روزنامه سیاست روز:
باید بر سر اعزام ابوطالبی به امریکا، حتی تا مرز خروج از سازمان ملل پیش برویم
وقتی سازمان ملل چنان وابسته به نظام سلطه است که کشورهایی مانند آمریکا به خود اجازه می‌دهند در تعیین نمایندگان اعضا دخالت نمایند و سازمان ملل و شخص مون دبیر کل آن نیز در برابر این گستاخی، راه سکوت در پیش می‌گیرند و به تایید اقدام آمریکا می‌پردازند، دیگر عضویت در آن معنا ندارد و می‌توان گزینه خروج از این نهاد ناکارآمد و شکست خورده را روی میز داشت.
روزنامه سیاست روز در مقاله ای نوشت:
آمریکا با فضاسازی علیه ابوطالبی سعی دارد تا به زعم خود تحقیر ملت ایران در عرصه جهانی را رقم زند. آمریکایی‌ها چنان وانمود می‌سازند که در برابر ایران دست برتر را دارند و حتی می‌توانند تعیین‌کننده نماینده ایران در سازمان ملل باشند. آنها در کنار تحقیر ملت ایران چنان عنوان می‌کنند که مقابله آنها با انتخاب ابوطالبی در چارچوب مبارزه با تروریسم و امنیت جهانی بوده است تا به زعم خود چهره ایران را نیز در عرصه جهانی تخریب نمایند. عدم معرفی ابوطالبی به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل برابر بر اجرای طرح آمریکا خواهد بود که مسلما مورد پذیرش ملت ایران نمی‌باشد.
چهارم آنکه کارنامه آمریکا نشان می‌دهد که آنها در برابر هر قدم عقب‌گرد چندین گام به جلو حرکت خواهند کرد. با تمکین دولت مبنی بر عدم معرفی ابوطالبی به سازمان ملل، مسلما دخالتهای آمریکا در امور ایران متوقف نخواهد شد و آمریکا سعی می‌کند تا مساله ابوطالبی را به عرفی جهانی مبدل سازد.
آمریکا تلاش می‌کند تا از مساله ابوطالبی به عنوان الگویی برای دخالت در تعیین نمایندگان ایران در سایر نهادهای بین‌المللی و خاموش کردن صدای عدالت‌خواه و تاثیرگذار ایران در عرصه جهانی بهره گیرد. جمهوری اسلامی ایران به عنوان نادی عدالت و آزادی و استقلال توانسته نقشی مهم را در نهادهای بین‌المللی ایفا نماید که هراس آمریکا و متحدانشان را به همراه داشته است. آمریکا برای خاموش کردن و در حاشیه قرار دادن ایران طراحی‌های متعددی صورت داده که مداخله در تعیین نمایندگان ایران برای نهادهای بین‌المللی و نیز فضاسازی برای اخراج آنها از نهادهای جهانی به بهانه‌های مختلف(از
جمله تروریسم و ناقض حقوق بشر و…) ابعاد جدید این طراحی است.
با توجه به آنچه ذکر شد ایستادگی دولت در معرفی ابوطالبی به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل امری ضروری برای پاسخگویی به گستاخی‌های کنونی آمریکا و طراحی‌های بلند مدت آنها است چرا که عقب‌گرد از این مهم برابر با گستاخ‌تر شدن آمریکا و توسعه میدان دخالتهای آن در امور ایران خواهد بود که در کنار تبعات داخلی، در عرصه جهانی نیز پیامدهای منفی بسیاری برای کشور به همراه دارد.
در این چارچوب حتی مساله خروج ایران از سازمان ملل نیز می‌تواند مطرح گردد. وقتی سازمان ملل چنان وابسته به نظام سلطه است که کشورهایی مانند آمریکا به خود اجازه می‌دهند در تعیین نمایندگان اعضا دخالت نمایند و سازمان ملل و شخص مون دبیر کل آن نیز در برابر این گستاخی، راه سکوت در پیش می‌گیرند و به تایید اقدام آمریکا می‌پردازند، دیگر عضویت در آن معنا ندارد و می‌توان گزینه خروج از این نهاد ناکارآمد و شکست خورده را روی میز داشت و آن را در واکنش به گستاخی آمریکا و سکوت سازمان ملل در عرصه جهانی مطرح نمود.
