رئیس اداره میراث‌فرهنگی:
زمین‌لرزه عصر دیروز آسیبی به آثار تاریخی ایذه وارد نکرد
رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان ایذه گفت: با بررسی‌های انجام‌شده در پی وقوع زمین‌لرزه، خوشبختانه آسیبی به بناها و آثار تاریخی شهرستان وارد نشده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، مهدی فرجی روز شنبه ۶ شهریورماه ۱۴۰۰ اظهار کرد: پس از وقوع زلزله‌ای به بزرگی ۴,۳ درجه در مقیاس امواج درونی زمین (ریشتر) در شهرستان ایذه بلافاصله تیم‌های ارزیاب ضمن بازدید از آثار و ابنیه تاریخی منطقه خسارت‌ها و آسیب‌های احتمالی را بررسی کردند.
وی افزود: پس از پایش میدانی تیم‌های ارزیاب کارشناسان میراث‌فرهنگی و نیروهای پایگاه حفاظت میراث‌فرهنگی شهرستان ایذه از آثار تاریخی شهرستان که به کانون وقوع زلزله نزدیک بودند، خوشبختانه مشخص شد آسیبی متوجه ابنیه و آثار تاریخی منطقه نشده است.
رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ایذه هشدار داد: بیشتر بناهای این شهرستان که از مصالح بوم‌آورد سنگ و گچ نیم‌کوب محلی ساخته شده و متعلق به دوره قاجاریه هستند، متروک و تا حدودی تخریب شده‌اند که هر آن زمین‌لرزه‌های حوزه زاگرس ممکن است اثر ویرانگری بر آن‌ها بگذارد.
وی با بیان این‌که فقط تعداد بسیار اندک‌شماری از بناهای ایذه از جمله "کوشک نورآباد"، "کاروانسرای دهدز" و "تاق‌تویله" (عمارت منسوب به اتابکان) مرمت شده‌اند، گفت: با این همه، ادامه مرمت‌ها و استحکام‌بخشی در این بناها بسیار ضروری و نیازمند همکاری و نگاه جدی از سوی مسئولان استانی و کشوری است.
مدیر پایگاه ملی میراث‌فرهنگی آیاپیر ایذه عنوان کرد: بناهای مهمی نیز از جمله تاق‌های سنگی گردن‌تاق، عمارت ور زرد علیا و سفلی، قلعه‌سرخه، بنای اسلامی اشکفت‌سلمان و عمارت موسوم به کاروانسرای مال‌سیدی ،نیازمند جدی توجه و مرمت اضطراری هستند و به دلیل فرسودگی زیاد، هر آن بیم می‌رود بر اثر عوامل جوی منطقه به شدت تخریب شوند و خسارت‌های زیادی برجای گذارند.
گفتنی است، بعد از ظهر روز جمعه پنجم شهریورماه ۱۴۰۰، زلزله‌ای به بزرگی ۴,۳ ریشتر در عمق ۱۰ کیلومتری زمین حوالی ایذه در شرق استان خوزستان را لرزاند که زمان آن ساعت ۱۵ و ۳۴ دقیقه بود.
ایذه شهری از توابع بخش مرکزی و مرکز شهرستان ایذه در شرق استان خوزستان قرار دارد.
ایذه با شهرستان‌های باغ‌ملک، مسجدسلیمان و اندیکا و با استان چهارمحال و بختیاری هم‌مرز است. این شهر از روزگار باستان تا امروز به نام‌های ایزج، ایذه، اوجا، آیا پیر، اَنشان، آنشان، ایگه، اریگ، ایج، مالمیر یا مال امیر خوانده شده‌است.
پیشینه تاریخی این شهرستان بنابر پژوهش‌های انجام‌شده وجود آثار و سنگ نبشته‌های باستانی مربوط به دوران ایلامیان است.
از آثار معروف باستانی این شهرستان می‌توان اشکفت‌سلمان، کول‌فرح و خنگ اژدر یا روستای شمی و… را نام برد. همچنین مجسمه ایاپیر از روستای شمی کشف شده‌است. پل ایذج نیز یکی دیگر از آثار باستانی ایذه است که از شگفتی‌های قابل توجه تاریخی است، زیرا جنس آن از سنگ و ملات ساروج بوده و بر بستر رودخانه‌ای خشک و بسیار عمیق بنا شده است. همچنین در ایذج آتشکده‌ای قرار داشته است که تا زمان هارون‌الرشید فروزان بوده است.
