دفن سرمایه با فن‌آوری قدیمی

به گزارش ایلنا، جهان اقتصاد نوشت: در ادامه بررسی موضوع طولانی شدن زمان اجرای پروژه‌ها‌‌ و هدر رفتن سرمایه‌ها‌‌، باید به هزینه فناوری‌‌های قدیمی در سرجمع سرمایه‌‌های دفن شده در پروژه‌ها هم توجه کرد ‌‌.‌‌ تامین فناوری بخشی از هزینه‌‌های پروژه‌ها است‌‌.‌‌ این هزینه‌ها در چند مرحله به سرجمع هزینه‌‌های پروژه اضافه‌‌ می‌شوند که مهم‌ترین‌شان مربوط به فناوری تولید در پروژه‌‌های صنعتی است‌‌.‌‌ حالا تصور کنید که در مرحله انتخاب فناوری و یا طراحی پروژه اشتباهی بشود و پولی برای فناوری کهنه شده پرداخت گردد‌‌،  و سپس این اشتباه با طولانی شدن دوره اجرای پروژه تکمیل شود‌‌. نتیجه کار می‌شود آن اصطلاحی که روزگاری برای پیکان صفر تولیدی بکار برده شد‌‌،  نوِ‌مستعمل‌‌.‌‌ هزینه فناوری آن‌قدر هست که در انتخاب آن دقت شود‌‌، حالا اگر این فناوری از دور هم خارج شده باشد در آن‌صورت سرمایه هدر رفته نه فقط هزینه فناوری که هزینه کل طرح خواهد بود‌‌. فکر کنم چند مثال موضوع را بیشتر روشن کند‌‌.

-سال‌هاست خودرو می‌سازیم اما بدلیل فناوری قدیمی و گران‌‌، خودروسازان وطنی فقط با کمک انحصار و سد تعرفه قادر به رقابت‌‌ و فروش داخلی محصول هستند‌‌.

-پروژه ساخت کارخانه پتروشیمیایی نو و یا دست دوم که اصل فناوری آن عمری بیش از چند دهه دارد‌‌،  بجای سه سال‌‌، ده‌ساله شده در حالی که بازار در روز عرضه این تولید جدید‌‌،  محصولی با کیفیت و گرید بهتر را جستجو‌‌ می‌کند‌‌.

-پروژه‌‌های جدید راه آهن کشور به‌جای چند سال‌‌،  چند ده‌سال طول‌‌ می‌کشند و احتمالا در روز افتتاح به همان دلایلی که هم اکنون برای خطوط قدیمی شروع شده باید بدنبال‌‌ برقی کردن آن خطوط بود‌‌.

-بسیاری واحد‌‌های صنعتی در کشور با تاخیرات طولانی راه اندازی شده و این در حالی‌ است که بدلیل مصرف بالای انرژی آن واحدها در همان روز افتتاح ‌‌، قیمت تمام شده محصول آن‌ها بالاتر از معمولِ تولیدِ امروز در بازار است‌‌.

-در بسیاری از کشورها بدلایل مختلف بزرگراه‌های چند طبقه کنار گذاشته شده و حتی تعدادی‌‌ تخریب شده‌اند‌‌،  ولی هنوز بسیاری از شهرداری‌‌های کشور برای حل معضل ترافیک ‌‌، بجای به‌کارگیری فناوری‌‌های جدیدِ انسان محور‌‌، برای ساخت این بزرگراه‌ها برنامه‌ریزی‌‌ می‌کنند‌‌.

و این می‌شود دفن و یا ناکارآمدی سرمایه‌گذاری با فناوری قدیمی‌‌.

غلامرضا رحیمی- کارشناس مدیریت پروژه