افتتاح موزه ایذه در شرایط موجود، به منزله امحاء بخشی از تاریخ است/تاریخ کشور را قربانی فرصت های انتخاباتی نکنیم

به گزارش ایلنا از خوزستان، بختیاری می گوید: هیچ‌ چیز در گیتی عبث و  بیهوده آفریده نشده است، در هر شیئی آیت و نشانه‌ای از حقیقتِ وجود آفریننده نهفته است، واین کلام خداست و آنچه امروز ساخته می‌شود ادامه سازندگی های بشر در دوران اوّلیه ی حیات است.

انسان خلاق  به منظور بالا بردن سطح دانش‌ عمومی، آموزش و شناخت و درک و عبرت، به اندیشه ی ساخت موزه رسید.

در جهان، هر ساله بر تعداد موزه ها افزوده می‌شود. این افزونیِ روبه‌رشد گویای اهمیّت موزه در اجتماع کنونی بشر است و نشان‌دهنده نقش حساسی است که  موزه ها در جهت آموزش و تکمیل آگاهیهای انسان دارند. لذا افتتاح هر موزه ای بی شک نیازمند دارابودن  زیر ساخت ها ی اصولی  و امکانات امنیتی ویژه ای است تا بتوان با اطمینان کامل اقدام به بازگشایی و دعوت عمومی نمود.

موزه ی باستان شناسی شهرستان ایذه از  موزه های تازه تاسیس کشور بوده که در حال طی کردن مراحل ساخت است.

موزه ای که در دوره مدیر کل سابق سازمان میراث فرهنگی استان دستور ساخت آن صادر  و با پیگیری های ریاست پیشین میراث فرهنگی شهرستان ایذه به مراحل پایانی و بازگشایی خود نزدیک می شود ولی متاسفانه این حقیقت را نباید نادیده گرفت که هنوز این ساختمان در مرحله ای نیست که بشود آن را به عنوان یک موزه ی با استانداردهای ممکن شناخت و  افتتاح کرد.

باتوجه به نگرانی های ممکن ازطرف فعالین فرهنگی و اجتماعی و بخصوص انجمن های دوستدار میراث فرهنگی، افتتاح این موزه در این شرایط باتوجه به ایرادهای فراوان کارشناسی شده تاکنون، به منزله ی امحا قسمتی از تاریخ است.

طبق نگاه کارشناسی انجمن دوستداران میراث فرهنگی ایذه و تماس های فعالین فرهنگی شهرستان، موزه ای که با حجم عظیمی از تبلیغات در فضای مجازی و حقیقی به زودی آغاز به کار خواهد کرد، به هیچ عنوان واجد شرایط افتتاح نیست.

ازجمله ایرادهایی که می توان در نگاه اولیه متوجه آن شد بدین شرح است:

1- باتوجه به فضای کاملا محصور موزه و استفاده از گچ در دیوارها و بدنه که باعث جذب نم و رطوبت شده و باعث میشود که موزه به مکانی غیر قابل تحمل تبدیل گردد، پیشنهاد میشود گچ به کار رفته پیش از بازگشایی تخریب و از موادی استفاده شود که به آثار آسیب وارد نکند.

2- استفاده از ویترین‌های غیر استاندارد و ارتفاع نامتعارف آنها که میتواند باعث خستگی و آزار  بازدید کننده گان شود باید اصلاح گردد.

3- فقدان برق اضطراری که جزو ملزومات موزه است ،آن هم باتوجه به سدهای بی شمار در منطقه باید فوری در دستور کار قرار گیرد. باید متوجه بود که هرگونه قطعی برق میتواند موزه را هم از جهت تهویه هوا و مهم تر اینکه از نظر امنیتی به خطر بیندازد.

4- با توجه به تجربه‌ای که در اشکفت سلمان از گذشته داریم، سیستم دوربین های مداربسته ی موزه بسیار مبتدی و غیر استاندارد است. فاصله زمانی بین نصاب و سرویس دهندگان دوربین ها با شهرستان هم از جمله معایب چشمگیر است.

5- درب ورودی موزه استانداردهای اولیه را در برابر سرقت نداشته و از امنیت لازم برخوردار نیست.

 6- تجهیزات سرمایشی و گرمایشی به کار رفته در موزه متناسب با شرایط آب و هوایی ایذه نیستند.

7- عدم وجود نیروی انسانی متخصص و یا مرتبط برای اداره و کنترل موزه.

8- متاسفانه  وضعیت هیأت امنا و نحوه اداره موزه فاقد هرگونه چارچوبی است و عدم مشخص بودن چارت موزه باعث می‌شود که بپذیریم این موزه هیچ شباهتی به یک موزه استاندارد ندارد.

9- عدم استقرار کیوسک نیروی حراست و محافظ موزه که از ملزومات یک موزه است.

10- تجهیزات بی‌سیمی و خودروی نیروهای یگان حفاظت میراث فرهنگی در شهرستان ایذه به کلی وجود خارجی ندارد در حالیکه داشتن ابتدایی‌ترین تجهیزات بی‌سیمی و خودرو از الزامات یک موزه است.

11- نوع و نحوه ی جابجایی آثار از مخزن به موزه و بالعکس به هیچ وجه ایمن نیست و هیچگونه مخزنی برای نگهداری از آثار در شرایط بحرانی در محل موزه وجود ندارد.

 12- وضعیت نورپردازی و نوردهی به آثار کاملاً غیراستاندارد و ابتدایی است که هیچ فرقی با یک منزل مسکونی معمولی ندارد.

13- عدم وجود یک نمای آبرومندانه برای موزه.

14- کتابخانه و مرکز ارائه اطلاعات علمی مربوط به آثار برای پژوهشگران و دانشجویان و علاقه‌مندان در موزه وجود ندارد.

15- هیچ‌گونه سایت و یا مرکز الکترونیکی ارائه خدمات برای بازدیدکنندگان طراحی نشده است.

از این دست مشکلات میتوان بی شمار ایراد دیگر را نیز برشمرد که همگی براین حقیقت بزرگ گواهی می دهند که این موزه هنوز قابلیت بازگشایی نداشته و باید مراقب باشیم که از هول حلیم در دیگ نیفتیم.

دراین شرایط باید اذعان داشت که تنها دستاورد کوتاه مدت موزه می تواند  استفاده تبلیغاتی از این ابزار فرهنگی درجهت منافع انتخاباتی پیش رو باشد، کما اینکه دستاورد تلخ دراز مدتی مثل نابودی تاریخ یک منطقه را نیز نباید از خاطر دور نگاه داشت.

پروژه بازی یا پروژه سازی عنوانی است که این روزها وبه خصوص با نزدیک شدن به فصل انتخابات مجلس شورای اسلامی، جنبه های تبلیغاتی خود را بیشتر از هر زمانی به همگان نشان خواهد داد.

پروژه هایی عجله ای و خارج از دستور برای خروج از بحران انتخابات

شهرستان ایذه از آن دست شهرستان هایی است که طی سال های گذشته و در دمادم انتخابات همیشه شاهد پروژه های شعاری ویا شعارهای پروژه ای بوده و این روند به مانند میراثی تلخ از یک  نماینده به نماینده دیگر منتقل شده و خواهد شد.

پروژه هایی مانند راه آهن اهواز-ایذه و فرودگاه به عنوان میراثی از دیروز و طرح انتقال آب و پتروشیمی به عنوان میراثی امروزی که شوربختانه هیچ کدامشان تا کنون رنگ حقیقت به خود نگرفته اند و در قالب شعارهایی دهان پرکن همانند بحث اشتغال جوانان بیشمار بیکار این منطقه  راکد باقی ماندند.

شرایط فعلی و ضعف های بی شمار ساختمان موزه شهرستان این هشدار را به ما می دهد که مراقب باشیم تاریخ یک کشور را قربانی فرصت های انتخاباتی و تبلیغات سیاسی خود  نکنیم و به جای تلاش درجهت عملکرد سازی های تبلیغاتی، متوجه این حقیقت باشیم که تاریخ بعد ها گواهی خواهد داد چه کسانی کمر به نابودی میراث یک شهر و یک ملت بستند و چه کسانی با عملکرد های درست، خود به میراث یک کشور تبدیل شدند.