تعیین عرصه و حریم 9 محوطه و بنای تاریخیِ ایذه

به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، توسعه بافت شهری و روستایی همواره تهدیدی فراگیر و آسیب رسان به آثار باستانی بوده و هست. این تهدید که به صورت تدریجی تبدیل به یک معضل جدی و دامنه دار می شود، سالانه در مناطق مختلف ایران صدمات جبران ناپذیری به آثار باستانی وارد می آورد؛ در این بین علاوه بر عدم مدیریت و برنامه ریزی صحیح، تعداد آثار باستانی یک منطقه و روند توسعه بافت های شهری و روستایی در آن منطقه نقش اساسی در میزان آسیب‎رسانی به آثار باستانی را دارند.

شهرستان ایذه از جمله کهن‎ شهرهای ایران است که به دلیل غنای فرهنگی (از نظر تعداد و تنوع آثار باستانی) و توسعه روزافزون بافت های شهری و روستایی، آثار باستانی اش همواره مورد تهدید هستند. از این رو، اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و پایگاه میراث فرهنگی آیاپیر با هدف پیشگیری از تهدیدات احتمالی و جلوگیری از هرگونه دخل و تصرف در محدوده آثار باستانی و داشتن توان بازدارندگی حقوقی، طی چند پروژه پژوهشی به تعیین عرصه و پیشنهاد حریم برای 9 اثر باستانی این شهرستان اقدام کرد.

این 9 اثر که همگی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند، شامل محوطه کول فرح، بنا و محوطه تاق طویله، مجموعه تاریخی شهسوار، بنای کوشک نورآباد، کاروانسرای دهدز، نقش برجسته خنگ اژدر، نقش برجسته یارعلیوند و نقش برجسته کمالوند هستند؛ این درحالی است که محوطه اشکفت‎سلمان که بیش از این تعیین عرصه و حریم مصوب داشته است نیز بازبینی مجدد شد.

در راستای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این 9 اثر، مطالعاتی در راستای معرفی هرچه بهتر و دقیق تر، آسیب‎شناسی، معرفی آثار باستانی پیرامون، برنامه‎ریزی به منظور اقدامات بعدی و ... به انجام رسید. این پروژه جامع و مهم نقش بسزایی در تکمیل پازل و پنل مدیریت پرونده ثبت جهانی ایذه که از سال 2008 میلادی در فهرست انتظار یونسکو قرار دارد، ایفا خواهد کرد.