بیش از چهل روز از ماجرا گذشت؛
سرنوشت چهار بیماری که در بیمارستان قلب تهران به هوش نیامدند/ "رضیه راشدیان" مادر خرمشهری فوت کرد
یکی از بیمارانی که مدت‌ها بعد از عمل قلب باز در بیمارستان قلب تهران، بیهوش بود، چهارم تیرماه فوت کرد؛ هنوز دلیل به هوش نیامدن چهار بیماری که روزهای پایانی اردیبهشت عمل جراحی انجام دادند، مشخص نشده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ گفتم شکایتی ندارم! گفتند اگر شکایت کنی، جنازه معطل می شود؛ من هم نمی‌خواستم جنازه مادرم روی زمین بماند؛ گفتم شکایتی ندارم و جنازه را آوردم خرمشهر؛ بزرگان فامیل اینجا منتظر بودند؛ نمی شد بیشتر از این صبر کنم؛ منِ مادر مرده صبری نداشتم که بکنم؛ با شکایت و شکایت بازی، مادرم زنده نمی‌شد؛ می شد؟!
اینها صحبت‌های پسرِ «رضیه راشدیان» است؛ زنی که بعد از عمل قلب باز در بیست و پنجم اردیبهشت در بیمارستان قلب تهران، به هوش نیامد و متاسفانه چهارم تیرماه فوت کرد.
مادرم به هوش نیامد
پسر رضیه از اردیبهشت ماه تا روز تحویل جنازه مادر در تهران، سرگردان بوده، می گوید: بیش از چهل روز در پایتخت ویلان و سرگردان بودم؛ همش امید داشتم که مادرم حداقل چشمانش را باز کند؛ تصورش برایم سخت بود که مرا تنها بگذارد؛ پای تنها برگشتن به خرمشهر را نداشتم؛ شما تصور کنید مادرتان را آورده‌اید پایتخت تا با بهترین امکاناتِ ممکن، عمل جراحی انجام دهد؛ حالا جنازه اش را برگردانید و خاک کنید؛ روز بازگشت، روز قیامت بود برای من؛ چهره آنها، آدم‌هایی که ایستاده بودند منتظر تا من با مادر برگردم؛ اما من با جنازه مادر.....
از او می پرسم، بعد از ۲۵ اردیبهشت، بعد از روز عمل، آیا برای دقیقه ای، لحظه ای، مادرت به هوش آمد؛ بدون دقیقه ای تفکر می گوید: هرگز!
بیست و پنجم اردیبهشت ماه، چهار بیمار که در بیمارستان قلب تهران، عمل قلب باز انجام دادند، به هوش نیامدند، یکی از آنها رضیه راشدیان، ۵۴ ساله بود که امروز دیگر زنده نیست.
نورالدین احمدی همچنان بیهوش است
اما یکی دیگر از این بیماران، کارگری به نام نورالدین احمدی یک کارگر رنگ کار چوب است؛ برادر نورالدین می‌گوید: از همان زمان نیمه بیهوش است و هنوز هوشیاری کامل خود را به دست نیاورده است.
او می گوید: برادرم هنوز در بیمارستان بستری است و هنوز حرف نمی‌زند. نگرانم که آیا واقعا خوب می‌شود یا نه؟
برادر نورالدین از هفته ها و روزها سرگردانی در بیمارستان می گوید؛ از اینکه از روز عمل تا امروز یک آب خوش از گلوی هیچ کدام از اعضای خانواده پایین نرفته: همگی نگران بیمارمان هستیم.
موضوع، غیرمعمول است
دکتر حمیدرضا پورحسینی (رئیس بیمارستان قلب تهران) ده روز بعد از عمل جراحی در ارتباط با وضعیت این چهار بیمار گفت: در روز چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۶ بیمار را مورد جراحی قلب باز قرار دادیم که چهار نفر از این بیماران بعد از عمل به‌هوش نیامدند. البته به هر حال عمل جراحی قلب، عملی سنگین است و ممکن است برخی بیماران ۴۸ ساعت بیهوش بمانند و بعد بیدار شوند.
وی با بیان اینکه به‌طور کلی در جراحی قلب احتمال بروز عوارضی مانند نابینایی، فلج اندام‌ها و حتی اختلال تکلم وجود دارد، افزود: یکی از این چهار بیمار بعد از ۴۸ ساعت بیدار شده و در حال حاضر هوشیار است. البته این بیمار کمی دچار عارضه ضعف اندام شده که در حال بهبود است، اما سه بیمار همچنان بیهوش بوده و سطح هوشیاری‌شان پایین است که این موضوع برایمان غیرمعمول است.
پورحسینی تاکید کرد: از همان روز، پیگیر بودیم که چرا این سه بیمار به‌هوش نیامدند. بر همین اساس متخصص مغز و اعصاب مرکز قلب تهران و حتی یک نفر از اساتید مغز و اعصاب بیمارستان امام خمینی (ره)، هر سه بیمار را به طور کامل ویزیت کردند. بعد از انجام بررسی‌ها مشخص شد که همه ارگان‌های این سه بیمار اعم از قلب، کبد و کلیه خوب بوده و فقط سطح هوشیاری‌شان پایین است. بعد از پیگیری‌های مکرر و انجام سی‌تی‌اسکن‌ها و ام‌آرای مغز، مشخص شد که در برهه‌ای از زمان بیماران دچار هایپوکسی (عبارت است از میزان اکسیژن خون شریانی و زمانی که این کاهش در اکسیژن در سطح سلولی منجر به کاهش اکسیژناسیون بافتی شود) شده‌اند.
وی البته تاکید کرد که بررسی ها ادامه دارد؛ اما چهارم تیرماه، متاسفانه رضیه راشدیان فوت می کند و نورالدین احمدی نیز هنوز به هوش نیامده است.
بررسی ها ادامه دارد
دکتر باقری (معاون درمان بیمارستان) نیز دوم خرداد ماه به ایلنا گفت: اینها شرایط عمل را داشته‌اند؛ ما تک به تک با مریضان ریسک بالا صحبت می‌کنیم و مشاوره می‌دهیم اما در عمل قلب باز، اگر مریض هیچ مشکل مغزی هم نداشته باشد، یک تا دو درصد خطر سکته مغزی و عدم هوشیاری وجود دارد. این آمار در مورد بهترین مراکز دنیا هم صدق می‌کند اما اینجا با مساله «همزمانی» یا همان Co-incidence مواجه شده‌ایم یعنی برای چند مریض در یک روز این اتفاق افتاده است.
در همان دوم خرداد، بیمارستان اطلاعیه ای منتشر کرد که در آن تاکید شده دلایل بیهوشی این بیماران در دست بررسی است و پس از قطعی شدن به مراجع ذیصلاح اعلام خواهد شد. اما سر وصدای قضیه، از همان ابتدای خرداد ماه خوابید و دیگر اطلاعاتی در مورد این قضیه منتشر نشد.
چهارم تیرماه که رضیه راشدیان فوت می کند، روز بعد، پنجم تیرماه با بیمارستان قلب تهران و دفتر مدیریت آن تماس می گیرم؛ شماره تماس را میگیرند؛ قرار می شود که توضیحات ارائه دهند اما تا این لحظه تماس نگرفته اند.
در طول روزهای بعد تا آخرین لحظه تنظیم این گزارش – ساعت ۱۵:۲۰ دقیقه ظهر دوازدهم تیرماه- باز هم چند بار با مقامات بیمارستان و دفتر ریاست تماس می گیرم اما متاسفانه بیمارستان توضیحات لازم را ارائه نمی دهد.
به هر حال، دلیل این همزمانی یا Co-incidence هرچه بوده، هنوز تا امروز مشخص نشده؛ مشخص نشده چرا این بیماران به هوش نیامده اند؛ تنها چیزی که مشخص است این است که رضیه راشدیان ۵۴ ساله بعد از ۴۰ روز بستری بودن در بیمارستان قلب تهران، فوت می کند و در خرمشهر به خاک سپرده می شود؛ برادر نورالدین احمدی نیز همچنان امروز ( دوازدهم تیرماه) نگران بر بالین برادر نشسته است....
گزارش: نسرین هزاره مقدم
