اعتصاب غذا در پژو به خاطر ایران
در گزارش منتشر شده، از قول یکی از کارگران پژو آمده که «اگر پژو به جای سیاسینگری، رویکرد اقتصادی در پیش میگرفت، من اینجا برای سی و هفتمین روز در تلاش برای نجات کارخانهمان دست به اعتصاب غذا نمیزدم.»
انتخاب نوشت: شبکه خبری «پرستیوی» روز گذشته با انتشار مطلبی خبر از زیان چهار میلیارد یورویی پژوی فرانسه و همچنین اخراج هشت هزار کارگر این شرکت بهدلیل تحریم ایران داد تا نشان دهد این خودروساز معتبر اروپایی تا چه حد بابت پشت کردن به یکی از بزرگترین بازارهای خاورمیانه، ضرر کرده است.
هرچند در اینکه پژو پس از تحریم و رفتن از ایران، زیان کرد و در کنار ضررهای مالی، بازاری بزرگ را نیز از دست داد، شکی نیست؛ اما رقمی که بابت زیان این شرکت فرانسوی مطرح شده، تا حدودی با حساب و کتاب بازار خودرو کشور جور در نمیآید.
شریک پژو فرانسه، ایران خودرو بود، شرکتی که در دوران اوج تولید خود، سالانه هفت هزار میلیارد تومان فروش داشت، فروشی که البته فقط پژو را شامل نمیشد و محصولاتی پرتیراژ مانند وانت پیکان و سمند نیز جزو آن به حساب میآمدند. از طرفی، با توجه به داخلیسازی صورت گرفته در ایران برای محصولات پژو، بهطور متوسط حدود ۳۰ درصد از کل قطعات موردنیاز برای تولید این خودروها، توسط طرف فرانسوی تامین میشد و باقی قطعات داخل نهایتا از سورسهایی غیر از پژو تامین میشد.
با این حساب و حتی با فرض اینکه کل هفت هزار میلیارد تومان فروش سالانه ایران خودرو را محصولات پژو در نظر بگیریم، تنها ۳۰ درصد این پول به جیب خودروساز فرانسوی میرفته نه همه آن.
رقمی که شبکه خبری «پرستیوی» بابت زیان پژو بهدلیل تحریم ایران، منتشر کرده، چهار میلیارد یورو است؛ یعنی چیزی حدود ۱۶ هزار میلیارد تومان. با توجه به آنکه حدود دو سال از تحریم ایران توسط پژو میگذرد و با فرض اینکه کل فروش ایران خودرو را شامل محصولات این شرکت فرانسوی بدانیم، به رقمی معادل ۱۴ هزار میلیارد میرسیم که تنها ۳۰ درصد این پول در گردش مالی پژو نقش دارد.
به عبارت بهتر، با همه فرضیات و در بدبینانهترین حالت، پژو بابت تحریم خودروسازی ایران فقط چهار هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان ضرر کرده است؛ یعنی حدود یک سوم رقم منتشر شده از سوی پرستیوی.
این شبکه خبری همچنین اعلام کرده هشت هزار نفر از کارگران پژو بهدلیل تحریم ایران بیکار شدهاند و در ادامه خبر از اعتصاب غذای آنها داده است.
در گزارش منتشر شده، از قول یکی از کارگران پژو آمده که «اگر پژو به جای سیاسینگری، رویکرد اقتصادی در پیش میگرفت، من اینجا برای سی و هفتمین روز در تلاش برای نجات کارخانهمان دست به اعتصاب غذا نمیزدم.»