آیا امکان ملاقات با حضرت مهدی وجود دارد؟
امکان دیدار امام معصوم (علیهالسّلام) در عصر غیبت بدین معنا نیست که هرکس بخواهد بدان دست مییابد.
دو نوع ملاقات با امام زمان داریم که یکی از آنها صحیح و معتبر است و اشکالی بر آن وارد نیست و نوع دیگر غیرصحیح است.
هر دو نوع آن را شرح میدهیم تا مطلب روشن شود.
۱. قسم اول ملاقاتی است که با اراده امام زمان و صلاحدید امام زمان (علیهالسّلام) صورت میگیرد و شخص ملاقات کننده خود ارادهای در ملاقات ندارد؛ به این معنا که زمان، مکان، مدت و تعداد دفعات ملاقات بهدست امام زمان است نه به دست شخص ملاقات کننده. در این نوع از ملاقاتها و دیدارها شخص نمیتواند با اراده خود ملاقات را تکرار کند یا مثلا بگوید من فلان روز با حضرت دیدار خواهم کرد این نوع ملاقات صحیح است و معتبر و برای بسیاری از بزرگان و عرفا و علما اتفاق افتاده است و داستان آنها را علمای بزرگی همچون علامه مجلسی در بحار الانوار و میرزای نوری در نجم الثاقب و شیخ صدوق در کمال الدین و … نقل کردهاند. البته این نکته قابل توجه است در مورد ملاقاتهایی که برای برخی از بزرگان اتفاق افتاده معمولا از اظهار آن خودداری میکنند و یا مامور به کتمان میباشند و برای هر کسی هم بیان نمیکنند.
آن که را اسرار حق آموختند ••••• مهر کردند و دهانش دوختند.
و غالبا یا بعد از مرگشان توسط نزدیکان مشخص میشود و یا شاگردان نزدیک آنها مطلع میشوند؛ اما روشن است کسی که ملاقات خود را در ملاء عام اعلام میکند و این امر معنوی را طعمه مقاصد مادی میکند مورد اتهام است.
۲. اما اینکه ملاقات با امام زمان (علیهالسّلام) با اراده و اختیار شخص ملاقات کننده صورت گیرد و استمرار داشته باشد به این معنا که شخص هر زمان که بخواهد میتواند به محضر حضرت مشرف شود و حضرت را ملاقات کند، مردود است و طبق توقیع امام زمان (علیهالسّلام) به علی بن محمد سمری آخرین نایب حضرت در غیبت صغری کذاب است: وسیاتی شیعتی من یدعی المشاهدة الا فمن ادعی المشاهدة قبل خروج السفیانی والصیحة فهو کذاب مفتر… [۳۳][۳۴] چه بسا افرادی از شیعیان ادعا کنند که مرا مشاهده نمودهاند، آگاه باشید هرکس قبل از خروج سفیان و صیحه آسمانی، چنین ادعایی کند دروغگو و افترا زننده است…
این عبارت تند حضرت:
اولا: به خاطر این است که جلوی شیادان و حقه بازان و دروغگویان که قصد سوء استفاده از عقاید و احساسات مردم دارند گرفته شود تا هرکسی نتواند ادعای ارتباط کند و مردم را فریب دهد و دیگر اینکه بعد از اتمام غیبت صغری و با شروع غیبت کبری راه ارتباط مستقیم با حضرت طبق مصالح غیبت مسدود شد؛ چرا که فلسفه غیبت خفاء و عدم دسترسی است و اگر قرار باشد هرکس بتواند با حضرت ارتباط داشته باشد و ارتباط را به اطلاع همه برساند خلاف مصلحت و فلسفه غیبت عمل شده است.
ثانیا: حضرت با این فرمایش خود یک قاعده کلی را برای شیعیان بیان میکند و آن این که اصل اولی در ادعای ملاقات کذب و دروغ است مگر اینکه خلاف آن ثابت شود همانند اصل طهارت و اصل حلیت که اصل اولیه در تمام اشیاء پاکی و حلیت است مگر آنکه نجاست و حرمت آن ثابت شود.
بنابراین امکان دیدار امام (علیهالسّلام) در عصر غیبت بدین معنا نیست که هرکس بخواهد بدان دست مییابد. جز اندکی از نیکان توفیق دیدار نخواهند یافت. بدین روی، هر حکایتی از دیدار امام زمان (علیهالسّلام) را نمیتوان پذیرفت. از این جمله حکایتها است آنچه با عنوان داستان جزیره خضراء نقل کردهاند که دارای مدرک و سند و توجیه علمی نیست و برخی علمای بزرگ آن را داستانی تخیلی دانستهاند. [۳۵] شیخ جعفر کاشف الغطاء نیز این داستان را راست نمیشمارد و از باورهای اخباریان میخواند. [۳۶][۳۷]
