قیمه نذری بنیامین در آمریکا/عکس

او در اینستاگرامش نوشت:

میگن همه جا کربلاست و همه روزها عاشورا ، مثلاً حتى وسط امریکا و مثلاً تو ماه سپتامبر

بالاخره دلم طاقت نیاورد.. رفتم دو متر پارچه مشکى خریدم و روش با یه رنگ پاش خراب هر جورى بود یه یاحسین از ته دل نوشتم و نشستم هى نگاش کردم. کم کم قیمه اى هم پخته و نوحه اى نسبتاً قدیمى هم از موبایل پخش مى شد. روضه ماهیانه خونه ما تو محرم به همین سادگى و با کمترین امکانات و نفرات ولى با اشتیاق بالا و باشکوه انجام شد.

بعدش قیمه‌هاى نذرى رو بى قید و شرط پخش کردیم به هر کسى که مى‌شد؛ به مسلمون و نامسلمون، به فقیر و غنى. راستش من زیاد موافق نیستم که میگن این نذرى‌ها بیشتر باید به دست فقرا برسه، چرا که همه انسان‌هاى دارا و ندار یک اندازه بهش نیازمندند. بیشتر از اینکه غذاى جسم باشه براى روح آدم کار مى‌کنه. استادمون مى‌گفت که از همه برنامه‌ها و مراسم‌ها و سخنرانى‌ها و نوحه‌هایى که تو زندگیم تجربه کردم هیچکدوم رو عمیقاً به اندازه همین غذاى نذرى با پوست و گوشت خودم درک نکردم. اصلاً مورد داریم همین حالا تو فامیلمون یه خانواده‌اى که اصلاً محرم و امام حسین و کربلا رو قبول ندارن ولى اربعین‌ها نذر شله زرد دارند(!) من هر سال محتاج همون شله زرد مثلاً بى‌اعتقادم.

چاى روضه هم که آدمو مست خودش مى‌کنه

نشنیدى این شعر رو که میگه: "سماورى که به بزم حسین مى‌جوشد

بخار رحمت آن جرم خلق مى‌پوشد

حدیث کوثر و تسنیم و سلسبیل مگو

بگو حکایت مستى که چاى مى‌نوشد(!)

آخر شب پارچه مشکى رو زدیم بالاى سر تو اتاق خودمون که تا آخر محرم زیر سایه‌اش باشیم.

سرمایه وسایل روضه ماهیانه مون تو امریکا؛ چند متر پارچه سیاه و شش تا استکان چاى کمرباریک و چند تا دل شکسته براى کودک در گهواره رُباب ...