رهامی: اصلاح‎طلبان به دنبال عبور از روحانی نیستند

ائتلاف نمی‌کنیم»، «با پدیده اصلاح‌طلبان بدلی رو به رو هستیم» اینها جملاتی است که این روزها از اردوگاه چپ به گوش می‎رسد و شاید این آغازگر یک تغییر تاکتیک در میان اصلاح‌طلبان باشد؛ مسئله‎ای که حجت‌الاسلام محسن رهامی عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان می‌گوید چنین تصمیماتی زود است و ما باید با توجه به شرایط زمان و مکان تصمیم‌گیری کنیم.

او گفت تا نزدیک انتخابات مجلس یازدهم، اعضای لیست امید را رصد می‌کنیم و بعد تصمیم نهایی را درباره آنها اتخاذ می‌کنیم.

آنچه می‌خوانید مشروح این گفت‌وگو است:

آقای عارف در صحبت‌های خود اعلام کرده است اصلاح طلبان در انتخابات 98 دیگر ائتلاف نمی‌کنند؛ علت این خداحافظی با ائتلاف چیست؟

اول باید بگویم به نظر می رسد آنچه آقای عارف مطرح کردند از جایگاه اعتقادات شخصی باشد و نه از جایگاه رئیس شورای عالی سیاستگذاری؛ چراکه جریان اصلاحات هنوز در مورد ائتلاف یا عدم ائتلاف تصمیمی نگرفته است و این موضوع یک دلیل محکم دارد و آن اینکه تصمیمات سیاسی تابع شرایط زمان و مکان است. در این راستا ما باید در زمان خود و باتوجه به آرایش نیروهای خود تصمیم بگیریم و نمی‌توان به سبک مسائل شرعی با آن برخورد کرد؛ یعنی براساس یکسری احکام، دستورات قطعی صادر کرد و گفت ائتلاف حرام است؛ حتی در مسائل شرعی هم باز باید شرایط زمان و مکان بحث کرد.

این صحبت‌ها موضوعی نیست که بگوییم آقای عارف از روی احساسات مطرح کرده‌اند؛ به هر حال چنین صحبت‌هایی از زبان فردی مانند آقای عارف قطعا عقبه‌ای دارد؟

ماجرا و مشکل از آنجا آغاز شد که تعدادی از دوستان که از طریق ائتلاف با اصلاح‌طلبان وارد مجلس شدند، به قواعد ائتلاف و توافقاتی که صورت گرفته، پایبند نماندند. از آنجایی که من در آن مقطع مسوول کمیته ائتلاف و رایزنی و یکی از افرادی بودم که مسولیت توافق و امضا را به عهده داشتم در جریان مذاکرات با افراد بودم؛ در این میان به نظر می‌رسد افرادی علی‌رغم قول و قرارهایی که گذاشته بودند به محض آنکه به مجلس رسیدند، آن قواعد اولیه را فراموش و رعایت نکردند. این انتقادی است که به این افراد وارد است. اما اینکه آیا این موضوع باعث می‌شود ما برای سال 98 از الان حکم صادر کنیم به نظرم بسیار زود است.

به هر حال باید ببینیم شرایط در سال 98 چگونه خواهد بود؛ یعنی چه تعداد از دوستان کاندیدا می‌شوند و چه تعداد از افرادی  که کاندیدا می‌شوند صلاحیتشان تائید می‌شود؛ اینها موضوعاتی است که نمی‌توان بدون درنظر گرفتن آنها تصمیم‌گیری کرد. مضاف برآنکه امروز مسئله کشور و منافع ملی بر مسائل جناحی اولویت دارد. لذا باید با عنایت به مسائل ملی درمورد مسائل جناحی تصمیم بگیریم و یادمان نرود که این گونه مسائل، موضوعاتی اقتضایی است؛ بدین معنا که باید بر اساس شرایط زمانی و آرایش سیاسی احزاب تصمیم گیری شود.

آنچه امروز بیش از هرچیز به آن نیازمندیم این است که اصلاح‌طلبان باید انسجام خود را حفظ کنند و همان روندی که از سال 92 آغاز و تا امروز ادامه داشته است را همچنان استمرار ببخشند. ما سال 92 با اعتدالیون و آقای روحانی ائتلاف کردیم و آن ائتلاف را در سال 94 تکرار کردیم و امروز از آنچه انجام دادیم پشیمان نیستیم؛ اما ضعف‌هایی دارد که باید آن ضعف ها برطرف شود.

این نقاط ضعف چیست و چگونه قرار است برطرف شود؟

ما نمایندگانی را که در ائتلاف بودند دائما رصد می کنیم و نتیجه این رصدها در تصمیمات آینده تاثیرگذار خواهد بود. مضاف بر آنکه ارزیابی در این رابطه هم زود است. چراکه تازه یک سال از عمر مجلس دهم می‌گذرد و در این مدت کوتاه نمی‌توانیم حکم بدهیم که آیا این نمایندگان را در لیست ائتلافی قرار خواهیم داد یا خیر. به هر صورت یک سری توافقات در زمینه پیگیری مطالبات و حقوق مردم و همینطور اهداف اصلاح طلبی و ... مطرح شد که میزان توجه به آنها و حرکت در مسیر تحقق آنها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و نهایتا در نزدیکی انتخابات اصلاح طلبان نتیجه بررسی خود را ارائه خواهند کرد.

از یک طرف بحث عهدشکنی‌ها مطرح می‌شود که عمده گلایه اصلاح‌طلبان هم از همین ناحیه است و از سوی دیگر زمزمه‌های اختلافات درون جناحی به گوش می‌رسد. چقدر این عهد شکنی و این اختلافات می‌تواند به جایگاه و سرمایه اجتماعی جریان اصلاحات لطمه بزند؟

ما یک تجربه تاریخی و بسیار مهم داریم که به موضع‌گیری‌هایمان در سال 84 برمی گردد. در آن مقطع شکاف و تشتت و توقعات زیاد از یکدیگر، موجبات شکست اصلاح‌طلبان را فراهم کرد. به این معنا که 70 درصد آرا به سبد اصلاح‌طلبان ریخته شد؛ اما این آرا بین آقایان هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، مصطفی معین و مهرعلیزاده تقسیم شد و این تقسیم آرا، دولت را به دست اصولگرایان و ریاست جمهوری هشت ساله احمدی‌نژاد سپرد.

از سال 92 دیگر این اشتباه تکرار نشد و با وجود آنکه انتقادات بسیاری نسبت به انتخاب لیست مجلس و شورای شهر مطرح بود، اما باعث نشد تا اصلاح‌طلبان به سمت لیست‎های موازی حرکت کنند. ما نباید فراموش کنیم منافع کلی اصلاح طلبی مهمتر از آن است که به این بپردازیم چه کسی در لیست قرار دارد و چه کسی بیرون مانده است. باید دائما به این بپردازیم که آیا افرادی که در لیست قرار گرفته‌اند در راستای مطالبات مردم و پیگیری حقوق آنها گام برمی‌دارند یا خیر؟ چرا که مهمترین اصل، اعتماد مردم به جریان اصلاحات است. اگر مردم اعتمادشان را از دست بدهند و از اصلاح طلبان مایوس شوند، ما چه ائتلاف داشته باشیم چه نداشته باشیم، شکست می‌خوریم.

بنابراین به جای آنکه به این بپردازیم سهممان در دولت و مجلس چقدر بوده است؛ باید ببینیم چقدر در جهت مطالبات گام برداشته شده است چراکه پاشنه آشیل ما آنجایی است که مطالبات برآورده نشود.

قطعا بررسی مطالبات مردم یک وظیفه حزبی و تشکیلاتی است؛ اما امروز اختلافات هم یک زنگ خطر برای جریان اصلاح‌طلبی نخواهد بود؟ آیا آن را احساس نمی‌کنید حتی برخی بحث کبرسیاسی در این جناح را مطرح می‌کنند؟

این خطر وجود دارد که اصلاح‌طلبان احساس کنند همواره حمایت مردم را خواهند داشت و دیگر نیازی به حفظ انسجام نیست. یعنی همان اتفاقی که سال 84 رخ داد. این تهدیدی است که وجود دارد. اما امروز باید گفت با وجود اختلاف نظرها در شرایط فعلی، این جریان دارای یک وفاق است و در بزنگاه‌های عملیاتی، یک‌دست عمل خواهند کرد. یادمان نرود ما دارای یک حزب یک پارچه نیستیم به این معنا که یک دبیرکل واحد داشته باشیم و همه پشت سر آن حرکت کنیم. بلکه اصلاحات یک گفتمان است و در این گفتمان مباحث و ایده‌های مختلفی مطرح می‌شود که به معنای انشقاق نیست.

در کنار تمام این مباحث امروز پدیده اصلاح‌طلبان بدلی هم مطرح می‌شود. این چقدر می‌تواند به جریان اصلاحات ضربه بزند؟

این موضوع باز به بحث عملکرد برخی از نمایندگان برمی‌گردد؛ یعنی تعدادی از نمایندگان در جریان انتخابات خود را اصلاح‌طلب معرفی کردند و در قامت اصلاحات ظاهر شدند. اما بعد از آنکه به مجلس آمدند، تعهدات خود را فراموش کردند. یعنی فقط شکل و قیافه اصلاحات به خود گرفتند. یا برخی احزاب و افرادی که سابقه چندانی در جریان اصلاحات ندارند، به دلیل گرایش عمومی به سمت اصلاح‌طلبی آنها نیز به این سمت متمایل شده‌اند. بر این اساس است که برخی دوستان بحث اصلاح‌طلبان بدلی را مطرح می‌کنند. اما این موضوعات به نظرم معضل بغرنجی محسوب نمی‌شود که بخواهیم آن را مطرح یا بزرگ کنیم یا بیش از موضوع پیگیری مطلبات مردم به آن توجه کنیم.

بخشی از اقبال مردم به گرایش چپ ناشی از مطلباتی است که مطرح شد و جریان اصلاحات داعیه حمایت و تلاش برای محقق شدن آنها را دارد. با این توصیف گفته می‌شود برخی بی‌توجهی‎ها به همین مطالبات موضوع "عبور از دولت" را تقویت کرده است؟

بحث عبور از روحانی به هیچ عنوان در جریان اصلاحات مطرح نیست و اساسا این مباحث را به نفع اصلاح‌طلبی و منافع ملی کشور نمی‌دانیم. لذا با وجود انتقاداتی که مطرح می‌شود؛ هیچگاه چنین مباحثی حتی در میان جمع افرادی که سابقه طولانی در جریان اصلاح‌طلبی دارند و از دولت آقای میرحسین موسوی با عنوان تشکلات خط امام و جریان چپ شناخته می‌شدند، نیز چنین بحثی مطرح نیست. طرح این موضوع را به ضرر کشور و آینده اصلاحات می‌دانیم. این موضوعات ممکن است به عنوان سهم‎خواهی مطرح شود که باز به سود اصلاحات نخواهد بود.

منبع: خبرآنلاین