فقط شش ایالت آمریکا ازدواج‌های افراد زیر ۱۸ سال را ممنوع کرده است/ هنوز ۴۴ ایالت دیگر باقی است
نیویورک ششمین ایالت آمریکا است که تمام ازدواج‌های افراد زیر ۱۸ سال را بدون استثنا ممنوع کرده است.
لوسی آنا گری: روز چهارشنبه، گروهی کوچک از زنان، لباس عروسی بر تن، بیرون دفتر اندرو کومو، فرماندار ایالت نیویورک، ایستادند و فریاد زدند: «دست هایمان در زنجیر و دهانمان مُهر خورده است.»
این تظاهرات هم جشن و هم یک هشدار بود. نیویورک اخیرا ششمین ایالت آمریکا بوده که تمام ازدواج‌های افراد زیر ۱۸ سال را بدون استثنا ممنوع کرده است اما به گفته فعالان اجتماعی، هنوز ۴۴ ایالت دیگر باقی است.
جلوی صف تظاهرات‌کنندگان، کرتیس اسلیوا، نامزد شهرداری نیویورک از حزب جمهوری‌خواه ایستاده بود تا نامه‌ای برای تقاضای کناره‌گیری کومو تحویل دهد. در هفته‌ای که گذشت، تحقیقات دادستان عالی این ایالت نتیجه گرفت که آقای کومو به چندین زن آزار جنسی رسانده است. اندرو کومو می‌گوید خلافی مرتکب نشده و از کناره‌گیری خودداری می‌کند. (هنگام انتشار این مقاله آقای کومو رسما از فرمانداری ایالت نیویورک استعفا داده است)
پیش از سخنرانی آقای اسلیوا، اعضای تیم او خطاب به معترضان کودک همسری گفتند: «اگر می‌خواهید در تصاویری که (از این تظاهرات) منتشر می‌شود باشید، باید تورهایتان را از سر بردارید.» آن‌ها در پاسخ به این سوال که نظرشان در مورد کودک همسری چیست، گفتند این دلیل حضور آن‌ها در محل نیست. یکی از اعضای تیم آقای اسلیوا گفت: «مشکل من عکس این است. برای ازدواج بیش از حد پیرم.» آقای اسلیوا به محض حضور در محل با معترضان دست داد و سپس در سخنرانی خود به‌شدت از اندرو کومو و برادرش کریس کومو، مجری شبکه سی‌ان‌ان، انتقاد کرد.
بنا به پژوهش نهاد «آن چِین اَت لاست» (سرانجام رها از زنجیر) بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ حدود ۳۰۰ هزار نوجوان و کودک در آمریکا به طور قانونی عقد شده‌اند. برخی از آن‌ها تنها ۱۰ سال داشته‌اند. در این گزارش آمده است که ۶۰ هزار مورد از این ازدواج‌ها با چنان فاصله سنی انجام شده است که می‌توان آن را جنایت جنسی توصیف کرد. تنها در نیویورک در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸، حدود چهار هزار و ۸۹۰ کودک ۱۴ ساله عقد شده‌اند.
فرِیدی داریس، یکی از قربانیان سابق کودک همسری و بنیانگذار «آن چین ات لاست» می‌گوید: «ما در این محل جمع شده‌ایم تا پایان کودک همسری در نیویورک را جشن بگیریم اما همچنان اینجا می‌مانیم تا به اینکه هنوز در ۴۴ ایالت دیگر آمریکا چنین تجاوزی به حقوق بشر مجاز است، اعتراض کنیم.»
اندرو کومو اخیرا در مقام فرمانداری ایالت نیویورک قانون «اس۳۰۸۶» را که قانون «نِیلا» نیز خوانده می‌شود امضا کرده و به کودک همسری در این ایالت پایان داده است. براساس قانون نیلا، عقد ازدواج افراد زیر ۱۸سال در ایالت نیویورک ممنوع است. «نیلا امین» که نامش بر این قانون گذاشته شده است، در هشت سالگی برای همسری پسرعموی ۲۸ ساله اش نامزد شد و در ۱۵ سالگی از نیویورک به پاکستان فرستاده شد تا خلاف میلش به ازدواج او درآید.
خانم امین گفت: «در هشت سالگی فهمیدم برای پسرعمویم نامزد شده‌ام.» هرچند خانم امین در سن ۱۵ سالگی رسما در پاکستان عقد شده است، اما می‌گوید که دولت آمریکا سند سفر به قصد ازدواج او را تایید کرده زیرا در آن هنگام حداقل سن ازدواج در ایالت نیویورک ۱۴ سال بوده است. او می‌گوید: «هنوز از این بابت گیجم اما حالا می‌دانم که می‌توانم التیام پیدا کنم چون ایالتی که زندگی مرا نابود کرد، به کودک همسری پایان داده است.»
شش ایالتی که کودک همسری را بدون هیچ استثنایی ممنوع کرده‌اند عبارتند از: نیوجرسی، دلاور، پنسیلوانیا، مینه سوتا، رود آیلند و نیویورک. قوانین ازدواج در سایر ایالات آمریکا متفاوت است. ۹ ایالت هیچ محدودیت سنی برای ازدواج درنظر نگرفته‌اند و در پنج ایالت در موارد استثنا به نوجوانان باردار اجازه ازدواج داده می‌شود. در برخی دیگر از ایالت‌ها از جمله مینه سوتا قانون جنسیت مطرح است که به دختران اجازه می‌دهد در مقایسه با پسرها در سنین پایین‌تری ازدواج کنند.
جولیا سالازار، سناتور ایالت نیویورک می‌گوید: «شرم‌آور است که نیویورک تازه ششمین ایالتی در کشور است که کاملا و حقیقتا کودک همسری را منع کرده است. کودک همسری به این نظریه فردی ارتباط ندارد که چه کسی برای ازدواج به اندازه کافی بالغ است.»
سارا تسنیم، شاگرد سال اول دبیرستان بود و رویای تحصیل در دانشکده حقوق در سر می‌پروراند که مسیر زندگی‌اش برای همیشه تغییر کرد. پس از آنکه والدینش که از هم جدا شده بودند فهمیدند که در ۱۵ سالگی با پسرها دوست می‌شود، او را مجبور کردند خانه‌اش در کلرورادو را ترک کند و نزد پدرش به کالیفرنیا برود که به گفته تسنیم، عضو مومن یک فرقه مذهبی بود.
او می‌گوید: «به محض آنکه از هواپیما پیاده شدم، پدرم مرا نشاند و به من گفت رابطه جنسی بدون ازدواج خلاف قوانین مذهبی است و به سبب آن، من، او و تمام افراد خانواده به جهنم خواهیم رفت.»
همان شب پدرش سارا را به مراسمی که این فرقه برگزار کرده بود برد و به یک مرد ۲۸ ساله معرفی کرد وهمان شب در مراسمی مذهبی سارا را به عقد آن مرد درآوردند.
او در ادامه گفت: «به عقب که نگاه می‌کنم فکر می‌کنم باید فرار می‌کردم یا با مادرم تماس می‌گرفتم -همه این اگرها- اما در آن هنگام به عنوان یک کودک فکر می‌کنید کاری که باید بکنید همین است و این فرصتی است که پدرم سرانجام مرا به دید یک انسان خوب بنگرد و این (ماجرا) چنان به سرعت اتفاق افتاد که من فرصت سوال کردن در موردش را هم نداشتم. خاطرم هست که در راه مراسم از والدینم می‌پرسیدم قرار است آن شب کجا بخوابم اما هیچیک از آن‌ها جوابم را نمی‌داد. این دقایقی بود که حس کردم یک جای کار ایراد دارد. آن شب تمام زندگی مرا عوض کرد. از نوجوانی که رویاها و هدف‌های خودش را داشت تا جایی که همه زندگی‌ام از من گرفته شد.»
چند ماه گذشت. در طول این چند ماه سارا به مدرسه بازنگشت و اجازه تماس با مادرش را نداشت مگر مواقعی که «متجاوزش به او می‌گفت» چه باید بگوید. شش ماهه باردار بود که شوهر سابقش او را به شهر رنو در ایالت نوادا برد.
او در ادامه می‌گوید: «در طول این سفر به یک دفتر عقد ازدواج که می‌توانستیم با اتوموبیل آنجا برویم رسیدیم و در نوادا رسما عقد کردیم. آن زمان در این ایالت برای ثبت ازدواج یک دختر نوجوان تنها اجازه‌نامه امضا شده یکی از والدین لازم بود. من ۱۶ ساله و باردار بودم که می‌بایست شاهد و مدرک قانونی تجاوز جنسی می‌بود.»
خانم تسنیم دو سال بعد با دو فرزند از شوهرش جدا شد و اکنون برای ممنوعیت کامل و بدون استثناء ازدواج‌های زیر ۱۸ سال فعالیت می‌کند. او می گوید در غیر این صورت متجاوزان در صدد یافتن «راه‌های فرار قانونی از این ایالت به آن ایالت جست‌وجو خواهند کرد» .
بخش اعظم موارد کودک همسری در آمریکا دختران ۱۶ یا ۱۷ساله‌اند. کِیسی کارتر سوئِگمن، از مرکز عدالت طاهره (مرکز خیریه کمک به قربانیان تجاوز، ختنه دختران، قاچاق زنان و دختران و شکنجه در ویرجینیای آمریکا- نام این مرکز از طاهره قره‌العین شاعره قرن نوزدهم ایران اقتباس شده که برای احقاق حقوق زنان فعالیت می‌کرد) می‌گوید: «میان سنین ۱۷سال و ۱۸ سال تفاوت‌های بسیاری وجود دارد.» او در ادامه توضیح می‌دهد که در بسیاری از ایالت‌های آمریکا، ۱۸ سالگی سن بلوغ و برخورداری ازحقوق بزرگسالی است که به فرد اختیار قانونی می‌دهد تا به پناهگاه‌های فرار از خشونت خانگی مراجعه کند، خود در مورد سلامتش تصمیم بگیرد، برای اقدام به طلاق یا محافظت از جانش مشاوره حقوقی دریافت کند و غیره. در بسیاری از موارد ازدواج یک کودک با یک بزرگسال، «ماهیت این رابطه هرچه باشد، تعادل قدرت در آن وجود ندارد».
او می افزاید: «به تعویق انداختن ازدواج هیچ ضرری ندارد.»
کارتر سوئگمن می‌افزاید که اگر دو فرد ۱۷ ساله عاشق یکدیگر باشند و بخواهند ازدواج کنند، «تنها چیزی که از آن‌ها می‌خواهیم این است که به خاطر کسانی که چنین گزینه‌ای به آن‌ها داده نشده است، صبر کنند.»
او همچنین می‌گوید که فشار اینگونه ازدواج‌ها می‌تواند حتی از سن کمتری از زمان آغاز زناشویی شروع شود: «گاه (اینگونه) آراستن، اجبار و فشار متوجه کودکان ۱۰ ساله است.» خانم کارتر سوئگمن می گوید تجربیاتش به عنوان مدافع حقوق بشر حاکی از آن است که اغلب مردان بزرگسال با دخترانی ازدواج می‌کنند که با آن‌ها گاه اما نه همیشه، ۲۰، ۳۰ یا حتی ۴۰ سال اختلاف سن دارند.
یک پژوهش در مرکز عدالت طاهره نشان می‌دهد که در بیشتر ایالات آمریکا، نوجوانان همچنان می‌توانند از نظر قانونی با شخصی ازدواج کنند که در صورت ازدواج نکردن رابطه جنسی میانشان جرم محسوب می‌شود. بر اساس همین پژوهش، ازدواج در دست‌کم ۴۰ ایالت و نیز ناحیه کلمبیا (شهر واشنگتن) می‌تواند برای تجاوز جنسی یا دیگر جنایت‌های جنسی دفاع قانونی باشد و بزهکار را از تعقیب قانونی مستثنی کند. آنتونیا کِرکلند، از نهاد «ایکوالیتی ناو» (تساوی اکنون) می‌گوید: «این واقعیت که کودک همسری گاه برای مشروع کردن تجاوز به کودکان استفاده می‌شود وحشتناک است. موقعیت جغرافیایی نباید تعیین کننده حقوق فرد باشد.»
خانم تسنیم دراشاره به تجربه ازدواجش می‌گوید: «گواهی ازدواج نباید کارت آزادی از زندان برای فردی باشد که به استناد آن اجازه یابد بدون هیچ پیامد قانونی به یک دختر ۱۵ ساله تجاوز کند.»
هرچند موارد کودک همسری هر سال کمتر می‌شود اما نهاد «آن چین» معتقد است این موارد «بدون دخالت قانون به صفر نخواهد رسید». فعالان اجتماعی می‌گویند یکی از بزرگ‌ترین موانع روبه‌روی آنان، افرادی‌اند که در مورد تجربیات شخصی خود از ازدواج زیر ۱۸ سال صحبت می‌کنند. خانم کارتر سوئگمن نیز می‌افزاید: «برخی از این افراد اغلب به گفته خود به کودک همسری موفق در خانواده -شاید والدین، مادربزرگ و پدربزرگ‌ها یا حتی خودشان زیر سن ۱۸ سالگی اشاره می‌کنند (و می‌گویند) همه‌چیز به خوبی پیش رفت. اما «کودک همسری موفق» هر جور که آن را تعریف کنید، استثنایی است نه معمولی... تغییر اعتقادات شخصی، به‌ویژه جایی که این یک مسئله بسیار خصوصی باشد، برای قانونگذار راهی دراز و تعامل در مورد آن دشوار است.»
خانم تسنیم هنگامی که از تغییر قانون در ایالت نیویورک مطلع شد، از شادی گریست.
در تظاهرات منهتن شخصی از معترضان پرسید: «محل بعدی (تظاهراتتان) کجا است؟» و آن‌ها یک صدا و با چهره‌هایی مصمم گفتند: «ماساچوست!»
