تاریخ شهادت امام حسن مجتبی (ع) ۱۴۰۳ + زندگینامه

امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرزند ارشد حضرت علی (علیه السلام) و حضرت زهرا (سلام الله علیه) و پیشوای دوم شیعیان هستند که در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری بر اثر سمی که به ایشان خورانده شده بود به شهادت رسیدند.

تاریخ شهادت امام حسن مجتبی (ع)

تاریخ دقیق شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) در تقویم شمسی برابر با دوشنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۳ است.

تاریخ شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) در تقویم قمری مصادف با ۲۸ صفر سال ۱۴۴۶ قمری است.

تاریخ دقیق شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) در تقویم میلادی برابر با ۲ سپتامبر سال ۲۰۲۴ است.

زندگینامه امام حسن مجتبی (ع)

امام حسن مجتبی (علیه السلام)، مشهور به کریم اهل بیت در پانزدهم رمضان سال ۳ هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشودند. ایشان پسر حضرت علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیه) هستند. امام حسن (علیه السلام) در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری قمری در شهر مدینه در سن ۴۸ سالگی به شهادت رسیدند. ایشان توسط همسر خود، جعده، مسموم شدند. پیکر ایشان در قبرستان بقیع، واقع در شهر مدینه به خاک سپرده شد. ایشان دارای القابی از جمله سبط، سید، زکی، تقی، حجت، برّ، امین، زاهد، طیب و مجتبی هستند که از همه معروف تر (مجتبی) است. امام حسن (علیه السلام) شبیه‌ترین مردم به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در خوی، رفتار و سیادت بودند از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل شده است که فرمودند: ای حسن، تو از جهت آفرینش (صورت) و اخلاق (سیرت و رفتار) شبیه من هستی.

چرا به امام حسن مجتبی (ع)، کریم اهل بیت می‌گویند؟

کریم اهل‌بیت به‌معنای بخشنده اهل‌بیت، از القاب امام حسن مجتبی (علیه السلام) است که این لقب به‌دلیل سخاوت و بخشش، به ایشان داده شده است. شهرت امام حسن (علیه السلام) به کریم اهل‌بیت (علیهم السلام) را به‌دلیل داستان‌هایی می‌دانند که تاریخ‌نگاران از سخاوت آن حضرت نقل کرده‌اند. به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن مجتبی (علیه السلام) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت و با توجه به کرامت‌ها و بخشش‌های کم نظیر و گاهی بی نظیر آن امام بزرگوار و به دلیل حمایت امام از یتیمان و نیازمندان روز "اکرام ایتام" نامگذاری شده تا فرصتی برای توجه بیشتر به مقوله احسان و بخشش باشد و چه بسا لقب «کریم» برازنده آن حضرت است.

نام گذاری امام حسن (ع)

هنگامی که کودک را نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آوردند، حضرت رو به امام علی (علیه السلام) کرده، فرمودند: «آیا او را نامگذاری کرده‌ای؟» عرض کرد: «من در نامگذاری وی بر شما پیشی نمی‌گیرم». رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «من هم در نامگذاری بر خداوند سبقت نمی‌جویم». در این هنگام جبرئیل از آسمان فرود آمد و از سوی خدای متعال به وی تهنیت گفت و سپس اظهار داشت: «خداوند تو را فرمان داده که نام پسر هارون، «شبر» را بر او بگذاری». حضرت فرمود: «زبان من عربی است». جبرئیل عرض کرد: نامش را «حسن» بگذار و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم او را «حسن» نامید.

شهادت امام حسن (ع)

امام حسن مجتبی (علیه السلام) پس از شهادت حضرت علی (علیه السلام) به مدت ۱۰ سال مقام امامت را بر عهده داشت. حکومت اموی پس از صلح با امام حسن (علیه السلام) گرچه به بسیاری از اهداف خود رسید اما وجود مبارک آن امام (علیه السلام) را مانع از به اجرا درآوردن نیات خود می‌دانست. بدین گونه معاویه تصمیم داشت از هر راه ممکن امام دوم شیعیان (علیه السلام) را به شهادت برساند. در نهایت «جعده» همسر امام حسن (علیه السلام) دختر اشعث بن قیس را مناسب‌ترین فرد برای تحقق بخشیدن به این هدف دریافت. جعده به طمع وعده‌های معاویه، آن حضرت را با ریختن زهر در آب آشامیدنی مسموم کرد و طولی نکشید زهر بر بدن مطهر آن امام (علیه السلام) اثر کرد و کریم اهل بیت در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری به شهادت رسید.

ویژگی‌های مهم امام حسن مجتبی (ع)

حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام اولین مولودی است که از نظر شرافت نسب هیچ کسی به پای او نمی‌رسد. جد بزرگوارش پیامبر و خاتم الانبیا، پدر گرامی‌اش اولین امام و سیدالاوصیا، و مادر مکرمش، صدیقه اطهر سیدة النساست. هیچکس قبل از امام حسن علیه السلام دارای چنین شرافت نسب و خاندانی نبوده است. او در مکتب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و امیرالمؤمنین علیه السلام رشد یافت و در دامان برترین زنان عالم، حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام، بزرگ شد. از جمله برتین ویژگی‌های امام حسن مجتبی (علیه السلام) عبارتند از:

عبادت

ترس از خدا

همنشینی با قرآن

مهربانی

گذشت

فروتنی

میهمان نوازی

بردباری

بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران‌

شجاعت