خانه‌هایی در شن/تصاویر
در روسیه روستای عجیبی هست که کاملا از شن و ماسه پوشیده شده ماسه‌هایی که بی حرکت نمی‌مانند و با حرکت باد جنان سریع بالا می‌آیند که اگر جلوی آنها را نگیرند می‌توانند کل شهر را در زیر شن و ماسه مدفون کنند.
در روسیه روستای عجیبی هست که کاملا از شن و ماسه پوشیده شده ماسه‌هایی که بی‌حرکت نمی‌مانند و با حرکت باد جنان سریع بالا می‌آیند که اگر جلوی آنها را نگیرند می‌توانند کل شهر را در زیر شن و ماسه مدفون کنند. البته این روستا در گذشته این طوری نبود و به نظر می‌آید دست بردن انسان‌ها به طبیعت وضعیت آن را به این روز انداخته است.
ساحل شیشه‌های رنگی در روسیه!
شوینا (Shoyna)، روستای کوچک روسیه که در کنار مدار قطب شمال قرار دارد اغلب به عنوان شمالی‌ترین بیابان دنیا شناخته می‌شود. نکته عجیب درباره این روستا این است که در آن تا جایی که چشم کار می‌کند ماسه همه جا را پوشانده است. تصور کنید در جایی زندگی کنید که شب بخوابید و صبح که قصد بیرون آمدن از خانه را داشته باشید با در بسته‌ای روبرو شوید که هر چه تلاش می‌کنید باز نمی‌شود انگار کسی یا چیزی و شاید هم مانعی در پشت در وجود دارد که به این راحتی‌ها هم کنار نمی‌رود.
این همان اتفاقی است که هر روز صبح در این روستا می‌افتد و شن و ماسه چنان تا بالای در را می‌گیرد که تا بولدوزر نیاید و شن‌ها را کنار ندهد در باز نمی‌شود. البته مردم دیگر می‌دانند چگونه گرفتار این اتفاق نشوند برای همین هیچ وقت شب‌ها در خانه‌هایشان را نمی‌بندند تا در خانه زندانی نشوند. در واقع افراد کمی که در آن زندگی می‌کنند هیچ وقت جرات نمی‌کنند که درب جلویی خانه‌هایشان را در شب ببندند چون می‌ترسند زنده زنده در میان تپه‌های شنی دفن شوند.
اما اینجا همیشه این شکلی نبوده است؛ در دهه ۱۹۳۰ ماهی‌های زیاد این ناحیه یک ماهیگیر را وسوسه کرد تا به سواحل دریای سفید بیاید و این روستا را برای زندگی انتخاب کند. فقط در طول دو دهه این روستا تبدیل به بندر شلوغی با ۱۵۰۰ نفر جمعیت و ۷۰ قایق ماهی گیری شد. اما چیزی نگذشت که با از کار افتادن قایق‌ها، خانواده‌های زیادی که در روستا زندگی می‌کردند کم کم شروع به ترک اینجا کردند. امروز تعداد رسمی ساکنان ۳۷۲ نفر است و خیلی از آنها شغلی ندارند و با حقوق بازنشستگی و حقوق بیکاری روزگار می‌گذرانند. البته تعدادی از مردم به شکار می‌روند چون این منطقه سرخاب‌ها (نوعی سخت پوست) و غازهای زیادی دارد که به درد شکار می‌خورند. غازها در طی مهاجرت مدتی را در این روستا توقف می‌کنند و بیشترشان توسط مردم شکار می‌شوند. سودآورترین شغل در روستا مطمئنا راننده بولدوزر بودن است چون همه مردم نیاز دارند که ماسه‌ها را از گوشه‌ای از خانه خالی کنند.
«شوینا» امروز در وسط بیابان قرار گرفته اما شواهد تاریخی نشان می‌دهد که وقتی مرد ماهیگیر در دهه ۱۹۳۰ برای اولین بار به این روستا آمد اینجا منطقه‌ای بکر و پوشیده از خره و درختان بود. هیچ کس دقیقا نمی‌داند که چه چیزی ماسه‌ها را به اینجا کشانده است اما متخصصان معتقدند که این اتفاق به دلیل تورهای ماهیگیری بزرگی بودند که به گیاهان کف دریا آسیب رساندند و باعث شدند که ماسه‌ها بالا بیایند و خودشان را به ساحل برسانند و از آنجا در دهکده پراکنده شوند. دلیل دیگر آن می‌تواند از بین بردن جنگل‌ها توسط افراد بومی در چندین دهه قبل باشد.
امروز با فعالیت بادهای غربی تپه‌های شنی به طور دائم بالا می‌آیند و همین که از شدت باد کم می‌شود دوباره به سطح قبلی خود می‌رسند. حرکت این شن‌ها طوری است که می‌توانند در طی یک شب کاملا همه خانه‌های این دهکده را در زیر توده‌ای از شن و ماسه دفن کنند. بومی‌ها به حرکت این شن‌ها عادت کرده‌اند و خیلی از آنها تا زمانی که روشنایی صبح را از بالای پنجره خانه ببینند بیدار می‌مانند و همه مردم در جلویی خانه را باز می‌گذارند تا در داخل خانه گیر نکنند. یک هواشناس محلی به اسم ناتاشا بعد از اینکه از خارج کردن دائمی ماسه‌ها از خانه خسته شد بر روی پشت بام خانه دری را زده تا از آنجا از خانه خارج شود.حالا او می‌تواند بدون پارو کردن ماسه‌ها راحت از خانه بیرون بیاید و در روستا رفت و آمد کند.
خانه‌هایی فرورفته در شن
روستا فقط یک بولدوزر دارد تا بعد از یک شب بادی خانه‌های مردم را از ماسه خالی کند اما راننده این بولدوزر دست تنها نمی‌تواند به همه افراد کمک کند چون ۱۰ ساعت طول می‌کشد تا یک خانه کاملا از ماسه خالی شود. ازطرفی هزینه خالی کردن خانه‌ها از ماسه هم بسیار زیاد است چون یک ساعت کار کردن ۷۰ دلار می شود و افراد کمی می‌توانند از پس هزینه آن بر بیایند. دولت روسیه فقط هزینه ۴۰ ساعت در ماه را می‌دهد که بسیار کمتر از تعداد ساعت‌های مورد نیاز است. در این روستا به غیر از اینکه خانه‌های زیادی رامی بینید که در میان شن‌ها و ماسه‌ها قرار گرفته‌اند مردم به خاطر راه رفتن‌های دائمی بر روی شن و ماسه‌های ناهموار دچار مشکلات فیزیکی و بدنی شده‌اند.
خانه‌هایی در شن
هیچ جاده یا راه آهنی وجود ندارد که این روستا را به دیگر نقاط دنیا وصل کند برای همین تنها راه خارج شدن و یا آمدن به این روستا از راه دریا یا هوا است. با وجود اینکه مردم با ماسه‌ها و دورافتاده بودن دست و پنجه نرم می‌کنند اما محل زندگی خود را بسیار دوست دارند و با مهمان نوازی بسیار از افراد دیگر دعوت می‌کنند به روستای آنها بیایند و با غذاهای دریایی محلی از خودشان پذیرایی کنند هر چند که اینجا دیگر مثل سال‌های قبل ماهی‌های زیادی ندارد. این روستا امروز در لیست شهرهایی با فاجعه زیست محیطی قرار دارد و دانشمندان به اینجا می‌آیند تا بر روی پدیده حرکت تپه‌های شنی مطالعه کنند و راه چاره‌ای برای توقف حرکت آنها پیدا کنند.
منبع:الی گشت
