چرا اصولگرایان قبلا نگران دولتی‌شدن انتخابات نبودند؟
جلسه اخیر اسحاق جهانگیری با اعضای حزب کارگزاران سازندگی و سخنان او درباره انتخابات مجلس دهم بهانه خوبی به دست اصولگرایان داده است تا موجی از حملات جدید را علیه دولت ساماندهی کنند.
اصولگرایان مخالف دولت همین جلسه را مصداق فعالیت انتخاباتی دولتیها گرفتهاند و از ورود دولت به انتخابات مجلس ابراز نگرانی میکنند؛ حال‌آنکه یادآوری انتخابات مجالس هشتم و نهم روشن میسازد که نگاه واقعی اصولگرایان به نقش دولتها در ساماندهی لیستهای انتخاباتی چگونه است.
هنوز خاطره تشکیل فهرست «رایحه خوش خدمت» برای مجلس هشتم و همینطور تلاشهای سیاسی با مرکزیت پاستور برای اتحاد اصولگرایان در انتخابات مجلس نهم از خاطرهها پاک نشده است. زمانی که اصولگرایان بدون هیچ دغدغههای در نهاد ریاست جمهوری و با مرکزیت محمود احمدی‌نژاد جلسات انتخاباتی خود را برگزار میکردند و هیچ نگرانی از آنچه امروز «دخالت دولت در انتخابات» می‌دانند، نداشتند.
برای انتخابات مجلس هشتم، پس از تشکیل رایحه خوش خدمت و اعلام نتایج انتخابات سومین دوره شوراهای شهر و روستا و تداوم اختلاف‌نظرها در عرصه‌های مختلف، میان اصولگرایان (به‌ویژه، میان دولت و مجلس)، چگونگی حصول به انسجام و همفکری، در میان اصولگرایان، به اولویت اصلی، تبدیل گردید. آغاز توافقات، به تشکیل نشستی با دعوت محمود احمدی‌نژاد، متشکل از آقایان محمود احمدی‌نژاد، غلامعلی حداد عادل، علی لاریجانی، احمد توکلی، علی اکبر ولایتی، حسین فدایی، علیرضا زاکانی، محمدرضا باهنر، صادق محصولی، حیدر مصلحی، علی کردان، مهدی چمران، محمدرضا رحیمی، محسن کوهکن و حبیب‌الله عسگراولادی باز می‌گردد که پس از نشست‌های این ۱۵ نفر، کارگروهی ۹ نفره، متشکل از چمران، باهنر، مصلحی، محصولی، کوهکن، فدایی، زاکانی و... ماموریت تدوین منشور اصولگرایی و توافق برای حصول به وحدت را برعهده گرفت که در نهایت، سه طیف از جریان اصولگرا، شورایی را تشکیل دادند که جبهه متحد اصولگرایان نام گرفت. یاددآوری این نکته ضروری است که جلسات اولیه این نشستها در نهاد ریاست جمهوری و با دعوت مستقیم محمود احمدی‌نژاد برگزار شده بود.
چهار سال بعد، یعنی سال 89 و در آستانه رقابت مجلس نهم بود که به پیشنهاد حبیب‌الله عسگراولادی و باز هم با دعوت محمود احمدی‌نژاد، نشستی با حضور برخی از سران اصولگرایان در ساختمان نهاد ریاست جمهوری تشکیل شد. در اولین جلسه از این سلسله جلسات محمود احمدی‌نژاد فلسفه تشکیل این نشستها را اینگونه بیان میکند: «در پی جلسه‌ای که حدود دو ماه قبل با آقای عسگراولادی داشتیم و پیشنهاد ایشان جهت تحکیم هرچه بیشتر جبهه اصولگرایی با شرکت همه چهره‌های اصولگرا، این جلسه ان شاالله وحدت‌بخش را برگزار کرده‌ایم.»
یاددآوری لیست چهره‌های اصولگرا در آن نشست هم خالی از لطف نیست: سید شهاب الدین صدر، علی‌اکبر ولایتی، محمدرضا باهنر، علی اردشیر لاریجانی، حبیب‌الله عسگراولادی، علی‌اکبر ابوترابی، اسدالله بادامچیان، محمد نبی حبیبی، محسن کوهکن، غلامعلی حدادعادل، حسین فدایی، عزت‌الله ضرغامی و علیرضا زاکانی، مهرداد بذرپاش، مجتبی ثمره‌هاشمی، محمد فروزنده، محمدرضا آشتیانی، بیژن ذبیحی، محمدرضا میرتاج‌الدینی، مرتضی آقاتهرانی، مهدی کوچک‌زاده، حمید رسایی، علی‌اصغر زارعی، محمدرضا رحیمی، مسعود زریبافان، ابراهیم عزیزی، حمیدرضاحاج بابایی، صادق محصولی و حیدر مصلحی. هرچند از این جمع لاریجانی، آشتیانی، رحیمی و زریبافان به دلیل سفر مقام معظم رهبری در قم بودند و زاکانی نیز به دلیل کسالت نتوانست در این جلسه شرکت کند اما به پیشنهاد برخی حاضران قرار شد در جلسه آینده از برخی چهره‌های غایب اصولگرا همچون محسن رضایی، محمد باقر قالیباف، احمد توکلی، مرتضی نبوی و مهدی چمران نیز برای حضور در این نشست دعوت به‌عمل آید.
هر چند این نشستها خصوصا برای انتخابات مجلس نهم نتوانست اتحاد اصولگرایان را برای آنها به ارمغان بیاورد اما نقش پررنگ دولتهای نهم و دهم در آن آشکار بود. تا آنجا که جلسات اولیه در هر دو دوره در نهاد ریاست جمهوری و گاه دفتر محمود احمدی‌نژاد و با دعوت او برگزار میشد. در آن زمان هیچ چهره اصولگرایی نه تنها از دولتی شدن انتخابات ابراز نگرانی نمیکرد که حتی بدون هیچ‌گونه واهمهای اخبار مربوط به برگزاری نشستها در دفتر رئیس‌جمهوری نیز منتشر میشد.
مقایسه سابقه آن دو انتخابات با شرایط کنونی سوالات زیادی را از انتقادات امروز و سکوت همراه با رضایت دیروز اصولگرایان از ورود دولت به انتخابات ایجاد میکند. اینکه چرا وقتی دولت همسو با آنها دست به اقدامات انتخاباتی گسترده میزند، فارغ از هر گونه نقدی حتی با آن تا مقاطعی هم همکاری میشود و وقتی یکی از دولتمردان غیر همسو با آنها کوچکترین حرفی درباره انتخابات مجلس بر زبان میآورد، آماج حملات این طیف قرار میگیرد؟
آیا اصولا دولت احمدی‌نژاد به لحاظ جایگاه حقوقی با دولت روحانی تفاوتی داشته و دارد که دعوت او برای تهیه لیست انتخاباتی و تشکیل جلسات پی‌درپی در دفترش امری «خیر» و «نیکو» برای کشور تلقی می‌گردد و اظهارنظر معاون اول دولت یازدهم «دخالت در انتخابات»؟
هرچند میتوان به تشکیل جلسه حزب کارگزاران در مجموعه سعدآباد که متعلق به ریاست جمهوری است و قسمتی از سخنان اسحاق جهانگیری نقدهایی وارد کرد٬ اما به نظر میرسد اصولگرایان حداقل در این مقطع شایستگی لازم را برای بیان این انتقادات ندارند. چرا که اول باید درباره فعالیتهای انتخاباتی دولتهای نهم و دهم که به صورت رسمی و علنی و با دعوت شخص احمدی‌نژاد و حمایت و لبیک آنها انجام میشد توضیح دهند و بگویند چرا در آن زمان بحث «دخالت دولت در انتخابات» مطرح نبوده است.
منبع: خردادنیوز
