ایران می تواند هم هسته ای باشد هم رونق اقتصادی

در حالی که تندروهای داخلی در حال القائ این امر به جامعه هستند که در صورت انجام توافق و رفع تحریم ها تمام دستاورد هسته ای از بین خواهد رفت آلن ایر این سخنان را تائید نمی کند و به طور کلی این حرفها را مخالف توافق ژنو می داند

به گزارش گروه سایر رسانه های ایلنا به نقل از عصر ایران؛ آلن ایر، سخنگوی فارسی زبان وزارت امور خارجه آمریکاست که تسلط خوبی بر ادبیات فارسی دارد و در گفتگوهای روزمره و حتی مصاحبه های رسمی از اصطلاحات و مثل های فارسی استفاده می کند.

در حالی که مذاکرات هسته ای ایران و ۱ + ۵ همچنان در دستور کار طرفین است " عصرایران " در مصاحبه ای با آلن ایر به بررسی تحولات جاری پرداخت که مشروح آن را در ادامه می خوانید:

به عنوان یک سیاستمدار حتما پیش آمده که مسائل اقتصادی را نیز گهگاه مرور کنید. آیا امریکایی ها و سرمایه داران محروم از بازارهای سرمایه گذاری ایران، علاقه ای برای حضور در بازار سرمایه ایران دارند؟

بله از بدیهیات است که اگر نظام گسترده تحریم های هسته ای برداشته شود محتمل است سطح سرمایه گذاری خارجی در ایران به طور چشمگیری افزایش یابد و خود این افزایش سرمایه گذاری خارجی موجب تسریع رشد اقتصادی خواهد شد؛ اجازه بدهید اضافه کنم که ایران نباید بین برنامه هسته ای اش یا رونق اقتصادی یکی را انتخاب کند. در چارچوب توافق ژنو(یعنی برنامه اقدام مشترک) ایران حق دارد برنامه هسته ای متناسب با نیازهای عملی و واقعی اش داشته باشد و همانطور که در توافق ژنو آمده است " به دنبال اجرای موفق گام نهایی راه حل جامع و با سپری شدن کامل دوره زمانی گام نهایی، با برنامه هسته‌ای ایران مانند برنامه هر کشور غیرهسته ای دیگر عضو NPT رفتار خواهد شد. "

آقای اوباما تا چه اندازه در مسیر این تعامل مصمم است؟

پرزیدنت اوباما مصمم است که:
۱) ایران نباید به سلاح هسته ای دست بیابد
۲) از هیچ تلاشی برای حل این بحران بطور صلح آمیز از طریق دیپلماسی پویا فروگذار نکند. اگر ما بتوانیم در این باب به نتیجه مطلوب برسیم، امید این است که این نتیجه بتواند به بهبود روابط دوجانبه نیز کمک کند.

عدم اعتماد به امریکا مهم ترین مانع بهبود شرایط میان دو طرف هست. سال ها پیش خانم آلبرایت با اعتراف به دخالت در کودتای ۲۸ مرداد گام کوچکی برداشت اما حالا انتشار اسناد محرمانه در این باره به تاخیر افتاده است. آیا بنا دارید گام هایی برای اثبات حسن نیت و ایجاد اعتماد در میان مردم و دولت ایران بردارید؟

خیلی پوزش می خواهم اما باز هم من نمی توانم فرض پشت سوال شما را قبول کنم. گیریم که عدم اعتماد به آمریکا عاملی در عدم بهبود شرایط فیمابین است، درست مثل اینکه عامل دیگری عدم اعتماد از طرف ما است. به عقیده من خود این روند مذاکره اگر به نتیجه برسد نشان دهندۀ حسن نیت و گام برداشتن به سوی ایجاد اعتماد از همه طرف خواهد بود.

با توجه به بازتابی که قدم زدن آقای کری و آقای ظریف داشت نظر شما و برداشت شما از این پیاده روی چیست؟

والله راستش را بخواهید من در مورد آن نظر خاصی ندارم. آنها در چارچوب این مذاکرات هسته ای تابحال در جهت رسیدن به تفاهم و توافق جامع جلسات بی شماری داشته اند و به نظر ما چنین جلساتی کارساز هستند. این بار در ژنو مثل اینکه برای رفع خستگی این کار را در حین پیاده روی انجام دادند.

و چند سوال شخصی؛ چه عاملی باعثشد که شما زبان فارسی را بیاموزید وبهتر است بگویم چرا زبان فارسی؟

کاملاً تصادفی بود. من در جوانی اهل فراگیری زبان بودم و در دانشگاه رشته من ادبیات بود. طبع شعری داشتم و علاقمند به ترجمه های شعر های عرفانی و تصوفی ایرانی شدم. هوس داشتم کمی فارسی یاد بگیرم و یواش یواش فنا در عشق و علاقه به زبان و فرهنگ ایرانی شدم و اصلاً نمی دانم چرا اینقدر شیفتۀ زبان و فرهنگ ایران شده ام. ممکن است نگاه و طرز ادراک پشت سر زبان فارسی با طرز طبع و شخصیت من همخوانی داشته باشد. به هر حال انگیزه من بیشتر جنبه شخصی داشت تا حرفه ای، چون فقط سال های بعد، که دیپلمات شدم آشنایی من با فارسی از نظر حرفه ای به درد من خورد.

چرا اینقدر به آداب و رسوم ایران علاقه مند هستید صرفا بخاطر فارسی صحبت کردن تان؟

علتش را اصلا نمی دانم، یعنی نمی دانم چرا ایران و زبانش و آداب و رسومش برای من اینقدر جذابیت دارد. ممکن است علتش این باشد که هر زبان قبل از اینکه ابزار برقرار کردن ارتباط باشد ابزار ادارک است و همانگونه که قبلا به آن اشاره کردم، تا حدی طرز ادراکی که زبان فارسی دارد با آن انس پیدا کردم.

شما انگشتر عقیق به دست می کنید؟

بله، عقیق یمنی؛ چندتا دارم. از رنگ این سنگ خوشم میآید.

آیا تا به حال به ایران سفر کرده اید؟

خیر هنوز فرصت نشده. باید صبر ایوب داشته باشم و انشاالله یک روز(بیایم).

آیا خانواده شما هم به اندازه خودتان ایران دوست هستند؟

متاسفانه اصلاً؛ باید اعتراف کنم که هم همسرم و هم سه دختران جوانم هیچ علاقه ای به فارسی و فرهنگ ایران پیدا نکردند و بدتر از آن دخترانم همیشه گله می کنند که بجای بازی کردن با آنها، من کتاب های فارسی می خوانم. چه باید کرد؟