زن ایرانی نیازمند خودباوری است

کمپین اجتماعی «زیبا در هر سنی»، چند روزی است که در صفحات مجازی و شبکه اجتماعی زنان و فعالان حقوق زنان، دست‏ به‏ دست می ‏شود. کمپینی که با حمایت برند داو ایجاد شده و سبب شده تا واکنش فعالان عرصه زنان و همچنین بانوان موفق کشور را برانگیزد. در همین راستا، خلبان فهیمه احمدی دستجردی که در کنار هوانوردی، مسوولیت ریاست انجمن بانوان هوانورد ایران را  برعهده دارد در گفتگو با خبرنگار ما از این کمپین و لزوم همراه ‏شدن با این جریان اجتماعی گفت.

*چند سال دارید؟

35 سال

*به راحتی سن خود را بیان کردید. عرف جامعه در این است که معمولا خانم‌ها از بیان سن خود طفره می‌روند. علت آن چیست؟

به سوال خوبی اشاره کردید. همانطور که این کمپین با سوال اساسی به نام بیان کردن سن، آغاز می‌شود و به ریشه‌های آن می‌پردازد، باید بگویم که یکی از دلایل بیان نکردن سن بانوان، نگرانی از قضاوت است. قضاوت در خصوص ارزیابی آنچه که یک زن می‌تواند در جامعه کسب کند و یا اگر هم قضاوتی در کار نباشد، اگر شخص به آن چیزی که در طول زندگی کسب کرده، افتخار کند، با شجاعت سن خود را بیان می‌کند.

*این دست‌آوردی که شما از آن سخن می‌گویید، چیست؟ آیا ارزش مالی و یا جایگاه اجتماعی یا شغلی مطرح است؟

به نظر من به این نکته بستگی دارد که در مورد چه شخصی صحبت می‌کنیم. اگر در مورد یک خانم که جایگاه شغلی و اجتماعی و یا اقتصادی خوبی دارد، می‌تواند ارزش مالی دست‌آورد مهمی باشد ولی باید به این مساله هم فکر کنیم که لزوما دست‌آوردهای انسان‌ها مالی و مادی نیست. به عنوان مثال، مادر من، سال‌ها برای من و خواهر و برادرم تلاش کرده، شب‌ها و روزها بیدار مانده تا بتواند آرامش را در خانه برایمان فراهم کند و اگر هرکدام از فرزندانش به موفقیت برسد، به طور حتم این موفقیت به نام او ثبت خواهد شد.

*به موضوع خوبی اشاره کردید، می‌خواهم در این مورد بیشتر صحبت کنیم. شما خود را یک بانوی ایرانی موفق می‌دانید؟

در پاسخ به این پرسش معمولا می‌توان دو نوع برخورد کرد. نخست برخوردی برخواسته از فروتنی که بگویم، خیر اما در زمانی که موضوع گفت‌وگوی ما در خصوص خودباوری زنان و حمایت از کمپین «زیبا در هر سنی» است، باید نوع دوم برخورد را انتخاب کنم و بگویم که بله به نظر خودم موفق هستم اما این موفقیت را خودم در جایگاهی که اکنون دارم و در مقایسه با گذشته خودم، قائل هستم. ممکن است از نگاه جامعه، من فرد موفقی نباشم اما زمانی که به گذشته و هدفی که داشته‌ام فکر می‌کنم، خود را موفق می‌دانم.

*در مورد گذشته و هدفی که به آن فکر می‌کنید، بگویید.

من عاشق خلبانی و هوانوردی بودم. در دانشگاه مهندسی پرواز خواندم و مدت‌ها، به عنوان مهندس پرواز در کاکپیت (کابین خلبان) حضور داشتم اما به علت علاقه زیادی که به خلبانی داشتم، در کنار مهندسی، خلبانی خواندم و اکنون به عنوان خلبان هواپیمای مسافربری مطرح هستم. برای رسیدن به خلبانی و نشستن روی صندلی خلبان، تلاش زیادی کردم و در جامعه‌ای که خانم‌ها در هوانوردی، جایگاه عالی ندارند، توانستم به جایگاه خلبانی که سال‌ها در سلطه مردها بود، برسم. با نگاه به گذشته و تلاش‌هایم، به آرزویم رسیده‌ام و خود را موفق می‌دانم اما این را هم می‏دانم که در ابتدای راه هستم و برای رسیدن به موفقیت‌های بیشتر باید تلاشم را مضاعف کنم.

*این همان خودباوری است که فرد را به موفقیت‌های بیشتر سوق می‌دهد.

بله باید نقاط قوت و ضعف خودمان را بشناسیم و با توجه به آنها، برای آینده‌مان یک استراتژی تهیه کنیم و براساس آن پیش رویم. اما نکته قابل توجه در نسبی بودن موفقیت است. هر شخصی برای خود یک هدف و نقطه موفقیت دارد که ممکن است برای شخص دیگر، موفقیت محسوب نشود. باید این موضوع را درک کرد و زندگی‌مان را در مسیری که می‌خواهیم ریل‌گذاری کنیم.

*در صحبت‌های‌تان از جایگاه زنان ایرانی در هوانوردی سخن گفتید. چه موضوعی باعث شد که به سوی انجمن زنان هوانورد ایران بروید؟

خودم برای ورود به هوانوردی مشکلات زیادی را تحمل کردم و زمانی که به جایگاهی رسیدم که توانستم با رسانه‌ها در ارتباط باشم، تصمیم گرفتم با همکاری چند نفر دیگر از بانوان موفق در هوانوردی که در شاخه‌های دیگر هوانوردی فعال هستند، تمرکز جدی بر حضور بانوان در هوانوردی داشته باشیم. تلاش داریم که در بانوان هوانورد، خودباوری را گسترش دهیم و به جامعه هوانوردی کشور هم بگوییم که هوانوردی یک شغل و تخصص است و دانش، زن و مرد نمی‌شناسد.

*وجود کمپین‌های اجتماعی مانند کمپینی که توسط شرکت داو ایجاد شده است را تا چه میزان موفق می‌دانید؟

به نظر من، وجود این جریان‌های اجتماعی می‌تواند مفید باشد چرا که اگر یک لحظه پس از تماشای ویدئو، به خود و به خانواده و بانوانی که اطراف‌مان هستند فکر کنیم، می‌توانیم به عمق این کمپین پی ببریم. می‌توانیم برای یکبار هم که شده به تلاش‌ها و زحمات و دست‌آوردهایمان فکر کنیم.آن‌وقت بهتر می‌توانیم همدیگر را درک کنیم و زندگی بهتری داشته باشیم.

*و حرف آخر:

زن ایرانی همواره در طول تاریخ، موفق بوده و صفحات تاریخ این کشور سرشار از چهره‌های شاخص در حوزه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و علمی است و این موضوع باید ادامه یابد. کشور ما نیازمند حضور زنان در عرصه‌های مختلف است.امید دارم که بانوان، دختران و مادران این کشور به آنچه کسب کرده‌اند افتخار کنند و برای رسیدن به موفقیت‌های بیشتر از تلاش دست برندارند.