افشاگری بازیگر معروف زن در باره حقایق ناپیدای سینمای ایران

به گزارش ایلنا، آنا نعمتی هرچند که به عنوان بازیگر فیلم‌های بدنه سینما شناخته می‌شود، اما در سال‌های اخیر به واسطه حضور در فیلم‌هایی چون «انارهای نارس»، «جاودانگی» و «ماحی» تلاش کرده تا تجربیات متفاوتی را وارد کارنامه کاری خود کند.

صحبت هایمان را با رفتن سراغ روزهای نخستی که وارد فضای بازیگری شدید شروع کنیم، حضور شما در سینمایی چطور اتفاق افتاد؟

زمانی که شروع به کارکردم هیچ شناختی از سینما نداشتم. به صورت اتفاقی در کلاس‌های آقای سمندریان حضور پیدا کردم. آقای سمندریان من را با اجبار و تشویق نگه داشتند. سعی داشتند من به بازیگری و سینما علاقه‌مند شوم. علاقه‌ای به سینما نداشتم. فکر نمی‌کردم که بازیگر شوم. با بازی درفیلم «هیوا»، به سینما علاقه‌مند شدم. اکثر کسانی که آن زمان حضور داشتند از حرفه‌ای‌های سینما بودند. الگوی من گلچهره سجادیه بود ادب و رفتار حرفه‌ای را از او یاد گرفتم. بسیاری از سئوال‌های من را پاسخگو بودند. بسیاری از تکنیک‌های بازیگری را سر صحنه یاد گرفتم. اولین دستمزدم را از آقای حقیقی که آن زمان تهیه کننده بودند دریافت کردم. ذهنیت من در مورد سینما از فیلم «هیوا» شکل گرفت. فیلم بعدی من «دلباخته» بود که آقای معصومی کارگردان آن بودند. نگاه و مدل برخورد آن زمان در فضای سینما بسیار مطلوب بود. اما آن دوران تمام شد. اکنون اولویتم این است که به بازیگران جوان تجربیاتم را انتقال دهم.

در فیلم «ماحی» نقشی متفاوت داشتید با این وجود به نظر می‌رسد نتیجه کار شما به دلیل شرایط اکران فیلم فرصت کافی برای دیده شدن به دست نیاورده است.

باورم نمی‌شود فیلم «ماحی» در تهران فقط در چند سالن  و به صورت محدود نمایش داده می‌شود. بعد از این همه سال کار در سینما به تازگی برخی موضوعات را فهمیده‌ام. قبل از به وجود آمدن اتفاقات اخیر تصور داشتم از سینما خیلی می‌دانم. اما دیدم این گونه نیست. بعد از فیلم «انارهای نارس» و «ماحی» تازه می‌بینم که چه خبر است! این همه ما به دنیا کنایه می‌زنیم و فیلم‌هایی درباره مافیا می‌سازیم اما باید نگاه کنیم و و ببینیم که در داخل چه خبر است. بعد از بازی در فیلم «ماحی» به حدی ضربه خوردم که باورم نمی‌شد. زمانی که دچار بحران روحی می‌شوید سعی می‌کنید درباره مسائلی که باعث آزارتان شده صحبت کنید و زمانی که به موضوعات واکنش نشان می‌دهید؛ بسیاری از آن سوءاستفاده می‌کنند و می‌گویند حالا که این حرف‌ها را زدید ما هم برای شما داریم! کاملا این موضوع را درک می‌کنم. با خودم فکر کردم کسانی که در سال‌های گذشته به وضعیت سینما اعتراض داشتند و حرفی را در این باره ابراز کردند چرا اکنون دیگر حضور ندارند. سال‌ها است که دیگر خبری از آنها نیست و به گونه‌ای حذف شده‌اند! چرا اکنون سه فیلم کمدی در هفتاد سالن به نمایش گذاشته می‌شود و فیلمی مانند «ماحی» که به موضوعات و معضلات روز جامعه می‌پردازد فقط در چند سالن نمایش داده می‌شود. پنج سانس در ساعت چهار بعد از ظهر را متوجه نمی‌شوم.

دغدغه‌ای که باعث شد شما در فیلم «ماحی» بازی کنید چه بود؟

من دغدغه بازی و حضور در فیلم‌های مختلف را ندارم. از زمانی که فیلم «ماحی» را بازی کردم تا امروز پای آن ایستاده‌ام. بسیاری به من می‌گویند تو سرمایه‌گذار این فیلم هستی که تا این حد درباره «ماحی» تبلیغ می‌کنی. جالب است که برای این فیلم  نصف دستمزدی که همواره دریافت می‌کنم را گرفتم. قصد داشتم به یک فیلم اولی کمک کنم. هشت ماه درباره فیلمنامه این فیلم با کارگردان و عوامل فیلم صحبت کردیم. فیلمنامه «ماحی» برای گرفتن پروانه ساخت تغییر کرد. هویت «ماحی» دچار تغییراتی شد. بحران ما یکی دو تا نبوده است. تمام تمرکز من روی این فیلم بود. من هم دختر دارم و برایم موضوع فیلم «ماحی» بسیار مهم بود. بچه‌های نسل هفتاد را چه کسانی به این حال و روز انداختند؟ زمانی که این کودکان به دنیا آمدند که نمی‌دانستند قرار است چنین مسائلی برایشان به وجود بیاد. بچه‌های ما نابود شدند. با وجود این وضعیت تمام این معضلات می‌شود دغدغه یک انسان. فیلمنامه‌های زیادی را طی چند وقت اخیر خواندم که اکثر آنها شبیه هم بود. قصد داشتم تجربه جدیدی را در بازیگری کسب کنم. فیلم «ماحی» شخصیت‌های جدیدی را معرفی کرد. جالب این است که سالی یک فیلم بازی می‌کنم و آن فیلم مورد نظر هم به جشنواره راه پیدا نمی‌کند. از فیلم «عصر یخبندان» که دو سال پیش اکران شد من تا امروز که «ماحی» را اکران دارم فیلمی روی پرده نداشتم. هیچ کسی به این سیری که تا این زمان طی کرده‌ام توجه نداشته است.

با توجه به بازخوردهایی که بعد از اکران فیلم دریافت کردید، از نتیجه کار راضی بودید؟ چقدر دغدغه  شما برای بازی در این فیلم دغدغه مخاطبان بود و تا چه حد این همذات پنداری بین مخاطبان نیز شکل گرفت؟

به دلیل نداشتن سالن و سانس مناسب «ماحی» دیده نشد. ولی باز خوردهای مثبتی از آنهایی که دیده بودند گرفتیم.

چرا با این وضعیت فیلم‌های کمدی یا پر فروش بازی نمی‌کنید؟

خوشحالم که داوود خیام با اولین فیلم بلندی که ساخت به معضلات اجتماعی و دغدغه‌هایی که اکنون پیرامون ما وجود دارد پرداخت. زمانی که وارد سینما شدم سن زیادی نداشتم. فیلم «هیوا»  اولین فیلم من در هفده سالگی ساخته رسول ملاقلی پور بود که تجربه خوبی محسوب می‌شد. البته بعد از آن نیز پیشنهادهایی برای بازی در سریال‌های مختلف دریافت کردم. اکنون به مرحله‌ای رسیدم که می‌توانم تصمیم بگیرم در چه فیلم‌هایی حضور داشته باشم. نقشی را قبول می‌کنم که با جامعه من در ارتباط باشد. این فقط بحث همذات پنداری نیست؛ بلکه ما می‌توانیم با فیلمی که نمایش می‌دهیم یک جریان به راه بیندازیم. به مشکلاتی که برای استان[خوزستان] اهواز به وجود آمد دقت کنید اگر مردم واکنش نشان نمی‌دادند رئیس جمهور به این استان سفر نمی‌کرد. نمی‌توانیم نسبت به شرایط موجود بی‌تفاوت باشیم. نمی‌خواهم خودم را یک فرد آرمانگرا معرفی کنم. اما همه ما باید تاثیر گذار باشیم. زمانی ما یک معضل را می‌توانیم حل کنیم که با گوشت و پوستمان آن را درک کرده باشیم. بازیگری هم به همین منوال است بسیاری از چیزها تجربی به دست می‌آید. اگر دکترای بازیگری هم داشته باشید تاثیری روی بازی شما نمی‌گذارد. تجربه حرف اول را می‌زند. من در زندگی شخصی و حرفه‌ای این موضوعات را درک کردم. شرایط در زندگی افراد بسیار مهم است. از بیست سالگی تا بیست و پنج سالگی دچار بحران‌هایی شدم که باعث شد به سرعت بزرگ شوم؛ در سن بیست و دو سالگی تجربه یک انسان چهل ساله را داشتم. به همین دلیل هم نمی‌توانم در هر فیلمی حضور پیدا کنم.

یعنی تاثیر گذاری را اصل اول می‌دانید؟

قطعا همین طور است. اگر با نمایش دادن فیلم «ماحی» بتوانیم روی یک دخترجوان هم تاثیر بگذاریم قدم مثبتی را برداشته‌ایم.شما نگاهی به اینستاگرام بیندازید. یک عده دکترهای نامرد هستند که چهره بچه‌های ما را از بین می‌برند. مگر می‌شود دختر پانزده ساله عمل جراحی زیبایی کند. پدر و مادران نیز به این خواسته‌ها تن می‌دهند. واقعا چه اتفاقی در حال رخ دادن است.این فقدان فرهنگی و بی‌هویتی از کجا شکل گرفته است. به جای پیشرفت اکنون در حال پسرفت هستیم.

یکی از ویژگی‌های کارهای شما  بازی در فیلم های متفاوت سال‌های اخیر است؛ فیلم‌های که در کارنامه شما در حاشیه قرار گرفته بود. برای مثال «ماحی»، «جاودانگی» و «انارهای نارس» بازی متفاوتی از خودتان نشان دادید. نکته دیگر اینکه در این زمانی که سپری شده با فیلم اولی‌ها همکاری داشتید و عموما در فیلم‌هایی حضور داشتید که مخاطب عام را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. این انتخاب‌ها چگونه شکل می‌گیرد؟ به هر حال شما به عنوان بازیگر بدنه سینما معرفی می‌شوید. اما اکنون در فیلم‌های متفاوتی نقش آفرینی می‌کنید.

همواره به دنبال نقش‌هایی هستم که فصل جدیدی را در بازیگری من رقم بزند . البته پیشنهادهایی برای بازی در نقش‌های مکمل نیز داشته‌ام. اما در توانم نیست که دیگر نقش مکمل بازی کنم. البته برای سینمایی که ارزشمند باشد قطعا حضور پیدا می‌کنم. اما در سینمای بدنه این کار را انجام نمی‌دهم. قطعا نقشی که هویت داشته باشد و چیزی برای گفتن وجود داشته باشد را می‌پذیرم. اکنون عده‌ای هستند که همه با هم و به صورت هماهنگ شده در فیلم‌های مختلف بازی می‌کنند. مانند یک دوره همی که هیچ تغییری در کسانی که در آن حضور پیدا می‌کنند به وجود نمی‌آید. بعد از این همه سال دیگر دغدغه دیده شدن ندارم. حرفه بازیگری فقط شهرت و دیده شدن نیست بلکه در طول زمان مسائلی برای یک بازیگر روشن می‌شود که باعث تغییرات زیادی در او می‌شود. همان بهتر که سالی یک فیلم بازی کنم و برایم همین کافیست زیرا می‌توانم درباره آن فیلم استدلال داشته باشم.

منبع:سینما سینما