از واشنگتن دو پیام متفاوت می‌آید/اوفک صریح و سریع وارد کار شود

*نکته‌ای که باید به آن توجه کنیم این است که جنس تعهدات ما و طرف مقابل متفاوت است. اگر جنس تعهدات یکی بود می‌توانستیم به راحتی مقایسه کنیم البته این به این معنا نیست که ما در طول مذاکرات یا انتهای آن قبول کردیم تعهدات متوازن نباشد، بلکه به ذات تعهدات متفاوت بوده است و ما از ابتدا سعی کردیم در عین این‌که جنس‌ تعهدات متفاوت است، توازن در آنها رعایت شود.

* قبل از روز اجرای توافق، ما تاکید داشتیم وقتی شروع به اجرای تعهدات در سایت‌های نطنز، فردو، تعداد سانتریفیوژها یا راکتور اراک می‌کنیم، آن‌ها نمی‌توانند دست روی دست بگذارند بلکه باید برخی کارها را انجام دهند و قرار شد تا شورای امنیت قطعنامه‌های گذشته را در همان مقطع لغو کند، تصمیم‌گیری درباره تحریم‌های اتحادیه اروپا انجام شود و جلسه شورای اروپا تشکیل شود، اما اجرای تصمیم وقتی باشد که برجام اجرایی می‌شود و هم‌چنین درباره تحریم‌های آمریکا قرار شد تا تصمیمات‌شان را بگیرند و دستورالعمل‌های اجرایی را لغو یا متوقف کنند. در حقیقت به دلیل تفاوت در جنس اقدامات مجبور بودیم به این نوع رویکرد برسیم.

* تحریم‌ها روی کاغذ برداشته شده است که این بحث بر می‌گردد به موضوع توازن؛ یعنی توازن روی کاغذ وجود دارد اما در عمل با اجرایی شدن برجام با مشکلاتی رو به رو شدیم.

* مقداری از این مشکلات بر می‌گردد به این‌که تحریم‌های دیگری هم به جز تحریم‌های مرتبط با موضوع هسته‌ای (تحریم‌های اولیه آمریکا) وجود دارد که باعث نگرانی برخی موسسات مالی اروپایی می‌شود که ما هم به آن منتقد هستیم و به آمریکایی‌ها هم این را گفته‌ایم که آنها بر اساس برجام باید فضای لازم را ایجاد کنند تا این نگرانی رفع شود و از دید ما این کار را انجام نمی‌دهند. از دید ما از واشنگتن دو پیام می‌آید؛ یکی از وزارت خارجه آمریکا که می‌گوید در انجام کارهای بانکی و مالی با ایران هیچ مشکلی وجود ندارد و پیام دوم از سوی اوفک می‌آید که ناقض پیام اول است.

* در تمام جلساتی که بعد از اجرایی شدن برجام با آمریکایی‌ها در سطح وزیر و معاونان داشتیم بر این نکته تاکید کردیم، پیامی که از سوی آنها می‌آید نه تنها یک پیام نیست بلکه این پیام مثبت هم نیست.

*ما نزدیک به ده سال در تحریم بودیم و در این مدت ارتباط بانکی ما در سطح بین‌المللی قطع و در حد صرافی بوده است اما قوانین و مقررات نظام بانکی بین‌المللی در این مدت تغییر کرده است و برای رساندن خود به سطح بین‌المللی به زمان نیاز داریم. از طرفی مقرراتی درباره پولشویی و مبارزه با تروریسم وجود دارد که اکنون مصوبات آن را تصویب کرده‌ایم، بنابراین علاوه بر مشکلات اجرا که آمریکا ایجاد می‌کند برخی مشکلات هم به مشکلات غیر برجامی بر می‌گردد.

* از روزی که برجام اجرایی شده است تا الان پیشرفت‌های خوبی در زمینه رفع تحریم‌ها و تعاملات بانکی و مالی انجام شده است، هر چند که این پیشرفت‌ها کند بوده است. البته این کندی بعضا مربوط به بانک‌های بزرگ است نه کوچک. این طور نیست که الان ما نفت بفروشیم اما هیچ بانکی پول ما را نگیرد، اگر قبلا رابطه کارگزاری نبود و مجبور بودیم از طریق صرافی‌ها کار کنیم، الان دیگر این مشکل وجود ندارد.

* به طور شفاف و صریح می‌توانم بگویم که مشکل بانک‌های بزرگ مربوط به پروژه‌های بزرگ است. بانک‌های کوچک و متوسط از عهده پروژه‌های بزرگ بر نمی‌آیند. اینکه چرا تا الان مشکل بانک‌های بزرگ و تعامل آنها با ایران بعد از شش ماه حل نشده است؛ یک دلیلش ترس بانک‌های بزرگ به خاطر تحریم‌های اولیه آمریکاست که نگرانند دوباره تنبیه شده و مورد جریمه‌های سنگین از سوی آمریکا قرار گیرند و اتفاقا ایراد ما به آمریکایی‌ها این است که وقتی در دوران تحریم آن فضای منفی بین‌المللی را علیه ایران ایجاد کردند به طوری که حتی در زمینه معاملات دارویی مشکل پیدا کردیم، الان هم موظفند این فضای منفی را بشکنند. آنها (آمریکایی‌ها) یک قول‌هایی داده‌اند اما ما هنوز راضی نیستیم.

* شرکت‌ها و بانک‌های خصوصی بر اساس ملاحظاتی که خودشان دارند تصمیم می‌گیرند چه کار کنند. ما ایرادمان این است که اوفک که مسوول بررسی تعاملات موسسات و شرکت‌های بین‌المللی با ایران در آمریکا است، باید یک مجوز جامع (General Licence) به آنها بدهد و اگر نمی‌شود این کار را انجام دهد یا نمی‌تواند، باید تک تک با بانک‌ها تماس برقرار کند و سوالات و نگرانی‌هایشان را پاسخ دهد، همچنین این روند نباید زمان‌بر باشد، بلکه رویکرد و برخورد اوفک برای رفع نگرانی بانک‌ها باید به حل مسایل این بانک‌ها سرعت دهد. ما خواهان آن هستیم که اوفک صریح و سریع وارد کار شود و مشکلات و ابهامات و سوالات را رفع کند تا سریع به نتیجه برسیم. البته آمریکایی‌ها می‌گویند در دستورالعمل‌ها مسایل، ابهامات و سوالا ت را گفته‌ایم اما حرف ما و بانک‌های بزرگ این است که این مقدار کفایت نمی‌کند.

* حرف ما این است که این روند نمی‌تواند طولانی و زمان‌بر باشد، بلکه باید این روند را تسریع کنند. ما می‌گوییم باید اوفک مجوز را به آن بانک بدهد، حالا هر چه‌قدر که مراودات و گفت‌وگوها میان بانک‌های ایران و بانک‌های بزرگ بین‌المللی به زمان و شرایط خاص نیاز دارد بحث دیگری است. در عین حال ما تاکید داریم که آمریکا بر اساس برجام باید اجرای موفقیت‌آمیز آن را تضمین کند.

* در جلسات به طور جدی و علنی گفته‌ایم که ما باید میوه اجرای برجام را بتوانیم بچینیم که آن هم رفع تحریم‌هاست. اگر نتوانیم این میوه را بچینیم توافق موفقیت‌آمیز اجرا نشده است. این خیلی روشن است و وقتی این مساله را در جلسات و ملاقات‌ها مطرح می‌کنیم آنها این را به چالش نمی‌کشند و نمی‌گویند شما (ایران) اشتباه می‌کنید. فقط می‌گویند که ما داریم روی این مساله کار می‌کنیم، اما این کار زمان می‌برد و در حال رایزنی هستند. بنا بر این حرف ما این است که لازم است اوفک به میدان بیاید و خیلی صریح و سریع فضای منفی بین‌المللی را بشکند.

* ما در وزارت امور خارجه کار تخصصی خود را دنبال می‌کنیم تا منافع ملی به بهترین وجه به دست آید. به طور قطع عنصر زمان مهم است. حتی اگر فرض کنیم انتخابات سال آینده نیست و سه سال آینده برگزار می‌شود باز هم زمان به طور جداگانه در بحث اجرای مطلوب برجام برای وزارت خارجه مهم بود. ما نمی‌خواهیم منافع ملی را فدای زمان کنیم در عین حال که زمان در رسیدن به منافع ملی برای ما مهم است.

* علاوه بر این این‌طور نیست که دولت محترم به دلیل انتخابات پیش‌رو برخی از مصلحت‌ اندیشی‌ها را انجام داده یا اصولی را کنار بگذارد. ما در چارچوب برجام کارها را جلو می‌بریم. معتقدیم بحث برجام یک موضوع فراجناحی است و به امنیت ملی ما مربوط است و باید جدای از مباحث انتخاباتی به آن نگاه شود چراکه اساسا موضوعات سیاست خارجی فراجناحی است، البته برخی مواقع هم ممکن است دست‌خوش سیاسی‌کاری‌ها شود که باید سعی کنیم از آن اجتناب کنیم. با این حال توجه ما بر روی اجرای درست و سریع برجام فارغ از تحولات سیاسی داخلی است.

* سعودی‌ها و رژیم صهیونیستی بیش‌ترین تلاش را کردند تا مذاکرات به نتیجه نرسد و بعد از برجام احساس کردند که کاملا بازی را باختند و اگر برجام باعث شود برای ایران فضای جدیدی ایجاد می‌شود به معنی این است که فضا برای آنها منفی و محدود می‌شود. اقدامات آنها فضا را مسموم کرد و الان فضای دیگری نسبت به آن‌چه بعد از توافق در منطقه شاهد بودیم را می‌بینیم. آنها سعی دارند ایران‌هراسی که با برجام از بین رفت را احیا کنند، اما قطعا این اقدامات شکست خورده و در نهایت روشن می‌شود که چه کسی در جهت ثبات در منطقه حرکت می‌کند و چه کشوری در جهت بی‌ثباتی.