کودکان کار ولزوم حمایت از آنها / خدا قوت، بزرگ مرد کوچک

امروزه درلرستان شاهد هستیم کودکان زیادی به خاطر مشکلات مالی به جای پرداختن به بازی های شیرین کودکانه مجبور به کار هستند و هیچ نهاد حمایتی برای حمایت از آنان وجود ندارد.

به گزارش خبرنگار ایلنا از نور آباد لرستان، ۸ سال بیشتر سن نداشت و بیش از سنش درد و رنج زندگی را با خود حمل می کرد؛ درد و رنج واژه ای به نام فقر که او را مجبور کرده بود بلافاصله پس از پایان کلاس درسش راهی کوچه و خیابان شود تا با کیسه ای در دست به یاری خانواده اش بشتابد.

مدتی طول کشید تا به ما اطمینان پیدا کرد؛ نامش حسین بود و امسال پایه دوم ابتدایی را به اتمام رسانده و برای پایه سوم خود را آماده می کرد.

می گفت باید اول از همه پول کتاب هایش را برای سال بعد جمع کند و پس از آن به دنبال درآمدی برای خانواده اش باشد. خودش که کار کردن را دوست داشت اما زمانی که از او در مورد علاقه اش به بازی و تفریح پرسیدیم لبخند کوچکی بر لبانش نقش بست و با این عبارت که می خواهم به خانواده ام کمک کنم، بر روی امیال فطری خود سرپوش نهاد و آنها را سرکوب کرد. هر چه بیشتر با او هم صحبت می شدیم، بزرگیش برایمان بیشتر آشکار می شد.

در مورد درآمدش پرسدم و گفت روزانه ۵ هزار تومان درآمد دارد و از ساعت ۸ صبح تا شب مشغول جمع کردن ضایعات در شهر است. امروزه در شهر نورآباد شاهد هستیم کودکان زیادی به خاطر مشکلات مالی به جای پرداختن به بازی های شیرین کودکانه مجبور به کار هستند و هیچ نهاد حمایتی برای حمایت از آنان وجود ندارد.

شاید این کودکان از همین حالا پذیرفته اند که بازی های کودکانه شان را باید برای همیشه به فراموشی بسپارند چرا که به قول مردم کوچه و بازار امروزه همه چیز گران شده و برای تامین مخارج زندگی همه باید تلاش کنند.

یک خدا قوت جانانه به همه آنهایی که برای تامین مخارج خانواده شان از جان و دل مایه می گذارند؛ از پیرمردهای که ساعت ۵ صبح در میدان امام(ره) نورآباد حاضر هستند تا کودکانی که شیرینی بازی های کودکانه شان را به کار برای تامین مخارج خانواده شان ترجیح می دهند.