کوتوله‌ای که آخرالزمان را رقم می‌زند!
حضور چنین ستاره‌ای در نزدیکی ما پایان جهان خواهد بود، اما نه آنطور که ما تصور می‌کنیم. در واقع گرانش عظیم این ستارگان متراکم که تمام انرژی خود را سوزانده‌اند، اجسام سیاره‌ای نابود خواهد کرد.
دانشمندان تأثیر کوتوله‌های سفید، ستارگانی که اواخر عمر خود را در منظومه‌هایی مانند منظومه ما می‌گذرانند بررسی کردند. وقتی سیارک‌ها، قمرها و سیارات به یک کوتوله سفید نزدیک می‌شوند، گرانش عظیم کوتوله آنها را در هم می‌شکند و تا جایی ادامه می‌دهند که سیارات در نهایت به گرد و غبار تبدیل شوند.
در واقع دانشمندان بر این باورند که سیاره میزبان ما یعنی همان خورشید، آن زمانی که اواخر عمر خود را سپری کند و در شرف تبدیل شدن به یک کوتوله سفید باشد، سیاره ما، مریخ، مشتری و حتی سیارک‌های بین آنها را نابود خواهد کرد. تحقیقات قبلی دانشمندان نشان داده بود که وقتی سیارک‌ها، قمرها و سیارات به کوتوله‌های سفید نزدیک می‌شوند، گرانش عظیم این ستاره‌ها این اجسام کوچک سیاره‌ای را به قطعات کوچک‌تر خرد می‌کند.
برخورد بین این قطعات در نهایت آنها را به غبار تبدیل می‌کند که در نهایت به داخل کوتوله سفید می‌افتند و این همان چیزی است که محققان را قادر می‌سازد تا تعیین کنند که اجسام سیاره‌ای اصلی از چه نوع ماده‌ای ساخته شده‌اند. این واقعیت ساده که دانشمندان می‌توانند بقایای سیارک‌ها، شاید قمرها یا حتی سیارات را که هر چند ساعت یکبار دور یک کوتوله سفید می‌چرخند، شناسایی کنند، بسیار شگفت‌انگیز است.
اما پژوهش آنها نشان می‌دهد که رفتار این چرخه و سیستم آن می‌تواند به سرعت در عرض چند سال تکامل یابد. البته شاید به نظر برسد که دانشمندان در مسیر درستی برای پژوهش خود قرار دارند اما ممکن است سرنوشت این چرخه آنطور که پیش‌بینی می‌شود نباشد.
دانشمندان تغییرات در روشنایی ستارگان را به مدت ۱۷ سال بررسی کردند و چگونگی اختلال در این اجسام را روشن کردند. آنها روی سه کوتوله سفید مختلف تمرکز کردند که همه رفتارهای متفاوتی داشتند. اولین کوتوله سفید مورد مطالعه، ستاره معروف به ZTF J۰۳۲۸-۱۲۱۹ بود که در چند سال گذشته ثابت و خوش رفتار به نظر می‌رسید، اما دانشمندان شواهدی برای یک رویداد فاجعه بار بزرگ در حدود سال ۲۰۱۰ پیدا کردند.
ستاره دیگری، ستاره ZTF J۰۹۲۳ + ۴۲۳۶ است که هر چند ماه یکبار به طور نامنظم کم نور می‌شود و در طول این حالت‌های کم نورتر، قبل از روشن شدن دوباره، تغییرات آشفته‌ای را در مقیاس‌های زمانی چند دقیقه نشان می‌دهد و سومین کوتوله سفید مورد تجزیه و تحلیل نیز، کوتوله WD ۱۱۴۵+۰۱۷ است که در سال ۲۰۱۵ توسط موسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان داده شد که رفتاری نزدیک به پیش‌بینی‌های نظری دارد.
دانشمندان در مورد آینده منظومه شمسی نیز بر این باورند که زمین احتمالاً قبل از اینکه به یک کوتوله سفید تبدیل شود توسط خورشید در حال انبساط بلعیده خواهد شد. برای بقیه منظومه شمسی، پیش‌بینی می‌شود که برخی از سیارک‌هایی که بین مریخ و مشتری قرار دارند و شاید برخی از قمرهای مشتری هم از به سمت ستاره پیر منظومه خود کشیده شده و در نهایت نابود شوند.
