یک فعال حقوق صنفی کارگران:
محرومیت زنان کارگر از بیمه، طرح بیمه زنان خانه‌دار را بی‌معنا می‌کند
زنان قالی‌باف، کارگران کارگاههای زیر ده نفر، زنان مشغول به کارهای خانگی و فامیلی و مشاغل غیر رسمی همه از گروه زنانی هستند که از پوشش بیمه محروم مانده‌اند
ایلنا: یک فعال کارگری با اشاره به محرومیت زنان شاغل از بیمه‌های اجتماعی، طرح موضوع بیمه زنان خانه‌دار و سرپرست خانوار را یک هیاهوی تبلیغاتی خواند.
«هاله صفرزاده» از محرومیت بسیاری از زنان شاغل از جمله زنان قالی‌باف، زنان کارگر مشاغل خانگی و فامیلی و سایر مشاغل غیر رسمی خبر داد و به خبرنگار ایلنا گفت: بسیاری از زنان کارگر در عمل برای بیمه کردن خود با مشکلات زیادی روبرو هستند و در این شرایط بحثبیمه زنان خانه دار که حتی در تصویب نیز دچار مشکل است تنها یک هیاهوی تبلیغاتی و سیاسی است.
این فعال کارگری پیرامون مشکلات بیمه‌ای زنان شاغل افزود: زنان قالی‌باف، کارگران کارگاههای زیر ده نفر، زنان مشغول به کارهای خانگی و فامیلی و مشاغل غیر رسمی همه از گروه زنانی هستند که از پوشش بیمه محروم مانده‌اند. علاوه بر این‌ها برخی کارفرمایان در هنگام بازدید «بازرس کار» کارگران را پنهان می‌کنند و کارگران خانم نیز به دلیل نیاز به کار به این مسئله تن می‌دهند. حتی در مواردی اگر کارفرما مجبور شود که کارگر را بیمه کند با ترفندهای خاصی مانند اعلام ترک کار از زیر بار آن شانه خالی می‌کند و یا پس از گذشت مدت کوتاهی کارگر را اخراج می‌کند.
صفرزاده در رابطه با بیمه قالیبافان ادامه داد: بعد از زلزله آذربایجان بسیاری از دارهای قالی بافی خراب شده بود و هیچ کدام هم بیمه قالی بافی نبودند. هنگامی که از آن‌ها پرسیدیم چرا از بیمه بافندگان قالی استفاده نکرده‌اند، پاسخ دادند که یا نمی‌توانستند حق بیمه را بپردازند و یا اختیارش را نداشتند و همسرشان اجاره نمی‌داده که خودشان را بیمه کنند. همچنین باید برای طی مراحل اداری همسرشان آن‌ها را به یکی از شهرهای نزدیک می‌برده که سبب از دست رفتن حداقل یک روز کاری می‌شده که برای خودشان و همسرشان دشوار بوده است.
این فعال کارگری افزود: زنانی که برای همسر یا پدر خود کار می‌کنند(کارگرهای فامیلی) نیز هرچند که درآمدی را حاصل می‌کنند اما علاوه بر آنکه مبنای مشخصی برای دریافت مزد ندارد و بیمه هم نمی‌شوند، کارشان نیز به عنوان بخشی از وظایف خانه داری‌شان محسوب می‌شود. اینگونه کار‌ها در روستا‌ها گستردگی بیشتری دارد. مانند زنانی که قالی می‌بافند، کشاورزی می‌کنند محصولات لبنی تهیه می‌کنند، اما هنگامی که محصول آنان به فروش می‌رود چیزی به آنان تعلق نمی‌گیرد.
وی در مورد طیف جدیدی از مشاغل غیر رسمی که در آن بانوان در منزل خود به کار مونتاژ و بسته بندی می‌پردازند، گفت: کارهای خانگی استثمار شدیدی دارد و فشار زیادی را به افراد وارد می‌کند. این مشاغل به گونه‌ای تعیین می‌شود که به ازا تعداد محصول تولید شده مانند کیسه قند خورد شده یا جوراب بسته بندی شده به افراد پول می‌دهند.
صفرزاده ادامه داد: بنابراین بحثبیمه و حقوق ثابت در مشاغل خانگی وجود ندارد و عملا نظارتی هم صورت نمی‌گیرد، کارفرما هم از پرداخت هزینه‌های کارگاه معاف می‌شود. در این گونه کار‌ها کارگر وادار می‌شود در هر ساعتی از شبانه روز کار کند و یا فرزندان خود را نیز به کار گیرد که این مسئله به رابطه خانوادگی و نیازهای طبیعی افراد آسیب‌های جدی وارد می‌کند.
وی در پایان افزود: اخیراً قانونی نیز برای بازنشستگی پیش از موعد زنان تصویب شده است که اگر به فرمولهایی که برای تعیین مستمری آنان وجود دارد دقت کنیم متوجه می‌شویم در نهایت مستمری که به این فرد تعلق خواهد گرفت بیش از ماهی ۴۰ یا ۵۰ هزار تومان نخواهد بود. بنابراین یک زن ۵۰ یا ۶۰ ساله که سال‌ها کار کرده و بیشتر این سال‌ها بیمه نبوده است چگونه قادر خواهد بود با این مبلغ زندگی‌اش را بگذراند. بنابر این بسیاری از این گونه قوانین نه در تصویب بلکه در اجرا با مشکلات اساسی رو برو هستند.
