اولین فاتح ایرانی قله اورست در زنجان:
در گوشه قلبمان جایی برای یاری به انسانهای افتاده باشد
اولین فاتح قله اورست گفت: همیشه گوشه قلبمان جایی برای کمک و یاری به بیماران، نیازمندان و انسان های افتاده بگذاریم. فعالیت در سطح شهر به صورت نصب بیلبورد، اجرای سمینار و دعوت از خیرین، ساخت کلیپ و مصاحبه در تلویزیون و دادن مقاله به نشریات.
اولین فاتح قله اورست در زنجان گفت: تنهایی عالمی داره، اشتباه بیمعنی است و اگر معنی پیدا کنه تو دیگه نیستی، سنگنوردی سبکهای مختلف صعود داره که تلاشی است برای بالا رفتن حال؛ بدون ابزار یا با ابزار کوتاه و بلند. صعود انفرادی هم چند روش داره یکی صعودی است که سنگنورد با وسایل اقدام به صعود تنهایی از سنگ و یا دیواره میکند که ایمنی بالایی دارد اما در صعود انفرادی سلو یا فری سلو از ابزار استفاده نمیشود و سنگنورد فقط تکیه بر دانش، قدرت و تکنیک و تاکتیک خود دارد و شخص باید بارها از مسیر صعود کرده و نهایت به این نتیجه برسد که آیا میتواند از عهده کار بر آید و گرنه یک بار برای همیشه است.
به گزارش خبرنگار ایلنا ا زنجان حسن نجاریان اولین فاتح اورست و شش قله مرتفع جهان، عکاس، تصویر بردار و عضو انجمنهای خیریه به ویژه انجمن حمایت از بیماران کلیوی زنجان است. این شیفته واله که همه جا با دوربین جادوییاش به شکار نشسته، سر هر قلهای نامش هست، یک کلیک ویکی پدیا از او میگوید، بارها مقامهای اولین را گردن آویز ساخته، با معلولین و مستمندان رابطهای عمیق دارد و غم و شادیش را با آنان تقسیم میکند. در ذیل مصاحبه روابط عمومی انجمن حمایت از بیماران کلیوی را با وی میخوانید:
وقتی زندگی کسی را بررسی میکنی بیدرنگ خواهی رسید به اوان کودکی و شکل گیری شخصیت او که میتواند اقلیم، فرهنگ و ساختار محل تولد در آن دخیل باشد؛ برای حسن نجاریان نیز این گونه بود و وقتی پرسیدیم از محل تولد و زندگی کودکیاش، چنین پاسخ داد:
کوهستانی بودن شهر محل تولد و شغل پدرم که خَشن و نیاز به کار یَدی داشت، باعثشد که من نیز از توانمندی جسمی خوبی برخوردار شده و از همان اوان کودکی با کوه و دشت و صحرا انس بگیرم و با هر اوقات فراغتی به زندگی در باغات شهر و کوهها روی آوردم که با دنیای بکر، اُنس و الفتی دیرینه یافتم و هر بار که دلتنگ شدم به دنبال رازهای پنهان این دایه مهربانم، به کوه پناه آوردم و من در این گذر عمر سختیها کشیدم و چه یارانی را که در آغوشم تقدیم کوهها نکردم. این فلسفه زیست است برای رفتن. باید تلاش کرد و هر رفتنی بهایی دارد شاید به قیمت از دست دادن جان.
بیوگرفی او را خواستم:
نجاریان هستم محمد حسن. اولین روز تابستان سال ۴۴ در نهاوند همدان چشم بر این جهان پر رمز و راز گشودم. فرزند سوم از چهار بچه خانواده هستم، پدر رفت و مادر مهربان سایهاش بر سرمان است. از تاریخ تاهل بیست سال گذشته و حاصلش فرازی مهربان است که مردی هفده ساله شده و ورزشکاری در حال رشد.
چرا زنجان؟ سی و پنج سال قبل به درخواست برادر بزرگم که شرکت صابون سازی داشت و بعد از خدمت سربازی، ساکن این دیار شدم با شغلهای متعدد از مدیر تولید صابون سازی، اُپراتور کارخانه آسفالت، پیمانکار شن و ماسه و عاقبت کارمندی در شرکت پارس سویچ را انتخاب کردم.
با چه گروه و اشخاصی کار کردید؟
کسی که رشد و به سطح قابل قبولی از ورزش میرسد متعلق به دسته، گروه و حتی شهری نیست، شاید اگر خود ستایی نباشد آن فرد، شخصیتی جهانی مییابد. اما همیشه خود را وام دار گروههای آرارات، شکوه، آرش تهران، اورست زنجان، انجمن کوهنوردان ایران میدانم و از اندیشه پاکان و اساتیدی چون زنده یاد فریدون اسماعیلزاده، نعمت اخضری، کیومرثبابازاده، قربانی، عیوضی، پرویزپور ویسی، رضا زارعی، زنده یادان قدیر یزدانی، محمد اوراز و جزایری که تفکر نابشان پیوسته چراغ راهم بودند بهره گرفتم.
شروع کار شما از کجا بود؟
شروع کوهنوردی از ۱۳ سالگی در زادگاهم نهاوند با صعود قله کَمر بر اَفتو(سنگ رو به آفتاب)، آردشو و قله یال کبود ۳۸۵۰ متر از رشته کوه گرین. ۱۵ سالگی بود که دماوند زیبا این بام کشور به من لبخند زد.
هر کسی که با سنگ و صخره آشنایی دارد همیشه از صعودهای دشوار شما میگوید و اینکه شما صاحب سبک رشته انفرادی در کشور هستید این گونه است؟
تنهایی عالمی داره، اشتباه بیمعنی است و اگر معنی پیدا کنه تو دیگه نیستی، سنگنوردی سبکهای مختلف صعود داره که تلاشی است برای بالا رفتن حال؛ بدون ابزار یا با ابزار کوتاه و بلند. صعود انفرادی هم چند روش داره یکی صعودی است که سنگنورد با وسایل اقدام به صعود تنهایی از سنگ و یا دیواره میکند که ایمنی بالایی دارد اما در صعود انفرادی سلو یا فری سلو از ابزار استفاده نمیشود و سنگنورد فقط تکیه بر دانش، قدرت و تکنیک و تاکتیک خود دارد و شخص باید بارها از مسیر صعود کرده و نهایت به این نتیجه برسد که آیا میتواند از عهده کار بر آید و گرنه یک بار برای همیشه است.
چند نمونه از بلندترین قلل جهان که شما صعود کردهاید نام ببرید:
- سال ۷۲ شرکت درگشایش دو مسیر جدید برای اولین بار بر روی دیواره(دمیر کازیک ترکیه به ارتفاع ۸۵۰ متر به همراه اعضای تیم ملی) با درجه ۵.۱۱C سر پرستی اقبال افلاکی
- سال ۷۶ با شرکت در شش برنامه اردو دو سه و چند روزه، در داخل کشور موفق به صعود به قله گاشربروم ۲ منطقه هیمالیا ۸۰۳۵ متر پاکستان(مدال برنز جهانی)
- سال ۷۷ شرکت در ده اردو چند روزه داخل کشور و صعود به قله اورست ۸۸۴۸ متری(نخستین ایرانیان)(مدال طلای جهان)
- سال ۱۳۸۰ شرکت در شش برنامه اردویی در داخل کشور و صعود به قله ماکالو با ارتفاع ۸۴۶۳ متر(مدال نقره جهان)
- سال ۷۸ به عنوان تستر ابزار کوهنوردی اعزام به ایتالیا و شرکت در جشنواره ساخت ابزار سال ۲۰۰۰
- سال ۱۳۸۱ صعود به قله لوتسه ۸۵۱۶ متر سومین قله جهان(مدال طلای جهان)
- سال ۱۳۸۲ صعود به قله گاشربروم یک تا ارتفاع ۷۸۵۰ متر و بازگشت به علت سقوط بهمن و نهایتاً پرواز محمد اوراز(مدال سوم جهان)
- سال ۱۳۸۳ موفق به صعود قله اسپانتیک ۷۰۲۸ متر هیمالیا ی پاکستان(مدال برنز آسیا)
- سال۱۳۸۷ صعود و سرپرستی تیم کارگران جهان به قله برودپیک هیمالیای پاکستان به ارتفاع ۸۴۱۶ متر(مدال برنز جهان)
- سال۱۳۸۸ صعود و سرپرستی تیم زنجان به قله موستاق آتای چین به ارتفاع ۷۴۶۳ متر(مدال برنز آسیا)
- سال۱۳۸۹ صعود و سرپرستی تیم آزاد و بسیج به قله ۷۴۶۳ متری موستاق آتای چین ۳ بار(مدال برنز آسیا)
- سال۱۳۹۰ صعود و سرپرست فنی تیم زنجان به قله ۸۱۵۶ متری ماناسلو(مدال برنزجهان)
- سال۱۳۹۰ و ۹۱ صعود و سرپرستی تیم صعود کننده به قله ۶۴۶۳ متری مراپیک(مدال سوم آسیا)
- سال ۱۳۹۰ اعزام به امریکا جهت صعود و بازدید به دعوت انجمن کوهنوردی امریکا
- سال۱۳۹۲ سرپرست تیم اعزامی به قله ۷۰۱۰ متری خان تنگری(نقره آسیا)
البته در صعودهای هیمالایا اورست از بالای کمپ اصلی، ماکالو، لوتسه، گاشربروم یک نقش عمده تصویر برداری و عکاسی نیز بر عهده بنده بود.
نحوه کمکهای شما به خیریهها به ویژه بیماران کلیوی زنجان چگونه است؟
تبلیغ و ترویج روح همدلی بین همکاران و کمک مالی به خیریه به جای گل، مراسم ختم و گرفتن صندوق کمک مالی.
آیا برای بیماران کلیوی برنامه خاصی در نظر دارید؟
اجرای برنامه ورزشی به یاد و نام خیریهها، مشاوره ورزشی به بیماران و شرکت در برنامههای ورزشی و گرفتن فیلم، عکس و تصویر به روی قلل با پرچمهای خیریه.
نظر جنابعالی در خصوص کمک به بیماران نیازمند چیست؟
پر مسلم است هر انسان سالم باید دریابد شاید روزی بیماری شود محتاج بروی تخت بیمارستان، پس همیشه گوشه قلبمان جایی برای کمک و یاری به بیماران، نیازمندان و انسانهای افتاده بگذاریم. فعالیت در سطح شهر به صورت نصب بیلبورد، اجرای سمینار و دعوت از خیرین، ساخت کلیپ و مصاحبه در تلویزیون و دادن مقاله به نشریات.