آقای پزشکیان! چرا حتی یک مراسم تقدیر ساده برای ظریف نگرفتید؟

محمد جواد روح، سردبیر هم میهن در یادداشتی با عنوان «داستان دو معاون/ ظریف‌ها و دبیری‌ها دو نحله در دولت‌اند» به تمایزهای ظریف ها و دبیری ها در دولت و نزدیکان پزشکیان پرداخت و در بخشی از آن نوشت:

سوی دیگر مسئله، شخص رئیس‌جمهور و نیروهای موثر نزدیک به او هستند که جا دارد ماجرای دبیری را مغتنم بدانند و تکلیف مسیر آینده دولت را در میان دو نحله «شرکا» (ظریف‌ها) و «رفقا» (دبیری‌ها) روشن سازند و مسیر سرمایه‌سوز کنونی را تغییر دهند.

 متاسفانه جز عزل دبیری در موارد دیگر، عملکرد شخص رئیس‌جمهور و حلقه اصلی ایشان در نهاد ریاست‌جمهوری مناسب نبوده است. گویی این حلقه، چندان تمایل و علاقه‌ای به حضور ژنرال‌ها و بزرگانی خارج از حلقه محدود خود در دولت ندارند و در مواردی آمادگی دارند پاس گل‌های حذف و حاشیه‌نشینی چهره‌های شاخص دولت را به تندروترین طیف‌های مخالف دولت بدهند.

این، اتفاقی بود که در مورد ظریف رخ داد و به‌نوعی دیگر درباره علی طیب‌نیا و عبدالناصر همتی نیز تکرار شد. به‌رغم پاره‌ای حمایت‌های لفظی و مقطعی، شخص پزشکیان نیز درباره این چهره‌ها شرط شراکت را چنان که باید به جا نیاورد و به نظر می‌رسد علاوه بر مخالفان دلواپس، در دام رفقا و همشهریانی هم افتاد که نهاد ریاست‌جمهوری را ملک طلق خویش می‌پندارند و هر وزنه و بزرگی را از اطراف رئیس‌جمهور می‌پرانند. پزشکیان دیروز تصمیم درستی گرفت.

اما رئیس‌جمهور باید بداند همانطور که عزل و حذف دبیری‌ها بر اعتبار سیاسی و سرمایه اجتماعی دولت و شخص رئیس‌جمهور می‌افزاید و در نزد جامعه و بدنه حامیان امید می‌زاید، ایستادگی و مقاومت در برابر حذف ظریف‌ها نیز چنین نقشی ایفا می‌کند. اما در عمل، نشانه‌های روشنی از این ایستادگی دیده نشد.

 جا دارد آقای پزشکیان یک‌بار پاسخ دهد که چرا ظریف رها شد؟ چرا نهاد ریاست‌جمهوری حتی یک مراسم تجلیل برای کسی که تمام‌قد در جریان انتخابات و پس از آن به میدان آمد و همه تیرهای تهمت و حتی حکم اعدام در میدان‌ها و خیابان‌ها را به جان خرید؛ برگزار نکرد؟ آیا در اینجا هم، منع قانونی و مصلحت نظام در میان بود؛ آن‌هم درحالی‌که چند روز پس از برکناری، ظریف به افطاری رهبری هم دعوت شد.

از ظریف بگذریم؛ درباره وزیر سابق اقتصاد هم پرسش جدی وجود دارد. درحالی‌که انتظار می‌رفت و شنیده می‌شد که عبدالناصر همتی پس از آن استیضاح به ریاست بانک مرکزی گمارده شود تا در شرایط فشار حداکثری، حداقل از توانمندترین نیروهای خود در برابر جنگ اقتصادی ترامپ سود ببریم؛ نه‌فقط پزشکیان چنین اقدامی نکرد، بلکه در نهایت تعجب، تا امروز و با گذشت بیش از یک ماه از استیضاح حتی حکمی تشریفاتی در سطح مشاور اقتصادی رئیس‌جمهور و یا انتصاب به‌عنوان جایگزین ظریف در معاونت راهبردی صادر نشده است و بدین ترتیب، عملاً چراغ سبز به مخالفان برای قلع و قمع سایر ژنرال‌ها و معدود اصلاح‌طلبان اصیل دولت داده شد.

باید منتظر ماند و دید آیا برکناری دبیری، آغاز تغییر رویه‌ای جدی از سوی رئیس‌جمهور خواهد بود یا آنکه در حد اقدامی مقطعی و اجباری و نسبتاً دیرهنگام متوقف خواهد ماند؟