زمانش اکنون است، اکنون!

احمد زیدآبادی نوشت: هنوز مشخص نیست که تیم مذاکره کنندۀ ایرانی دقیقاً چه پیشنهادهایی را روی میز گذاشته است که طرف مقابل را تا این اندازه به واکنش انداخته است، اما پیشنهادها هر چه باشد، به نظرم ناشیانه و بدون در نظر گرفتن فضای حاکم بر مذاکرات و احیاناً مبتنی بر محاسبه‌ای نادرست انجام گرفته و جوّ را ملتهب کرده است.

اگر نظام سیاسی کشور واقعاً تصمیم به توافق گرفته است، زمانش همین حالاست. تأخیر در این ماجرا شرایط را به زیان کشورمان وخیم‌تر می‌کند. الان درست مانند سال 1366 است زمانی که قطعنامۀ 598 شورای امنیت سازمان ملل برای پایان جنگ ایران و عراق صادر شد. گذشت زمان، وضعیت را به شرایط سال 67 زمانی که ایران قطعنامه را پذیرفت، تغییر می‌دهد. منظور اینکه در صورت شکست مذاکرات در این مرحله، فشارها به قدری تشدید می‌شود که شرایطِ حضور دوباره پشت میز مذاکره، شباهتی به توازن نسبی کنونی نخواهد داشت.

مسئولانی که تجربۀ گروگانگیری دیپلمات‌های آمریکایی، نحوۀ پایان جنگ با عراق، ماجرای سلمان رشدی، توافق سعدآباد و تحولات منجر به امضای برجام را در کارنامه و خاطرۀ خود دارند، حقِ افزون تجربه‌ای دیگر بر آن همه وقایع را ندارند.

این همه از مشاوران خود شنیدید و کشور را به این نقطه رساندید، یک بار هم از کارشناسان خارج از حلقه‌های بستۀ خود بشنوید!