علیرضا محجوب، دبیرکل خانه کارگر:
موسوی اردبیلی؛ یار و دوستدار کارگران
خبر ارتحال حضرت آیت‌الله العظمی موسوی اردبیلی که از حیث احاطه و تسلط به متون و علوم فقهی، باید او را افقه‌الفقها و اعظم مراجع دانست، آن‌چنان مرا تکان داد که هنوز نمی‌توانم با ذهنیتی منسجم هر آنچه را که می‌خواهم یا بهتر است بنویسم، شایسته اوست، به رشته تحریر بکشم.
حضرت آیت‌الله موسوی اردبیلی اگرچه ۹۱ سال داشت اما افکار او و برداشت‌های او چه در عرصه فقاهت و چه در عرصه سیاسی، بوی جوانی می‌داد. او با وجود سکته مغزی تقریبا نزدیک به ۱۵ سال، همه فعالیت‌های خود را به خوبی و با احاطه و تسلط دنبال می‌کرد و همه اخبار و مسائل روز را با جزئیات تعقیب می‌کرد. دیدارهایی که با وی در این سالیان داشتم، موید آن بود که علی‌رغم فشار بیماری و کهولت سن، به‌سان مراد او یعنی حضرت امام (ره) همچون جوانان بوی تازگی می‌دهد. آنچه که باید به عنوان جمله برجسته و خصوصیت بزرگ او از نظر خودم بنویسم، این عبارت است که «موسوی اردبیلی، یار کارگران و دوستدار آنان از دنیا رفت». شاید بهتر است نگاهی به فاصله سال‌های ۶۵ تا ۶۸ داشته باشم و حتی کمی عقب‌تر یعنی از سال ۶۰، ۶۱ و ۶۲ بگویم؛ آن زمانی که مبحث قانون کار یکی از داغ‌ترین مباحث روز آن دوران بود. دسته پرشماری از فقها و افاضل قم و فقهای محترم وقت شورای نگهبان بر این باور بودند که قانون کار باید بر مآخذ احکام فقهی، آن طور که در تحریر الوسایل شیعه و دیگر کتب مرجع به آن نظر شده است، بر باب اجاره، مورد قانون‌گذاری قرار گیرد. هوش و ذکاوت آیت‌الله موسوی اردبیلی و اطلاعات وسیع وی از وضعیت کارگران باعث شد که جوانمردانه پای در این میدان بگذارد. به قم سفر کرده و با فقهای جامع مدرسین و دیگر افاضل به مباحثه بنشیند.
منبع: روزنامه کار و کارگر
