هاله ترک خورده!

در هاله‌ای از ابهام

Halo Wars 2 داستانش 30 سال پس از قسمت اول و پس از ماجرای Halo 5 رخ می‌دهد. خدمه کشتی فضایی Spirit of Fire به هوش آمده و مقابل نیروهای بیگانه وحشی جدیدی به نام Banished قد علم می‌کنند. به آنها ماموریت داده شده سردسته این فرقه شرور، یعنی فردی به نام Atriox را پیدا کرده و از پا دربیاورند.

داستان این قسمت شاید برای هواداران این سری جذابیت داشته باشد، چون به لطف بهره از نام Halo و روایت از زاویه‌ای دیگر، هواداران ثابت از آن لذت خواهند برد، اما دیگران شاید از داستان ساده و پیش پا افتاده آن مایوس شوند. میان‌پرده‌ها آن قدر جذاب و زیبا کار شده‌اند که حسابی چشم بازیکن را خیره‌کنند، اما دیالوگ‌ها گاهی واقعا سطحی و لوس هستند و اصلا گوش را نمی‌نوازند.

متاسفانه شخصیت‌های این گیم به پختگی لازم نمی‌رسند و میان‌پرده‌ها در حد یک تجربه خوشایند بصری باقی می‌مانند. با این حال ذکر این نکته لازم است که سازندگان بخوبی توانسته‌اند خط سیر داستان را با وقایع گیم‌پلی و مراحل انطباق دهند و یک موج روان بسازند.

تناسخ هاله

Halo Wars 2 به مثابه قسمت اولش، یک استراتژی موقعیت سیال یا Real-Time است که در آن بازیکنان از زاویه بالاسر نیروها را هدایت می‌کنند. این قسمت نیز دو فرقه قابل بازی دارد: نیروهای نظامی نسل بشر، موسوم به فرماندهی فضایی سازمان ملل که در قسمت اول هم حضور داشت و فرقه بیگانه جدید معروف به Banished که جایگزین Covenantها شده است.

هر فرقه واحدهای رهبری مجزایی دارد. حالت کارزار از 13 مرحله تشکیل شده که می‌توان به صورت دونفره هم بازی کرد. عمده ماموریت‌های مراحل، کارهایی مانند تصرف نقاط خاص، دفاع از پایگاه یا نیروهای مشخص یا دوام در مقابل امواج دشمنان را شامل می‌شوند. کنترل تمام سپاه در دست بازیکن است. اوست که نیروهای جدید می‌سازد و منابع لازم برای نبرد – آماد و قدرت - را مدیریت می‌کند. در این که کی و چطور به تولید بپردازید، تعادل از لازمه‌های امر است که در برقراری آن باید با سرعت خوبی عمل کنید. می‌توانید با استفاده از دکمه‌های جهتی دسته، بین نقاط قابل توجه مختلف ـ مثلا گروهی از واحدها یا پایگاه‌هایتان - پرش انجام دهید. در نبردهایی که چند جبهه دارند، تسلط روی این قابلیت نقشی بسزا در موفقیت‌تان ایفا می‌کند.

همزمان عجیب، ناگوار و خوشایند است که HW2 وقتی از برادر اول‌شخص خود قرض می‌گیرد بهترین حضورش را به نمایش می‌گذارد. برای مثال، صحنه‌ای در اولین ماموریت که در آن یک وارتاگ (از وسایل نقلیه موجود در سری Halo) نقشی کلیدی ایفا می‌کند، بشدت یادآور سواری با آن خودرو در Combat Evolved و Halo 3 است. ماموریت‌های کندتر نیز اغلب به هجوم سیل‌مانند دشمنان منتهی می‌شود که آن هم بشدت یادآور مراحل کارزار در سری Halo است.

متاسفانه HW2 اغلب اوقات بیش از حد عریان و ساده نشان می‌دهد. کارزار آن به نیت جلب نظر مخاطب بیش از حد ساده است و تنها در چند مرحله نهایی مقداری چالش‌برانگیز می‌شود و چنین چیزی قادر نیست حس موفقیت را در گیمر برانگیزد. برخلاف HW1، قادرید دسته‌ای ترکیبی از چند نیروی مختلف را یکجا کنترل کنید. متاسفانه این گزینه تا آخرین نبردها چندان به کارتان نمی‌آید.

تعادل مبارزات از یک سیستم حمله سنگ،کاغذ،قیچی نام حاصل می‌شود. به این مفهوم که خودروهای زمینی در مقابل پیاده‌نظام قوی ظاهر می‌شوند، پیاده‌نظام از پس تجهیزات هوایی برمی‌آید و این تجهیزات نیز در مقابل خودروهای زمینی موثر هستند. این سیستم البته چیز عجیب و کاملا نویی نیست. کارآمد است و مناسب، اما مشکل اصلی در سادگی و کاستی هوش مصنوعی دشمنان است که در صدد حملات زیرکانه‌تر برنمی‌آیند.

در مراحل پایانی پیش می‌آید که مجبور شوید تعداد نیروهایتان را مطابق با تعداد دشمنان فراهم کنید و سپس به قطب‌های مختلف میدان جنگ بفرستید، اما این موارد بسیار کم هستند و اغلب کافی است نیروهایتان را یکجا انتخاب کرده و به یک نقطه خاص رهسپار کنید تا فارغ از این‌که از کدام دسته‌اند، دودمان دشمن را بر باد دهند.

تقابل هاله‌ها!

چند حالت مولتی‌پلیر در گیم هست که می‌توان آنها را به صورت آنلاین و تا تعداد شش نفر بازی کرد. در مد Skirmish می‌توانید به تنهایی یا همراه دوستتان با هوش مصنوعی مقابله کنید. در مد Deathmatch نبرد تا جایی ادامه می‌یابد که تنها یک بازیکن باقی بماند. مدهای Stronghold و Domination هم حول محور کنترل پایگاه‌ها یا نقاط خاص نقشه می‌گردد. Blitz عناصر بازی‌های کارتی تبادلی را با هم ترکیب می‌کند. در این مد، ساخت پایگاه و مدیریت منابع با مکانیک کارت‌بازی جایگزین می‌شود و از کارت‌ها برای استقرار واحدها استفاده خواهید کرد. در این مد، بازیکنان از کارت‌های حاصله از طی کردن بخش کارزار (Campaign)، دسته‌ای آماده کرده و به رقابت و انجام چالش‌های روزانه می‌پردازند. هر کارت، واحد مخصوص به خود را به میدان جنگ اعزام می‌کند.

تنوع بخش مولتی‌پلیر آن‌قدر نیست که بتواند مدت‌ها سرگرم‌تان کند. البته این هم بستگی به توقع گیمرها دارد. با این حال، نمی‌توان HW2 را یک اقتباس واقعا موفق از سری والدش به حساب آورد. کم و کاستی‌هایی هست که مانع به یادماندنش می‌شود.

 منبع: ضمیمه کلیک روزنامه جام جم