پیشکسوت فوتبال خوزستان و استقلال تهران در گفتوگو با ایلنا:
بهبود وضعیت تیمهای خوزستانی مستلزم حمایت مسئولین و ائتلاف نمایندگان مجلس است/مدیران ورزش کشور ناکارآمد و ضعیف هستند/ توجه به فوتبال پایه، رمز موفقیت تیم های ملی و باشگاهی است
داریوش یزدی، پیشکسوت فوتبال استان خوزستان و بازیکن پیشین استقلال تهران، گفت: متأسفانه ورزش بهویژه فوتبال خلأای به نام مدیریت دارد، مدیرانی که در چند سال اخیر در رأس کار آمدند خسارات جبرانناپذیری را به بار آوردند.
به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، پیدا کردن چهرههای مطرح و موفق خوزستانی شاید ازجمله جستجوهایی باشد که زیاد سخت و پیچیده نیست، خوزستان در هر حوزهای، افراد شناختهشده، متخصص و موفق زیادی را از گذشته تا به امروز به جامعه معرفی کرده، اعم از چهرههای سیاسی، هنری، اقتصادی و ورزشی که الحق و الانصاف چهرههای موفقی هم بوده و هستند.
اما باوجود همه این حرفها، در خوزستان یک شغل و یا حرفهای وجود دارد که کمتر کسی پیدا میشود که اولین انتخاب و آرزوی او در طول زندگی نباشد، چه محقق شود و چه نشود. اما عشق و علاقه به آن در خون همه خوزستانیها وجود دارد.
فوتبال، عنصری اضافه در خونِ خوزستانیها
در دوران کودکی، همه بچهها شغل یا آرزوهای خاصی را در ذهن متصور میشوند و از هر کودکی سؤال میشد که دوست داری در آینده چهکاره شوی؟، جوابهای متفاوت و تکراری شنیده میشد مثل؛ پلیس، دکتر، خلبان، مهندس، معلم و بازیگر. اما اینجا اینطور نیست و بچههای خوزستانی از همان دوران کودکی یک جواب واحد و تکراری میدهند، "فوتبالیست"، چراکه در خونی که در بدن آنها جریان دارد ظاهرا یکچیز اضافی مثل توپ فوتبال هم وجود دارد.
فوتبال اولین پاسخ، نخستین علاقه، ابتداییترین مطالبهی همه پسرهای خوزستانی است و بهجرئت میتوان گفت که آدمبرفی درست کردن در آبادان خیلی سادهتر از پیدا کردن یک پسر خوزستانی است که انتخاب و علاقه اولش فوتبال نباشد، علاقهای که هیچ امری نمیتواند مانع از آن شود که حتی یک روز هم این پاها آن توپ را لمس نکند، گرمای مرداد و شرجی شهریورماه، گردوخاکهای قرمز، خار و شیشه خوردههای زمینهای خاکی، آسفالت داغ خیابان، پارگی روی زانوهای شلوار، نداشتن کتونی و بازی با توپ پلاستیکی با پاهای برهنه.
اما همه این علاقه، استعداد و اتفاقها، آنها را تبدیل به یک فوتبالیست نمیکند. فقر و نداری، کشف استعداد و شکوفا کردن آن، هدایت این استعداد در مسیر صحیح، بیتوجه ای و نگاههای تبعیضآمیز و نداشتن والدین پولدار، تقدیری است که گاهی وقتها مانع از شکوفایی این استعدادها میشود.
اما زمانی هم هست که از دلِ ممارست و پیگیری، همراه با چاشنی شانس و خوشاقبالی در کنار استعداد ناب و ذاتی، یک "داریوش یزدی" پرورش میدهد و گامبهگام به فوتبال کشور معرفی میکند.
بیوگرافی
مدرس و مربی پیشکسوت این روزهای فوتبال کشور، بعد از توپ زدن در همان زمینهای پر از خار و شیشه خورده، در زادگاه خودش شهرستان مسجدسلیمان پا به عرصهی ورزش فوتبال گذاشت و با بازیگری در تیمهای استقلال مسجدسلیمان، استقلال اهواز، استقلال تهران، بهمن کرج و برق شیراز این مسیر را پشت سر گذاشت.
داریوش یزدی بعد از پایان دوران بازیگری در تیمهای معتبر و نامآشنای لیگ حرفهای فوتبال ایران، اخذ مدرک A مربیگری کنفدراسیون فوتبال آسیا، مدرس فدراسیون و کنفدراسیون آسیا، اخذ مدرک فیفا در بخش فوتبال پایه و همچنین سرمربیگری را به کارنامه فوتبالی خود پیوست کرد.
این فوتبالیست ۵۰ ساله و دبیر ورزش آموزش پرورش اهواز، در گفت گو با خبرنگار ایلنا در خوزستان، از نحوه ورود خود به تیم بزرگسالان گفت و اظهار کرد: مثل همه بازیکنان جوان و نوجوانی که پا به فوتبال گذاشتند با لذت و اشتیاق کارم را دنبال کردم و همیشه سعی بر این داشتم که در هر تیمی بازی میکنم، یک بازیکن مفید و بااخلاق باشم و همین مسئله باعث شد ورود من به تیم بزرگسالان، از جوانی رغم بخورد و از تیم جوانان استقلال مسجدسلیمان به تیم بزرگسالان دعوت شوم.
پیشکسوت فوتبال خوزستان عنوان کرد: فوتبال در هر سنی و در هر تیمی برای من لذتبخش بود و چون با عشق و علاقه بازی میکردم، حتی بازی در تیمهای محلات و رده پایین هم اهمیت زیادی داشت و باعث شد خاطرات خوبی را خلق کنم.
بزرگترین عنوان فوتبالی شما کدام بود؟
وی در پاسخ به این پرسش که بزرگترین و بهترین عنوان شما در دوران بازی چه بود؟ گفت: بزرگترین عنوان برای من حضور در فوتبال کشور بود و این اتفاق را بالاترین عنوان میدانم، اما اگر منظور کسب مقامهای قهرمانی است، در دوران بازیگری، قهرمانی لیگ برتر ایران با تیم استقلال تهران، قهرمانی خوزستان با استقلال اهواز و قهرمانی در تیمهای پایه مسجدسلیمان و همچنین در زمان سرمربیگری هم عنوان نایبقهرمانی را با تیم امید استقلال به دست آوردم.
پس از پایان بازیگری و دوری از فوتبال حرفهای، احساس می شود از فوتبال دور شده اید، درست است؟
از فوتبال دور نیستم و فاصله نگرفتم، یک باشگاه تأسیس کردم و در حوزه آموزش پایههای فوتبال مشغول به کار هستم و بهعنوان مربی، پیشنهادهای زیادی برای فصل آینده دارم که در حال بررسی برای انتخاب تیم هستم.
برای کشف استعدادها، گامی برداشتهاید؟
بهتنهایی نمیتوانم تأثیرگذار باشم و برای کشف استعداد و کمک به فوتبال باید همهی نهادهای مربوطه اعم از استانداری، هیئت فوتبال، باشگاهها و حتی آموزشوپرورش و شهرداری ورود کنند و فضاهایی را محیا کنند تا علاقهمندان و مستعدان بهطور رایگان آموزش ببینند، استعدادها کشف شوند و این استعداد، هدفمند و در مسیر درست قرار بگیرد.
افراد زیادی هستند که استعدادهای ناب و ارزشمندی دارند اما متأسفانه به دلیل مشکلات مالی قادر به ثبتنام در مدارس فوتبال نیستند و نیاز است که حمایت شوند و فضای آموزشی رایگان داشته باشند، نباید اجازه دهیم که مشکلات مالی باعث پنهان ماندن استعداد آنها شود و این مسیر در انحصار سرمایهداران قرار گیرد و افرادی وارد فوتبال شوند که چهبسا استعداد هم نداشته باشند.
باشگاههای حرفهای همچون فولاد و صنعت نفت آبادان و استقلال خوزستان بخشی از سرمایه خود را صرف تیمهای پایه و استعدادیابی و در این مسیر هزینه کنند تا بهرهوری بیشتری داشته باشند و بازیکنان بر اساس شایستگی وارد فوتبال کشور شوند.
هدف از تأسیس مدرسه فوتبال توسط شما چه بود؟
هدف از تأسیس مدرسه، امرارمعاش و دغدغه مالی نبوده بلکه آموزش اصولی و الفبای فوتبال به نوجوانان و جوانان بوده و سعی کردم در کنار آموزشهای فنی، اخلاق حرفهای و رسم خوب زندگی کردن را هم بیاموزم. با تأسیس این مدرسه استعدادهای زیادی را از آموزشوپرورش و زمینهای خاکی کشف و به تیمهای پایه معرفی کردم.
تا کنون بازیکن سفارشی پذیرفته یا میپذیرید؟
همیشه تلاش کردم تا اصول حرفهای و اخلاقمداری را در کنار اصول فنی رعایت کنم. در تمام دوران مربیگری بازیکن سفارش شده در اختیار نداشتم و همین مسئله باعث شد که با چالشهای بزرگی برخورد کنم و همیشه رد کردن این موضوع، مشکلات زیادی را ایجاد کرده اما باوجود همهی این مشکلات، هیچوقت تن به این خواسته ندادم و پای اصول خودم ایستادم و امیدوار هستم که دیگر همکاران و مربیان هم پایبند به این اصول باشند تا فوتبال جایگاه فوتبالیهای حقیقی باشد.
همکاری با تیمهای لیگ برتر دارید؟
ازآنجاییکه مدعی مربی و سرمربی گری در تیمهای لیگ برتر و استان هستم، باعث شده است همکاری با دیگر تیمها در قالب مشاور رخ ندهد و درواقع هیچ مربی به خود اجازه نمیدهد که از دیگر مربیان همتراز و همرده خود مشاوره بگیرد اما ازآنجاییکه مدرس هستم، با مربیان زیادی ارتباط دارم و بدون شک تبادل اطلاعات و همفکریهای دوستانه زیاد پیشآمده اما بهطور رسمی پیشنهادی جهت همکاری در قالب مربی یا مشاور نداشتم.
عملکرد سه تیم لیگ برتری خوزستان را چگونه ارزیابی میکنید؟
حضور سه تیم از خوزستان در لیگ برتر بسیار خوشایند و لذتبخش است و معتقد هستم این عدد، از سه تیم هم میتواند عبور کند و بیشتر باشد چراکه این پتانسیل و ظرفیت در استان اعم از بازیکنان فنی، استعداد، امکانات، مدیریت و مربیگری وجود دارد.
مجموعه صنایع فولاد، به دلیل وجود امکانات پایه و حرفهای و همچنین توجه و نگاه ورزشی سبب پیشرفت تیم فولاد شده است و بهزودی تیم فولاد جایگاه واقعی خود را پیدا خواهد کرد. تیم صنعت نفت آبادان از گذشته تا به امروز، شناسنامه فوتبال خوزستان محسوب میشده اما همچون تیم نفت مسجدسلیمان، با بیمهری و کمتوجه ای وزیر و وزارت نفت روبهرو شده است و پدیدار شدن مشکلات مالی و ساختاری، ادامهی حیات و بقای این تیمها را سخت و دشوار کرده است.
بهبودی تیمها و خروج از این شرایط بحرانی، مستلزم حمایت نمایندگان خوزستان در مجلس شورای اسلامی است و نمایندگان استان با ایجاد یک ائتلاف استانی در کنار همفکری و درایت میتوانند این مهم را بررسی و پیگیری کنند تا تیمهای نفتی هم به بقای خود ادامه دهند.
مدیرت فوتبال استان و کشور را چگونه ارزیابی میکنید؟
متأسفانه استان خوزستان، نهتنها در ورزش بلکه در همه حوزهها خلأای به نام مدیرت دارد، مدیریت ورزش در استان یا مدیرانی که در حال مدیریت در ورزش هستند، ناکارآمد و ضعیفاند.
در دیگر استانها، تیمهایی وجود دارند که از کیفیت خوبی برخوردار نیستند اما مدیریت قوی باعث پیشرفت و دیده شدن آنها شده است، این سوء مدیریت ورزشی مختص باشگاهها نیست بلکه به تیم ملی هم راه پیدا کرده است و در این چند سال مدیریت ضعیف باعث اختلاف و بروز مشکلات برای تیمها شده است، در چند سال اخیر مدیرانی همچون آقایان کفاشیان، ساکت و تاج از زمانی که در رأس کار قرار گرفتند نهتنها باعث رونق و کمک به فوتبال کشور نشدند بلکه خسارات جبرانناپذیری را به بار آوردند.
حرف آخر شما؟
امیدوار هستم این مصاحبه باعث کمک به ورزش شده باشد و به امید روزی که شاهد موفقیت مطلق در فوتبال استان خوزستان و کشور باشیم.
گفتوگو: یاسین اقبال