اظهار نظر عجیب عضو اصول‌گرای شورای شهر تهران
مجتبی شاکری: وقتی مردم در ابتدایی‌ترین نیازهایشان مانده‌اند اصلا آثار تاریخی بریزد پایین.
به گزارش ایلنا به نقل از همدلی؛ تخریب آثار تاریخی منطقه خاورمیانه، توسط نیروهایی نظیر طالبان یا داعش در شهرهای تاریخی مثل پالمیر یا بامیان، داغی بر پیشانی تاریخ جهان گذاشت. داغی که اثرش تا ابد، لکه ننگی خواهد بود بر پیشانی آن‌ها که نخواسته‌اند – به هر دلیلی- انسان باهویت زنده بماند و تاریخ، چراغ راهگشای آیندگان و شناسنامه وجودی همه نسل‌هاباشد.
بحث آثار تاریخی می‌تواند از منطقه و از میانه جنگ و غبار برخاسته از تخریب، بیرون بیاید و خیلی آرام خود را به درون شورای اسلامی شهر تهران بکشاند تا – با منظور یا بی‌منظور- از زبان یکی از اعضای شورا این گفته مطرح شود که «تا وقتی مردم منطقه 12 در نیازهای ابتدایی‌شان مانده‌اند، بگذارید اصلا آثار تاریخی بریزد پایین!» زمانی که مجتبی شاکری این جمله را انعقاد می‌کند، ناخودآگاه ذهنت می‌رود در همان مناطق پر از گرد و غبار و پر از صدای بمب و درست در شورای شهر تهران، مجسمه بودا را می‌بینی که بالای سر آقای شاکری، منفجر می‌شود و خاکش، آرام، آرام توی شورای شهر می‌نشیند.
نیازهای اولیه انسان‌ها بسیار مهم است و این‌که مردم یک شهر و یک منطقه در تهران مثل منطقه 12 نتوانند ابتدایی‌ترین نیازهایشان را تامین کنند، کوتاهی همه دستگاه‌های دولتی و رسمی و شهری است؛ اما آیا می‌توان فردی را که نابینا است، به خاطر نابینایی، گوش‌هایش را هم کَر کرد؟ آیا می‌توان به این دلیل که مردم یک منطقه نمی‌توانند نیازهای اولیه‌شان را برآورده کنند، آن‌قدر به آثار تاریخی و هویتی‌شان بی‌اعتنا بود، که تخریب شوند؛ آن‌وقت چه تفاوتی است میان آن‌ها که از سر جهل، آثار تاریخ را خراب می‌کنند با آن‌ها که از سر دلسوزی و توجه به نیازهای مردم، به تاریخ بی‌توجه می‌شوند؛ تاریخی که سازنده هویت همان مردمی است که نیازهای اولیه‌شان بر پرچم اعتراض عضو شورای شهر نوشته شده است و آیا وجود مردمی بی‌هویت که نیازهایشان تامین‌شده است برای یک شهر و یک کشور مضر نخواهد بود؟
نکته مهم دیگری که نمی‌شود بدون توجه از کنارش عبور کرد این است که آیا زمانی که بودجه به آثار تاریخی اختصاص داده نشود و بر سر این اختصاص و عدم اختصاص، توی شورا دعوا راه بیفتد، نیازهای اولیه تامین می‌شود؛ آیا تا به حال تامین شده؛ زمانی‌که مردم هنوز در تامین نیازهایشان مانده‌اند و روز به روز، آثار تاریخی شهر، بیشتر تخریب می‌شوند، بودجه‌هایی که نه به نیازهای اولیه مردم و نه آثار تاریخی اختصاص داده شده‌اند، کجا رفته‌اند؟
ضد انقلاب پرورش دهیم یا هویت شهر را حفظ کنیم!
فایل صوتی‌اش در کانال خودش @haj_mojtaba (حاج مجتبی شاکری) موجود هست؛ عضو شورای اسلامی شهر تهران؛ حرف‌هایی ایراد کرد که شاید دیگر برای خبرنگارها هم جذابیت نداشته باشد؛ گوش‌ها کر می‌شوند و چشم‌ها دیگر نمی‌بینند و تنها حواسشان به ساعت است تا عقربه‌هایش 12 را نشان بدهد و همه بروند خانه‌هایشان و باز هم یک سهشنبه دیگر و یک جلسه علنی دیگر. هیچ‌کس نفهمید که در جلسه سهشنبه شورا، مورخ 23 آذرماه 1395، بحث اهم و فی‌الاهم رخ داده است؛ هیچ گوشی نشنید که در جلسه با صدای بلند اعلام شد که «تا وقتی نیازهای ابتدایی مردم مانده، اصلا بگذارید همه آثار تاریخی شهر بریزد پایین؛ مهم نیست!»؛ مهم نیست واقعا؟
بحث بر سر بودجه اختصاصی به منطقه 12 تهران بود و آقای شاکری، رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران در مورد تصویب برنامه ۱۷۰۰ میلیاردی در منطقه ۱۲، از برنامه‌های جزیره‌ای و غیرهماهنگ شهرداری تهران در منطقه ۱۲، انتقاد کرد. پس از آن نوبت به محمدمهدی تندگویان، نائب‌رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی رسید تا بار دیگر از هویت شهر و پیشینه تاریخی آن دفاع کند و بگوید: « منطقه ۱۲ هویت شهر تهران است باید این هویت را حفظ کنیم. نمی‌توانیم به راحتی از ساخت و حفظ این منطقه چشم‌پوشی کنیم. همه آثار اقتصادی، هویتی تاریخی حیثیتی و مذهبی آن‌جا است، برنامه زمان‌بندی را نگاه کنید، آقایان جوری بحث می‌کنند که انگار می‌خواهیم تازه استارت بزنیم! مگر می‌شود الان بیاییم راجع به نگاه جزیره‌ای صحبت کنیم. الان پایان سال است و مجموع پروژه‌ها در حال اجرا است و همین امروز شهرداری باید تکلیف پروژه‌ها را روشن کند.»
آیا منطقه 12 تخم دوزرده کرده است؟
اما این پاسخ شاکری به تندگویان بود که بار دیگر بحث عدم توجه به تاریخ و هویت یک سرزمین را در نقطه توجه قرار داد؛ او صحبت‌های خود را این‌گونه ایراد کرد: « دوستان توجهی کنند و هرجا که حرف ما غلط است، خواهش می‌کنم به ما تذکر بدهند. خواهش می‌کنم تذکر بدهید. لایحه این برنامه را به ما نداده‌اند. به کمیسیون داده‌اند، به ما که نداده‌اند. من الان این‌جا اعلام می‌کنم: 9 روز است که آمده؛ بالاخره ما باید به طور منطقی در دستور بخوانیم و نظر بدهیم دیگر.
و این نکته آقای تندگویان را قبول ندارم؛ مگر منطقه 12 تخم دوزرده می‌کند؛ مردم همه‌شهر، مردم تهران هستند!»
مردم ضد انقلاب شوند؟ بگذارید آثار تاریخی بریزد پایین!
آقای شاکری این‌طور صحبت‌های خود را ادامه داد که « آقای طلایی اگر هستی بگو که این شورایارها پدر صاحب‌بچه‌شان درآمده تا این محلاتی که هستند، (این‌طوری باشند). مردم ضد انقلاب می‌شوند ما می‌خواهیم برویم انبار فلان را و آثار تاریخی فلان را (بسازیم!) آثار تاریخی اصلا بریزد پایین؛ مردم در (نیازهای) ابتدایی‌هایشان دچار مشکل هستند؛ این با چه منطقی سازگار است؟ مگر ما قومیت‌گرا هستیم؟»
همه این‌ها در حالی است که مسئولان رسانه‌ای آقای شاکری با حذف«پایین ریختن آثار تاریخی» سخنانش را نقل کردند؛ این بخشی از این نقل قول ( به واقع غیر مستقیم) است؛ « او با بیان این‌که شهرداری قصد دارد چند برابر بودجه یک منطقه را در منطقه ۱۲ هزینه کند، در حالی‌که برخی از مناطق برای تامین مالی پروژه‌های جزئی دچار مشکل هستند، افزود: مگر منطقه ۱۲ تخم دو زرده کرده که بیشتر باید برای آن هزینه شود؟! و مگر شورای شهر قومیت گرا است که اعضایی که اهالی این منطقه هستند، به استناد آن تصویب این لایحه را درخواست می کنند؟!»
منطقه 12، تهران را فریاد می‌زند
اما با این نگاه به مسائل شهری که حفظ آثار تاریخی در آن هیچ جایگاهی نداشته، تا چه حد می‌توان به پیشرفت شهر و فرهنگ یک جامعه امیدوار بود؟
محمدمهدی تندگویان، عضو شورای شهر تهران که صحبت‌هایش در مورد منطقه 12 باعث شد که شاکری واکنشی تند (و شاید احساسی) از خود بروز بدهد، به همدلی می‌گوید: «آقای شاکری دغدغه‌هایی دارند که این دغدغه‌ها را قبول دارم اما ما نباید در بحث شهری، همه موضوعات را با هم قاطی کنیم و بعد به جمع‌بندی‌ای برسیم که درست نباشد؛ منطقه 12، معضلات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی فراوان دارد اما این دلیل نمی‌شود که اگر ما در یک حوزه خوب عمل نکرده‌ایم، بیاییم و بقیه حوزه‌های منطقه را زیر سوال ببریم و دیگر سراغ آننرویم.»
تندگویان در مورد بافت تاریخی منطقه 12 می‌گوید: «اهمیت تاریخی منطقه 12 موضوعی کاملا مشخص است. منطقه 12 هویت شهر تهران است و یکی از دلایلی که ما می‌توانیم اثبات کنیم که تهران پایتخت ایران بوده و به عنوان مرکز ایران بوده، حضور منطقه 12 است؛ بافت سنتی بازار در آن‌جا وجود دارد؛ بافت قدیم محلات ما عمدتا در منطقه 12 وجود دارد؛ بخش بسیار زیادی از خانه‌های تاریخ ما در آن منطقه است؛ مجلس قدیم در آن منطقه است و نمادهای بسیاری که اصالت تهران را نشان می‌دهد و در عین حال بسیاری از هویت‌های مذهبی ما در آن منطقه است؛ اغلب مساجد منطقه 12، در میراث فرهنگی ثبت شده‌اند و ما موظف به حفظ این‌ها هستیم و ارزش تاریخی و هویتی آن باید برای شهر حفظ شود و الا که شهر هم هویت خود را از دست می‌دهد.»
او می‌گوید« این‌که مردم در آن منطقه آن‌قدر به لحاظ معیشت و اقتصاد ضعیف هستند که به قول آقای شاکری حتی ممکن است دینشان را از دست بدهند، درست است اما جزو شرح وظایف شهرداری نیست که بخواهد بودجه‌ای برای این‌کار در نظر گرفته شود؛ این مشکل دولت است که شهر آن‌قدر جمعیت‌پذیر شده که از تامین نیازهای آدم‌هایش مستاصل است. و این‌که ایشان گفتند که منطقه 12 برای ما (تخم دوزرده) نکرده، من هم از منظر شورای شهر قبول دارم که ما باید به همه مناطق رسیدگی کنیم ولی نمی‌توانیم منکر این شویم که منطقه 12 یکی از مناطق هویت‌سازمان و قدیمی‌ترین منطقه از نظر بافت مسکونی و بازار و مذهبی و... است.»
او می‌گوید که فکر می‌کند که « این موضع، موضع آقای شاکری هم نباشد چون این نگاه، نگاه درستی نیست.»
آساره کیانی