد نشست و با این تیم قهرمانی لیگ و سوپرکاپ سوئد را به دست آورد.
هاریده اول ژانویه ۲۰۰۰ به عنوان سرمربی بروندبی دانمارک انتخاب شد و با این تیم هم قهرمانی سوپرلیگ را در فصل ۰۲-۲۰۰۱ کسب کرد. او همچنین در ۱۰ ماه حضورش در تیم روزنبورگ نروژ در سال ۲۰۰۳ قهرمانی لیگ و جام حذفی این کشور را به ارمغان آورد تا مسئولان فدراسیون فوتبال نروژ اول ژانویه ۲۰۰۴ برای انتخاب این مربی موفق به عنوان سرمربی تیم ملی اقدام کنند.
هاریده چهار سال روی نیمکت تیم ملی کشورش نشست، اما نتوانست این تیم را به جام جهانی ۲۰۰۶ و یورو ۲۰۰۸ برساند و به همین دلیل هشت دسامبر ۲۰۰۸ از سمت خود برکنار شد.
پس از جدایی هاریده از تیم ملی سوئد او هدایت تیم اورگریت سوئد را در دست گرفت، اما به دلیل کسب نتایج ضعیف فقط ۶ ماه در این تیم ماندگار و در دسامبر ۲۰۰۹ اخراج شد تا برای ادامه مربیگری به نروژ بازگردد و این بار تا پایان ژوئن ۲۰۱۲ روی نیمکت تیم ویکینگ بنشیند.
این سرمربی ۶۴ ساله پس از خداحافظی با تیم ویکینگ پس از ۱۳ سال بار دیگر سرمربیگری هلسینگبورگ سوئد را برعهده گرفت، اما برخلاف دوره اول حضورش در این تیم در دوره جدید هیچ توفیقی نداشت و مجبور شد پس از پایان رقابت‌های لیگ آلسونسکان سوئد در فصل ۲۰۱۲ با هلسینگبورگ قطع همکاری کند.
پس از یک سال و نیم استراحت هاریده به عنوان سرمربی مالمو سوئد انتخاب شد و در سال ۲۰۱۴ با این تیم قهرمانی لیگ و سوپرکاپ را کسب کرد. البته او در پایان رقابت‌های فصل ۲۰۱۵ لیگ سوئد با مالمو هم خداحافظی کرد تا از اول مارس ۲۰۱۶ جایگزین مورتن اولسن در تیم ملی دانمارک شود.
هاریده تاکنون آمار ۱۹ بازی، ۱۰ برد، ۶ مساوی و ۳ باخت را در تیم ملی دانمارک ثبت کرده است.
ایسلند (هایمیر هالگریمسون)
با وجود درخشش ایسلند در رقابت‌های یورو ۲۰۱۶ کمتر فوتبالدوستی تصور می‌کرد پسران سرزمین یخی بتوانند برای نخستین بار موفق به راهیابی به جام جهانی شوند، اما آنها توانستند با بهره‌گیری از اندیشه‌های هایمیر هالگریمسون بالاتر از کرواسی، ترکیه و اوکراین در صدر جدول گروه نهم مقدماتی در قاره سبز قرار گیرند و صعودی تاریخی را به روسیه تجربه کنند.
هایمیر هالگریمسون متولد ۱۰ ژوئن ۱۹۶۷ در وستمانائیار ایسلند است و بیشتر دوران بازیگری‌اش را در تیم‌های IBV و KFS دنبال و در سال ۲۰۰۷ از فوتبال خداحافظی کرد.
او در سال ۱۹۹۳ و زمانی که برای تیم هاتر به میدان می‌رفت سرمربیگری تیم بانوان این باشگاه را هم برعهده داشت. همچنین از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ و در زمان بازی در تیم KFS به صورت متناوب در تیم بانوان و مردان IBV سرمربیگری می‌کرد.
با این حال هالگریمسون از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ به عنوان سرمربی IBV نتوانست هیچ افتخاری با این تیم کسب کند. او اول ژانویه ۲۰۱۱ به عنوان کمک مربی تیم ملی ایسلند و عضوی از کادرفنی لارس لاگربک سوئدی انتخاب شد، اما در تاریخ ۲۵ مارس ۲۰۱۳ مسئولان فدراسیون فوتبال ایسلند در اقدامی عجیب تصمیم گرفتند از هالگریمسون در کنار لاگربک در جایگاه سرمربی مردان یخی استفاده کنند و جالب اینجاست این امر با نخستین صعود ایسلند به رقابت‌های یورو و شگفتی سازی این تیم در جام ملت‌های ۲۰۱۶ اروپا همراه شد.
هالگریمسون پس از حذف ایسلند در مرحله یک چهارم نهایی یورو به تنهایی در این تیم به سرمربیگری پرداخت و موفق شد ایسلند را برای نخستین بار به جام جهانی برساند. نکته حائز اهمیت اینست که مربی ۵۰ ساله ایسلند از سال ۲۰۱۶ در ۱۷ دیدار آمار ۱۰ برد، ۲ مساوی و ۵ باخت را ثبت کرد.
کاستاریکا (اسکار رامیرز)
قرمز پوشان کاستاریکا که پیش از این چهار بار با سرمربیگری مربیان غیروطنی به جام جهانی رسیده بودند برای نخستین بار با هدایت یک سرمربی وطنی جواز حضور در این رقابت‌ها را کسب کردند.
اسکار رامیرز هافبک و ستاره اسبق تیم ملی کاستاریکا که بیشتر دوران بازیگری‌اش را در ۲ تیم مطرح این کشور یعنی آلایوئلنسه و ساپریسا پشت سرگذاشته است و سابقه ۷۵ بازی و شش گل ملی را در کارنامه دارد تبدیل به نخستین چهره فوتبالی تاریخ کاستاریکا شد که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی حضور در بزرگترین میدان جهان فوتبال را تجربه می‌کند.
رامیرز که سال ۲۰۰۰ با پیراهن تیم گواناکاستکا از فوتبال خداحافظی کرد در سال ۲۰۰۲ با هدایت تیم نه چندان مطرح بلن وارد عرصه مربیگری شد و پس از یک فصل حضور در این تیم به مدت پنج سال به عنوان کمک مربی در کادرفنی ساپریسا و تیم ملی کاستاریکا فعالیت کرد.
این مربی که ۸ دسامبر ۱۹۶۴ در شهر سن آنتونیو بلن به دنیا آمد و اکنون ۵۲ سال دارد در سال ۲۰۰۸ هدایت تیم سانتوس گواپیلس را برعهده گرفت و پس از ۲ سال حضور در این تیم به عنوان سرمربی آلایوئلنسه انتخاب شد که تا سال ۲۰۱۵ توانست چهار قهرمانی لیگ زمستانی، یک قهرمانی لیگ تابستانی، سه قهرمانی لیگ کلاسورا، یک قهرمانی سوپرکاپ کاستاریکا، ۲ قهرمانی جام ایبریکو و یک قهرمانی سوپر لیگ کاستاریکا را با این تیم به دست آورد.
رامیرز ۱۸ آگوست ۲۰۱۵ به عنوان سرمربی تیم ملی کاستاریکا جانشین پائولو ونچاپ شد و توانست ضمن کسب مدال برنز رقابت‌های گلد کاپ ۲۰۱۷ این تیم را برای پنجمین بار راهی جام جهانی کند.
او در ۳۸ بازی آمار ۱۸ برد، ۱۰ مساوی و ۱۰ باخت را همراه با کاستاریکا ثبت کرده است.
سوئد (یانه اندرسن)
تیم ملی سوئد پس از ۲ دوره غیبت در جام جهانی با عبور از سد ۲ غول فوتبال دنیا یعنی هلند و ایتالیا موفق به کسب مجوز حضور در روسیه ۲۰۱۸ شد که در این میان نبایست از تدابیر تاکتیکی هوشمندانه یانه اندرسن بی تفاوت گذشت.
اندرسن ۲۹ سپتامبر ۱۹۶۲ در هالمشتاد سوئد به دنیا آمد. هرچند او بیشتر دوران بازیگریش اش را در تیم دسته چهارمی آلتس IK پشت سرگذاشت، اما از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ به عنوان بازیکن- مربی در این تیم و هالمشتاد فعالیت کرد.
اندرسن در سال ۱۹۹۳ به عنوان بازیکن- مربی تیم دسته دومی لاهولمس انتخاب شد، اما باوجود اینکه پس از یک سال کفش هایش را آویخت تا سال ۱۹۹۸ روی نیمکت سرمربیگری این تیم نشست.
این مربی ۵۵ ساله از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ در هالمشتاد کار کرد که البته در سه سال ابتدایی این دوره به عنوان کمک مربی در کادرفنی حضور داشت.
او پس از حدود ۱۱ ماه سرمربیگری در تیم‌اورگریت از این تیم اخراج شد تا از ژانویه ۲۰۱۱ تا ژوئن ۲۰۱۶ هد
ایت نورکوپینگ را برعهده گیرد. تنها افتخار اندرسن در عرصه باشگاهی به قهرمانی سال ۲۰۱۵ لیگ سوئد با نورکوپینگ بازمی گردد.
۲۳ ژوئن ۲۰۱۶ و تنها یک روز پس از قطع همکاری اندرسن با این تیم، مسئولان فدراسیون فوتبال سوئد این مربی را به جای اریک هامرن انتخاب کردند تا در مسیر صعود به جام جهانی به آبی و زرد‌ها کمک کند. البته یانه اندرسن از این آزمون سخت سربلند بیرون آمد و برای دوازدهمین بار سوئد را به جام جهانی رساند.
۱۷ بازی، ۱۰ برد، ۳ مساوی و باخت حاصل عملکرد اندرسن در تیم ملی سوئد است.
تونس (نبیل معلول)
سران فدراسیون فوتبال تونس که به هیچ وجه علاقه‌ای به غیبت این تیم در جام جهانی برای سومین سال متوالی نداشتند ۲۸ آوریل ۲۰۱۷ نبیل معلول، سرمربی هموطن خود را جانشین هنریک کاسپرژاک لهستانی روی نیمکت سرمربیگری عقاب‌های کارتاژ کردند تا او در کمتر از شش ماه زمینه کسب جواز پنجمین حضور تونس در جام جهانی را فراهم کند.
معلول که ۲۵ جولای ۱۹۶۲ در شهر تونس است به جز مدت کوتاهی حضور در تیم‌های هانوفر آلمان و الاهلی عربستان سایر دوران بازیگری‌اش را در تیم‌های کشورش، چون اسپرنس اسپورتیوو، بیزرتین و کلاب آفریقا سپری کرد و در سال ۱۹۹۶ پس از حضور در ۷۴ بازی ملی و ۱۱ گل زده به عنوان هافبک تهاجمی از فوتبال خداحافظی کرد.
المپیک دوکف نخستین تیمی است که معلول سرمربیگریاش را در سال ۱۹۹۷ با آن آغاز کرد. البته حضور او در این تیم یک سال بیشتر طول نکشید.
معلول پس از جام جهانی ۲۰۰۲ به عنوان دستیار روژه لمه در تیم ملی تونس انتخاب شد و با این تیم قهرمانی جام ملت‌های آفریقا ۲۰۰۴ را کسب کرد. البته او در المپیک ۲۰۰۴ آتن هم روی نیمکت سرمربیگری تیم زیر ۲۳ سال تونس نشست. پس از سه سال سرمربیگری در تیم‌های کلاب آفریقا و بیزرتین و پایان جام جهانی ۲۰۰۶ معلول بار دیگر برای ۲ سال کمک مربی روژه لمه در تیم ملی تونس شد.
اوج درخشش این مربی ۵۵ ساله بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ رقم خورد که او به عنوان سرمربی اسپرنس اسپورتیو موفق شد یک قهرمانی لیگ، یک قهرمانی جام حذفی تونس و یک قهرمانی جام باشگاه‌های آفریقا را کسب کرد.
این عملکرد درخشان سبب شد مسئولان فدراسیون تونس معلول را برای سرمربیگری در تیم ملی بزرگسالان این کشور انتخاب کنند، اما پس از هفت ماه ترجیح دادند او را برکنار و رود کرول هلندی را انتخاب کنند.
معلول در سال ۲۰۱۴ نخستین بار برای سرمربیگری از کشورش خارج شد و هدایت تیم الجیش قطر را برعهده گرفت که حاصل حضور ۱۱ ماهه او در این تیم کسب جام حذفی قطر بود.
این سرمربی تونسی همچنین از دسامبر ۲۰۱۴ تا مارس ۲۰۱۷ روی نیمکت تیم ملی کویت نشست که هیچ توفیقی نداشت و پس از خروج از کویت برای دومین بار سرمربیگری تیم ملی تونس را برعهده گرفت تا پس از ۱۲ سال عقاب‌های کارتاژ را به جام جهانی برساند. ۵ بازی، ۳ برد و ۲ مساوی دست آورد معلول در مقدماتی جام جهانی روسیه است.
مصر (هکتور کوپر)
مردان سرزمین فراعنه درحالی پس از ۲۸ سال جواز حضور در جام جهانی را کسب کردند که از مربی مشهوری که سالها از سطح اول فوتبال دنیا فاصله گرفته است، روی نیمکت خود استفاده می‌کردند.
هکتور رائول کوپر آرژانتینی که ۱۶ نوامبر ۱۹۵۵ در سانتافه آرژانتین به دنیا آمد و در دوران اوج فعالیت خود در اروپا بار‌ها در آستانه کسب قهرمانی لالیگا اسپانیا، سری Aایتالیا و لیگ قهرمانان اروپا از رسیدن به این عناوین بازماند، با رساندن مصر به جام جهانی ۲۰۱۸ سرانجام موفق شد گام نهایی را در هدایت تیم‌هایش محکم بردارد و طلسم خود را بشکند.
اوج دوران بازیگری کوپر در سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۹۲ در تیم‌های فرو ساریل اوئسته و هوراکان سپری شد و او با این تیم‌ها در ۵۶۱ بازی ۳۲ گل به ثمر رساند.
کوپر مربیگری را در سال ۱۹۹۳ با هدایت هوراکان شروع کرد و یک سال پس از کسب کاپ قهرمانی جام باشگاه‌های آمریکای جنوبی در سال ۱۹۹۶ با لانوس برای سرمربیگری در مایورکا راهی اسپانیا شد. او در ۲ سال فعالیت در این تیم یک قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا را به دست آورد و در سال ۱۹۹۹ به عنوان سرمربی والنسیا انتخاب شد. کوپر در زمان سرمربیگری والنسیا ۲ سال متوالی در فینال لیگ قهرمانان اروپا مغلوب بایرن مونیخ و رئال مادرید شد و تنها یک قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا با خفاش‌ها را کسب کرد. او در سال ۲۰۰۱ سرمربیگری اینترمیلان ایتالیا را برعهده گرفت و در حالیکه تا هفته پایانی آن فصل سری A. با این تیم در صدر جدول قرار داشت و با یک تساوی برابر لاتزیو در ورزشگاه المپیک رم می‌توانست جام قهرمانی سری A را به دست آورد با نتیجه ۴ بر ۲ شکست خورد تا بازهم لقب ناکام بزرگ را به خود اختصاص دهد.
کوپر پس از جدایی از اینترمیلان به مایورکا بازگشت. رئال بتیس اسپانیا، پارما ایتالیا، آریس تسالونیکی یونان، راسینگ سانتاندر اسپانیا، اردو اسپور ترکیه و الوصل امارات تیم‌های باشگاهی هستند که کوپر ۶۱ ساله از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ روی نیمکت آنها نشست.
او همچنین در این میان یک سال هم سرمربیگری تیم ملی گرجستان را برعهده گرفت. کوپر از ۲ مارس ۲۰۱۵ تا پایان نوامبر ۲۰۱۷ در ۳۰ بازی، آمار ۱۹ برد، ۵ مساوی و ۶ باخت را در جمع فراعنه به جا گذاشت.
سنگال (آلیو سیسه)
۱۶ سال پس از آنکه سنگال با کاپیتانی آلیو سیسه برای نخستین بار طعم حضور در جام جهانی را چشید هافبک سابق تیم‌های پاری سن ژرمن فرانسه و پورتس موث انگلیس باردیگر در نقش یک منجی ظاهر و موفق شد به عنوان سرمربی شیر‌های تیرانگا (لقب تیم ملی سنگال) این تیم را برای دومین بار به بزرگترین آوردگاه جهان فوتبال برساند.
سیسه ۲۴ مارس ۱۹۷۶ در زیگوئینچور سنگال متولد شد و تمام دوران بازیگری خود را در تیم‌های فرانسوی و انگلیسی دنبال کرد و در سال ۲۰۰۹ با پیراهن نمس کفش‌هایش را آویخت.
او پس از مدتی فعالیت در کادرفنی تیمی در لیگ دسته سوم رقابت‌های ملی فرانسه به نام لوهانس، در سال ۲۰۱۲ به عنوان کمک مربی تیم زیر ۲۳ سنگال وارد عرصه مربیگری شد و یک سال بعد به عنوان سرمربی این تیم و یکی از مربیان تیم ملی بزرگسالان سنگال انتخاب شد.
پس از جدایی آلن ژیرس با نیمکت سرمربیگری این تیم آفریقایی، مسئولان فدراسیون سنگال در تاریخ ۵ مارس ۲۰۱۵ سیسه را به عنوان سرمربی انتخاب کردند تا با او شانس حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه را به دست آورند.
سیسه هم با همکاری عمر داف، تونی سیلوا و لامینه دیاتا، رفیق‌های قدیمی‌اش در تیم ملی سنگال و البته رجیس بوگائرت فرانسوی شیر‌ها را برای دومین بار راهی جام جهانی کند.
۲۴ بازی، ۱۶ برد، ۵ مساوی و ۳ باخت آمار آلیو سیسه از ابتدای دوران سرمربیگریاش تا پایان نوامبر در تیم ملی سنگال است. در ضمن باید به این نکته اشاره کرد که او با ۴۱ سال جوان‌ترین جام جهانی روسیه است.
ایران (کارلوس کی روش)
پس از دومین صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی با هدایت کارلوس کی روش، محبوبیت این مربی پرتغالی موزامبیکی الاصل بین مردم ایران به شکل قابل توجهی افزایش یافت چراکه برای نخستین بار است که ایران ۲ بار متوالی موفق به حضور در بزرگترین رویداد فوتبال جهان می‌شود. کی روش را باید تاثیرگذار‌ترین مربی خارجی و شاید برترین سرمربی تاریخ فوتبال ملی ایران دانست چرا که او رکورد‌های بی‌نظیری را در جمع یوزپلنگ‌های آسیا ثبت کرده است و تنها یک قهرمانی جام ملت‌های آسیا را برای تکمیل کلکسیون افتخاراتش در کشورمان کم دارد.
هرچند کی روش به عنوان یک دروازه‌بان رزومه قابل ذکری در عالم بازیگری ندارد، اما دوران مربیگری او با افتخار‌های متعددی همراه شده است.
این مربی یک مارس ۱۹۵۳ در نامپولا موزامبیک به دنیا آمد و در حال حاضر ۶۴ سال دارد. کی روش ۲۵ آوریل ۱۹۷۴ پس از اعلام استقلال موزامبیک از پرتغال به این کشور مهاجرت کرد.
او فعالیت مربیگری‌اش را در سال ۱۹۸۴ با دستیاری در تیم استوریل پاریا آغاز کرد و در سال ۱۹۸۹ به عنوان سرمربی تیم ملی زیر ۲۰ سال پرتغال منصوب شد. کی روش در ۲ سال حضورش در این تیم ۲ قهرمانی جهان و یک قهرمانی اروپا را برای سلسائو کسب و نسل طلایی فوتبال پرتغال را معرفی کرد. در سال ۱۹۹۱ مسئولان فدراسیون فوتبال پرتغال تصمیم گرفتند از کی روش به عنوان سرمربی تیم بزرگسالان این کشور استفاده کنند، اما این دوران ۲ ساله چندان برای چشم تیله‌ای محبوب این روز‌های فوتبال ایران خوش یمن نبود و او در رساندن پرتغال به جام جهانی ۱۹۹۴ ناکام ماند.
پس از جدایی کی روش از تیم ملی پرتغال او روی نیمکت اسپورتینگ لیسبون نشست و تا سال ۱۹۹۶ یک قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی سوپرجام را برای این تیم به ارمغان آورد. ناگویا گرامپوس ایت ژاپن نخستین تیمی است که کی روش خارج از پرتغال هدایت آن را برعهده گرفت و در سال ۹۷-۱۹۹۶ موفق شد با این تیم به نایب قهرمانی جام در جام آسیا برسد. پس از خداحافظی از سرزمین سامورایی‌ها، کی روش یک سال در تیم ملی امارات سرمربیگری کرد، اما با وجود اینکه در ۵۰ درصد بازی‌هایش به همراه این تیم به پیروزی رسید، نتوانست نظر مسئولان فدراسیون امارات را برای ادامه فعالیت جلب کند.
کی روش ۷ اکتبر ۲۰۰۰ به عنوان سرمربی تیم ملی آفریقای جنوبی انتخاب شد و با ثبت عملکردی عالی در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی کره جنوبی- ژاپن برای نخستین بار توانست یک تیم ملی را به جام جهانی برساند. هرچند به دلیل اختلاف با مسئولان فدراسیون این کشور حاضر نشد در جام جهانی ۲۰۰۲ روی نیمکت بافانا بافانا بنشیند. در همان سال الکس فرگوسن از کی روش درخواست کرد تا به عنوان دستیار اول در کادر فنی منچستریونایتد فعالیت کند که این همکاری منجر به ثبت پانزدهمین قهرمانی شیاطین سرخ در لیگ جزیره شد. بدون شک یکی از بزرگترین اتفاق‌های زندگی کی روش در تابستان سال ۲۰۰۳ رقم خورد. جایی که مسئولان باشگاه رئال مادرید تصمیم گرفتند پس از برکناری ویسنته دل بوسکه، از کی روش به عنوان سرمربی خود استفاده کنند، اما او با وجود در اختیار داشتن یک تیم کهکشانی و بازیکنانی مانند زین الدین زیدان، رونالدو، دیوید بکهام، لوئیس فیگو، رائول گونسالس، ایکر کاسیاس و یک دو جین ستاره دیگر به جز کسب قهرمانی کوپا دل ری نتوانست با این تیم به جایی برسد و پس از قرار گرفتن رئال مادرید در رتبه چهارم لالیگا، حکم اخراج خود را از مسئولان باشگاه دریافت کرد. با این وجود فرگوسن پروژه بازگشت مربی پرتغالی به منچستریونایتد را کلید زد. حاصل همکاری چهارساله این ۲ مربی بزرگ ۲ قهرمانی لیگ برتر، یک قهرمانی جام اتحادیه، ۲ قهرمانی جام خیریه و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا بود.
کی روش در سال ۲۰۰۸ پس از ۱۵ سال بار دیگر هدایت تیم ملی پرتغال را در دست گرفت و این بار موفق شد این تیم را به جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی برساند تا ناکامی قبلی‌اش را جبران کند. البته در تاریخ ۹ سپتامبر ۲۰۱۰ و ۲ ماه پس از حذف هم تیمی‌های کریستیانو رونالدو در مرحله یک هشتم نهایی آن رقابت‌ها کی روش به دلیل اختلاف با مسئولان فدراسیون فوتبال و کمیته ضد دوپینگ پرتغال از سمت خود برکنار شد.
در تاریخ ۴ آوریل ۲۰۱۱ مسئولان فدراسیون فوتبال ایران برای انتخاب جانشین افشین قطبی با کی روش به توافق رسیدند تا دوران حضور این مربی پرتغالی در ایران آغاز شود. او تاکنون در ۸۱ بازی، آمار ۵۰ برد، ۲۳ مساوی، ۸ باخت، ۱۵۵ گل زده، ۴۵ گل خورده را ثبت کرده است تا به عنوان بادوام‌ترین سرمربی تاریخ تیم ملی ایران لقب گیرد. او رکورد‌های بی نظیری در فوتبال ایران دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به ۲ صعود متوالی به جام جهانی و حدود ۴ سال بی شکستی در رقابت‌های رسمی اشاره کرد.
